![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQnnLAgY8jttIUrgXUUz9xVYprUxBviSKVMpqFI1trd84lQS8wz-BIKRx2KVTSdBsmos0o3LCeqxnQR9Sk_TZmxPg9Eo3RNxEUBkx_U2U63ULaNlLtVHLbh2jYn5MvUweocOhiXitLvOU/s400/%CE%9D%CE%AD%CE%B1+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1+%2825%29.png)
σουραύλιζε ο Φοίβος αειφόρα.
Στα διαλεχτά μας τα εργόχειρα
κλεψύδρα, οι νότες, χρονοβόρα.
Κι όπως αναδυότανε γλυκόφωνα
μεθούσαν στα κατάμεστα μπαλκόνια
των οφθαλμών μας τη εικάζουσα
λες και σελήνης ιριδίζουσα, αιώρα.
Μεσούρανα η νυχτιά η χρυσοφόρα
της Μάγιας τα παιδιά αντικαθρέφτιζε
στης έγνοιας τον απέραντο βυθό
σμαράγδια ρουμπινί για θησαυρό.
Έρμα, η ώρα, μυστικά ετοιμαζόταν
να τα εσωκλείσει ως εικόνες της
ανάγλυφα στον έσχατο εαυτό της
κι ό,τι συνόδευε ανέμελα ο αχός τους...
Θες δρόμους έστω βελουδένιας μοίρας
Θες κάβους κάποιας μακρινής πορείας
Κεχριμπαρένιες "πέρλες" θες αοιδών
Και ανωγείων αρρήτων πλοηγών ...
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης