Ανοικτό κάλεσμα για εξέγερση (ρεμπελιό) των
ελαιοπαραγωγών (ποπολάρων). Μπορεί να μην βρισκόμαστε στη Ζάκυνθο του
1646, αλλά είτε από άγνοια, είτε για να "χαϊδέψει αυτιά" προκειμένου να
κόψει εισιτήρια (φύλλα) η Agrenda, με το editorial του εκδότη της,
κήρυξε (στις 6/12/2014) την εξέγερση κατά των Ιταλών και Ισπανών
αγοραστών: ΜΗΝ ΠΟΥΛΑΤΕ! προτρέπει τους Έλληνες ελαιοπαραγωγούς...
Όπως ακριβώς το διατυπώνει: «Δεν θα’ πρεπε να φύγει ούτε ένα λίτρο extra παρθένο ελαιόλαδο σε χύμα μορφή προς τους συνήθεις πελάτες μας ιταλούς και ισπανούς (…). Αποκλείοντας σε πρώτη φάση την προοπτική διάθεσης του προϊόντος στους Ιταλούς εμπόρους και αφαιρώντας από τη μεταποιητική βιομηχανία των γειτόνων μας (περίπου το ίδιο ισχύει και για τους Ισπανούς) κάθε δυνατότητα ουσιαστικής παρουσίας στις διεθνείς αγορές και μάλιστα με «δική μας» πρώτη ύλη, μπορούμε να μιλήσουμε στη συνέχεια για τις τιμές παραγωγού». (Το παραθέσαμε ολόκληρο μην τυχόν και διαμαρτυρηθεί η Agrenda ότι διαστρεβλώσαμε τη σκέψη του εκδότη της)
Agrenda Α.Ε.
Και ένας άλλος βαθύς γνώστης και σωτήρας, ο πρώην υπουργός καθηγητής κ. Αθ. Τσαυτάρης, είχε απευθύνει παρόμοιες οδηγίες: «Δεν πρέπει να πουλάμε το λάδι μας 5 ευρώ το λίτρο αλλά πρέπει να το πουλάμε 50 ευρώ. Κι όμως έχουμε παραδείγματα ανθρώπων που το προσπάθησαν» [«Ο κ. Τσαυτάρης και το ναυάγιο της ναυαρχίδας»].
Αφού λοιπόν διαθέτουν τη μαγική συνταγή δεν έχουν παρά να συνεταιριστούν και να συστήσουν μια εταιρεία η οποία να πουλάει το ελληνικό ελαιόλαδο στα 50 ευρώ! Μπορούν εναλλακτικά να πουλήσουν τη μαγική συνταγή σε όλους όσους τόσα χρόνια αγωνίζονται να αυξήσουν τις εξαγωγές των τυποποιημένων επώνυμων. Αυτές οι επιχειρήσεις (ιδιωτικές και συνεταιρισικές), σήμερα καταφέρνουν να εξάγουν τυποποιημένους περί τους 30 χιλ. τόνους όλους κι όλους και μάλιστα σε τιμές πώλησης που με δυσκολία και σε εξαιρετικές περιπτώσεις φθάνουν τα 5-6 ευρώ/λίτρο.
Αφού λοιπόν οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί δεν θα πουλήσουν στους Ιταλούς και Ισπανούς, οι Agrenda / Τσαυτάρης και όσοι άλλοι συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις, ας αγοράσουν τους φετινούς 100 χιλ. τόνους με 5 ευρώ και ας τους πουλήσουν με 50 ευρώ. Θα γίνουν όχι μόνο δισεκατομμυριούχοι αλλά θα εξασφαλίσουν και την αιώνια ευγνωμοσύνη των ελαιοπαραγωγών. Εξ’ άλλου τα 5 ευρώ/κιλό τα είχε προφητέψει η Agrenda από τον Νοέμβριο του 2013 κι ακόμη οι ελαιοπαραγωγοί τα περιμένουν.
Να σοβαρευτούμε λίγο…
Τους ίδιους «λεονταρισμούς» (να μην πουλάμε σε Ιταλούς/Ισπανούς χύμα) τους έχουμε ξανακούσει (σε πιο ήπιες μορφές παραινέσεων) κατά καιρούς και από άλλους αναλυτές ή αγροτοσυνδικαλιστές. Αυτές οι διακηρύξεις /προτροπές δεν αντέχουν και εξατμίζονται με το πρώτο αεράκι της καυτής πραγματικότητας.
Το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα είναι χώρα πλεονασματική. Ανάλογα με το ύψος της παραγωγής της, περισσεύουν κάθε χρόνο και πρέπει να εξαχθούν κατά μέσο όρο 80 χιλ. τόνοι που φεύγουν χύμα προς Ιταλία κυρίως και λιγότερο προς Ισπανία.
Τι κάνουμε με αυτούς;
Εγκληματικές επιπολαιότητες
Το κήρυγμα «δεν πουλάμε στους Ιταλούς» αποτελεί μια εγκληματική επιπολαιότητα. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Μισοέχει εφαρμοστεί κατά καιρούς και στο παρελθόν.
Το μόνο που κατάφερε είναι να απομακρύνει λίγο-λίγο τους Ιταλούς αγοραστές από την Ελλάδα και να τους στρέψει σε άλλες πηγές εφοδιασμού. Ισπανία, Τυνησία, Τουρκία, Μαρόκο κ.α., σταδιακά αυξάνουν τις ποσότητες και βελτιώνουν τις ποιότητες των ελαιολάδων τους υποκαθιστώντας την Ελλάδα.
Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν και οδηγούν σε μείωση των τιμών του Έλληνα παραγωγού. Όταν η ελληνική προσφορά υπάρχει (και μάλιστα αυξημένη) και όταν η ζήτηση από το εξωτερικό μειώνεται, τότε η διαπραγματευτική ισχύς των ελλήνων πωλητών, άρα και οι τιμές, μειώνονται.
Απόδειξη, αν κανείς καθίσει και συγκρίνει πως έχουν εξελιχθεί οι τιμές του Έλληνα παραγωγού σε σύγκριση με των άλλων Μεσογειακών, θα διαπιστώσει ότι οι ελληνικές τιμές μειώνονται, ενώ των ισπανικών, τυνησιακών, αυξάνονται.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματική οικονομία, έστω κι αν δεν πειθαρχεί στις ονειροφαντασίες που μπορεί να κρύβουν από άγνοια έως χάϊδεμα αυτιών προς άγραν ψήφων ή κυκλοφοριακών πωλήσεων.
Τι πρέπει και μπορούμε να κάνουμε;
Με μια μόνο φράση: «Χωρίς οργάνωση, χωρίς υποδομές, χωρίς πραγματική ανάπτυξη της ελληνικής ελαιοκομίας, θαύματα – δυστυχώς – λυπάμαι, αλλά δεν γίνονται». Αυτά έγραφα πριν ακριβώς ένα μήνα στο [«Εκτόξευση τιμών και χρυσές ευκαιρίες;»].
Οι εποχές των παχέων αγελάδων και των χρυσών ευκαιριών ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα απαιτείται μεγάλη προσπάθεια μέσα σε ένα πολύ πιό δύσκολο ανταγωνιστικό περιβάλλον, ώστε σιγά σιγά (εκμεταλλευόμενοι και τις καλές χρονιές), να υποκαθιστούμε το ανώνυμο χύμα με επώνυμο τυποποιημένο που εμπεριέχει προστιθέμενη αξία για όλους τους παραγωγικούς και εμπορικούς συντελεστές.
