PETITION:Όσοι υπογράφουμε παρακάτω ζητάμε από την πολιτεία, το Αττικό Πάρκο τους χορηγούς που το στηρίζουν, αλλά και από όσους με την σύμφωνη γνώμη τους ή με την αδιαφορία τους στηρίζουν την διατήρηση των ζώων σε αιχμαλωσία, να δείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό που αρμόζει στα ζώα που βρίσκονται έγκλειστα στις εγκαταστάσεις του Αττικού Πάρκου. Η διατήρηση των ζώων σε συνθήκες αιχμαλωσίας, παρόλο που τους παρέχεται τροφή, νερό, και στοιχειώδης ιατρική περίθαλψη, δεν παύει να είναι μια φυλακή που εξασφαλίζει ως ένα βαθμό την επιβίωσή τους, απαγορεύει όμως την ευζωία τους. O αφύσικος τρόπος ζωής που προκύπτει από την έλλειψη ερεθισμάτων, τον περιορισμένο ζωτικό χώρο, την αδυναμία εκδήλωσης φυσιολογικών συμπεριφορών, και την διαρκή έκθεση στον ανθρώπινο παρατηρητή, δεν μας διδάσκει τίποτα για τα ίδια τα ζώα. Στην πραγματικότητα μας μεταφέρει μια αλλοιωμένη μόνο εικόνα των άγριων συγγενών τους ενώ πλέον το διαδίκτυο, τα ντοκιμαντέρ, αλλά και η δική μας διακριτική και υπομονετική παρουσία στην φύση μπορούν να μας μάθουν πολύ περισσότερα για τις πραγματικές τους συνήθειές, τις ανάγκες τους και τις θαυμαστές τους ικανότητες. Αντίθετα στις αρχές της οικολογίας που αντιμετωπίζει κάθε ζωντανό οργανισμό ως μέρος ενός πολύπλοκου συνόλου με το δικό του μοναδικό ρόλο στην διατήρηση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, τα ζώα που βρίσκονται στο Αττικό Πάρκο και σε κάθε κήπο, αναγκάζονται να ζουν απομονωμένα σε ένα στείρο, ξένο για αυτά περιβάλλον. Ξεχνάμε με αυτόν τον τρόπο ότι για να σταματήσουν να απειλούνται και μην εξαφανιστούν αυτά τα είδη, δεν χρειάζεται μόνο να κρατήσουμε μερικά ζώα ως δείγματα, αλλά να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε το φυσικό τους περιβάλλον, τόσο για εκείνα όσο και για εμάς τους ίδιους. Η έκθεση ζώων και τα θεάματα που τα χρησιμοποιούν, σύμφωνα με την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή τους. Η διατήρηση των ζώων σε αιχμαλωσία για την δική μας διασκέδαση, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των άλλων ειδών. Ούτε ο στόχος της ευαισθητοποίησης δεν μπορεί να επιτευχθεί, όταν μικροί και μεγάλοι διδάσκονται ότι η απλή διασκέδαση του επισκέπτη, μπαίνει πάνω από το σεβασμό για τη ζωή και το διαφορετικό, και αξίζει περισσότερο από την ελευθερία του άλλου. Αντίθετα, αυτό που μαθαίνουμε είναι να μουδιάζουμε τα αισθήματα συμπόνιας για τα πλάσματα που υποφέρουν μπροστά μας και απλώς να τα προσπερνούμε συνεχίζοντας τη βόλτα μας. Είναι αυτή η αντίληψη για τον κόσμο και την σχέση μεταξύ όλων των ζωντανών οργανισμών που θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας, όταν τα φέρνουμε να δουν τα δελφίνια τα Σαββατοκύριακα; Αν μας διδάσκει κάτι η έκθεση των ζώων σε πάρκα και δεξαμενές αυτό είναι η βίαιη φύση του ανθρώπου. Του ανθρώπου που θέλει να κυριαρχεί στη φύση και χρησιμοποιεί τα ζώα ως σημάδια της δύναμης του, όπως τα χρησιμοποιούσε άλλοτε για να δείξει το μεγαλείο των αυτοκρατοριών του. Του ανθρώπου που γυρνώντας επιλεκτικά και επιδεικτικά την πλάτη στην επιστήμη, αρνείται την εξελικτική συνέχεια των ζωντανών οργανισμών και χρησιμοποιεί τα κάγκελα για να διαχωρίσει στη συνείδησή του τη θέση του από τα μη ανθρώπινα ζώα. Για τους παραπάνω λόγους απαιτούμε τώρα το Αττικό Πάρκο και οι χορηγοί του να σταματήσουν να προωθούν το βασανισμό ζώων, ξεκινώντας από τα δελφίνια και τα θαλάσσια λιοντάρια, να σταματήσουν άμεσα τις εξευτελιστικές παρουσιάσεις των ζώων, να σταματήσουν τη χρήση τους για αναπαραγωγή, και να τα επιστρέψουν εκεί που τα πήραν δείχνοντας με τη στάση τους ότι πέρα από το κέρδος, τους ενδιαφέρει η ευζωία των ζώων, και ταυτόχρονα ότι σέβονται τον κοινό νου με το να μην κρύβουν το βασανισμό πίσω από τα χαμογελαστά πρόσωπα κάποιων ζώων. Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010
ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ
PETITION:Όσοι υπογράφουμε παρακάτω ζητάμε από την πολιτεία, το Αττικό Πάρκο τους χορηγούς που το στηρίζουν, αλλά και από όσους με την σύμφωνη γνώμη τους ή με την αδιαφορία τους στηρίζουν την διατήρηση των ζώων σε αιχμαλωσία, να δείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό που αρμόζει στα ζώα που βρίσκονται έγκλειστα στις εγκαταστάσεις του Αττικού Πάρκου. Η διατήρηση των ζώων σε συνθήκες αιχμαλωσίας, παρόλο που τους παρέχεται τροφή, νερό, και στοιχειώδης ιατρική περίθαλψη, δεν παύει να είναι μια φυλακή που εξασφαλίζει ως ένα βαθμό την επιβίωσή τους, απαγορεύει όμως την ευζωία τους. O αφύσικος τρόπος ζωής που προκύπτει από την έλλειψη ερεθισμάτων, τον περιορισμένο ζωτικό χώρο, την αδυναμία εκδήλωσης φυσιολογικών συμπεριφορών, και την διαρκή έκθεση στον ανθρώπινο παρατηρητή, δεν μας διδάσκει τίποτα για τα ίδια τα ζώα. Στην πραγματικότητα μας μεταφέρει μια αλλοιωμένη μόνο εικόνα των άγριων συγγενών τους ενώ πλέον το διαδίκτυο, τα ντοκιμαντέρ, αλλά και η δική μας διακριτική και υπομονετική παρουσία στην φύση μπορούν να μας μάθουν πολύ περισσότερα για τις πραγματικές τους συνήθειές, τις ανάγκες τους και τις θαυμαστές τους ικανότητες. Αντίθετα στις αρχές της οικολογίας που αντιμετωπίζει κάθε ζωντανό οργανισμό ως μέρος ενός πολύπλοκου συνόλου με το δικό του μοναδικό ρόλο στην διατήρηση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων, τα ζώα που βρίσκονται στο Αττικό Πάρκο και σε κάθε κήπο, αναγκάζονται να ζουν απομονωμένα σε ένα στείρο, ξένο για αυτά περιβάλλον. Ξεχνάμε με αυτόν τον τρόπο ότι για να σταματήσουν να απειλούνται και μην εξαφανιστούν αυτά τα είδη, δεν χρειάζεται μόνο να κρατήσουμε μερικά ζώα ως δείγματα, αλλά να προστατέψουμε και να διατηρήσουμε το φυσικό τους περιβάλλον, τόσο για εκείνα όσο και για εμάς τους ίδιους. Η έκθεση ζώων και τα θεάματα που τα χρησιμοποιούν, σύμφωνα με την Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή τους. Η διατήρηση των ζώων σε αιχμαλωσία για την δική μας διασκέδαση, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των άλλων ειδών. Ούτε ο στόχος της ευαισθητοποίησης δεν μπορεί να επιτευχθεί, όταν μικροί και μεγάλοι διδάσκονται ότι η απλή διασκέδαση του επισκέπτη, μπαίνει πάνω από το σεβασμό για τη ζωή και το διαφορετικό, και αξίζει περισσότερο από την ελευθερία του άλλου. Αντίθετα, αυτό που μαθαίνουμε είναι να μουδιάζουμε τα αισθήματα συμπόνιας για τα πλάσματα που υποφέρουν μπροστά μας και απλώς να τα προσπερνούμε συνεχίζοντας τη βόλτα μας. Είναι αυτή η αντίληψη για τον κόσμο και την σχέση μεταξύ όλων των ζωντανών οργανισμών που θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας, όταν τα φέρνουμε να δουν τα δελφίνια τα Σαββατοκύριακα; Αν μας διδάσκει κάτι η έκθεση των ζώων σε πάρκα και δεξαμενές αυτό είναι η βίαιη φύση του ανθρώπου. Του ανθρώπου που θέλει να κυριαρχεί στη φύση και χρησιμοποιεί τα ζώα ως σημάδια της δύναμης του, όπως τα χρησιμοποιούσε άλλοτε για να δείξει το μεγαλείο των αυτοκρατοριών του. Του ανθρώπου που γυρνώντας επιλεκτικά και επιδεικτικά την πλάτη στην επιστήμη, αρνείται την εξελικτική συνέχεια των ζωντανών οργανισμών και χρησιμοποιεί τα κάγκελα για να διαχωρίσει στη συνείδησή του τη θέση του από τα μη ανθρώπινα ζώα. Για τους παραπάνω λόγους απαιτούμε τώρα το Αττικό Πάρκο και οι χορηγοί του να σταματήσουν να προωθούν το βασανισμό ζώων, ξεκινώντας από τα δελφίνια και τα θαλάσσια λιοντάρια, να σταματήσουν άμεσα τις εξευτελιστικές παρουσιάσεις των ζώων, να σταματήσουν τη χρήση τους για αναπαραγωγή, και να τα επιστρέψουν εκεί που τα πήραν δείχνοντας με τη στάση τους ότι πέρα από το κέρδος, τους ενδιαφέρει η ευζωία των ζώων, και ταυτόχρονα ότι σέβονται τον κοινό νου με το να μην κρύβουν το βασανισμό πίσω από τα χαμογελαστά πρόσωπα κάποιων ζώων. 