Παροχή χρηματοδότησης και ρευστότητας
Κατ’ αρχήν, αν κάποιος ήθελε πραγματικά και άμεσα να στηρίξει τις τιμές του Έλληνα παραγωγού, χωρίς μάλιστα να διαταράξει την αγορά, υπάρχει ένα και μόνο μέτρο: η παροχή ρευστότητας στις σοβαρές και πραγματικές ελληνικές επιχειρήσεις (ιδιωτικές και συνεταιριστικές) ώστε να βγουν αυτούς τους κρίσιμους μήνες της υπερπροσφοράς να αγοράσουν τους 80 χιλ. τόνους που «περισσεύουν» δίνοντας μια προκαταβολή έστω και 1-1,5 ευρώ/κιλό. Όταν Ισπανοί και Ιταλοί απολαμβάνουν επιτόκια από 1 έως 4%, αυτό θα επέτρεπε και στους Έλληνες εξαγωγείς να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό.
Ελαϊκή πολιτική: Ποιότητα, οργάνωση και πολλά άλλα
Δεν μπορώ αλλά και δεν χρειάζεται να επαναλάβω εδώ τα όσα έχουμε αναλύσει και υποστηρίξει 15 χρόνια από το ΕΛΙΑ & ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ, 3 χρόνια από το Olivenews.gr , με δυο διεθνή συνέδρια, δεκάδες παρεμβάσεις και ομιλίες, συμμετοχές και συγγραφή βιβλίων: οι δυο βασικοί πυλώνες που πρέπει να βασιστεί το ελληνικό ελαιόλαδο είναι η ποιότητά του και η οργάνωση όλου του τομέα.
Μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί αυτό που ειρωνεύεται η Agrenda: δηλαδή μια «δίκαιη τιμή», που ισορροπεί σταθερά το εισόδημα του παραγωγού με τις δυνατότητες του καταναλωτή.
Τρέχουσες τιμές και η 2014/15
Η γραμμή «δεν πουλάμε» έχει στο παρελθόν τις περισσότερες φορές (όχι πάντοτε) οδηγήσει και σε άλλες βραχυχρόνιες απώλειες. Ελαιοπαραγωγοί, ελαιοτριβείς, έμποροι βραχυκυκλώνουν, κρατάνε το ελαιόλαδό τους, δεν πουλάνε προσδοκώντας υπεραισιόδοξα υψηλές τιμές, που «ξαφνικά» πέφτουν και τους μένουν τα λάδια στα χέρια, οπότε σπεύδουν να πουλήσουν όσο-όσο όταν οι τιμές έχουν πια πέσει.
Να σημειώσουμε οτι αυτό που γράφει η Agrenda για "παγκόσμια αγορά που φέτος διψάει για ελαιόλαδο", δεν είναι σωστό. Το παγκόσμιο ισοζύγιο της 2014/15 δεν είναι ελλειμματικό επειδή το εξισορροπούν τα ισπανικά αποθέματα των 450.000 τόνων. Υπάρχει έλλειμμα στις πολύ καλές ποιότητες, αλλά εδώ θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Δεν συμβαδίζει πάντοτε αυτό που θεωρεί "ποιότητα" ο Έλληνας παραγωγός/ πωλητής με τον Ιταλό/Ισπανό αγοραστή.
Να ξαναπούμε ότι για φέτος ο χρονικός ορίζοντας κάθε πρόβλεψης τοποθετείται στην άνοιξη του 2015. Αν οι ενδείξεις για την ανθοφορία και την επόμενη παραγωγή της Ισπανίας είναι μεγάλες τότε οι τιμές θα αρχίσουν να πέφτουν. Αν πάλι φανεί ότι και την επόμενη χρονιά 2015/16 η Ισπανία θα υποφέρει από κακή παραγωγή τότε ίσως δούμε μετά την άνοιξη τις τιμές πραγματικά να αρχίζουν να «εκτοξεύονται» σε όλη την Μεσόγειο.
Ο επαναστάτης ποπολάρος
Η πραγματική εξέγερση του 1646 πνίγηκε στο αίμα. Αυτό δεν εμπόδισε να κάνει γκραν σουξέ η ταινία "Επαναστάτης ποπολάρος" με τον γόη του ελληνικού σινεμά Κώστα Πρέκα, το 1971.
(Φωτογραφία από το διαδίκτυο, διαφήμιση της ταινίας)
