Τ’ αληθινά της ψυχής…συμβαίνουν νύχτα!!!

Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βασίλης Φουντούλης
Μιχάλης Τερζής, Δημήτρης Ντόκας *

Τη μέρα υπογράφονται κατάφτυστες οικονομικές συμφωνίες της συμφοράς και μετά από …«κάθε ηλιοβασίλεμα»… τα βαριά συναισθήματα με αίμα της καρδιάς!!

( Αυτό το τραγούδι μου το αφιέρωνε η  Ρίτα Σακελαρίου και με καλούσε να το χορέψω παλιά…στο Κέντρο Διασκέδασης "ΜΟΝ ΣΕΝΙΕΡ" στην Πλατεία Αμερικής…)

Εσείς κρατήστε τις συμφωνίες …εμείς κατέχουμε, ορίζουμε και καθοδηγούμε αγνές Λαϊκές ψυχές και συναισθηματικές, με ασίμωτες, διαχρονικές αγωνίες!!!

Κι όποιος αντέξει…

Για ποιες αντοχές… αυτοχρίζομαι ενίοτε τολμηρός στοχαστής… ν’ αυτοπροσδιοριστώ;

Γι’ αυτές που η νομοτέλεια τις καθιστά αδιάσειστες αξίες ζωής κι αμάχητα ιδανικά…άπαιχτα ανθρωπιστικά ιδεώδη!!!

Κι εγώ που δεν υπήρξα ιδανικός κι ανάξιος ποτέ εραστής των γαλάζιων πόντων…που…
Με ρώτησε ο μικρός ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης στον Κάλαμο …που δεν με ξέρει «ούτε κατ’ ελάχιστον» όσο με ήξερε ο δάσκαλος πατέρας του, ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης…
Βλέποντας …διαβάζοντας κάποια τραγούδια μου θαλασσογραφίες…
«Δημήτρη ναυτικός είσαι;»
Η αυθόρμητη κι ακαριαία απάντησή μου: «Όχι Γρηγοράκη στεριανός και… δεν ξέρω και καλό μπάνιο»!!
Εκεί πάνω στην κουβέντα μου την είπε:
«Δημήτρη αυτά τα τραγούδια έπρεπε να τα δώσεις νωρίτερα στον πατέρα μου»!

Δημήτρης Ντόκας, Γρηγοράκης Μπιθικώτσης

Τι μου λες τώρα ρε Γρηγόρη του απάντησα…εύκολο ήταν ν’ απευθυνθώ σ’ έναν Γρηγόρη Μπιθικώτση, που έχει τραγουδήσει τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές να του πω…έχω κάτι στίχους… φαντάζομαι πως θα μου έλεγε: «Τι είναι αυτά ρε Ντόκα»,  έτσι μ’ αποκαλούσε τις περισσότερες φορές, αν και η μάγκικη κι’ ευγενική του συμπεριφορά ίσως να μην του το επέτρεπε, έτσι φανταζόμουν εγώ…με την ταπεινή κι αυτοϋποτιμητική τάση μου»
 «Όχι Δημήτρη έπρεπε να του τα δώσεις νωρίτερα ...»!

Επειδή ποτέ κανείς δε γράφει νηφάλιος …κι εγώ τούτη τη στιγμή φουρτουνιασμένος στ’ αρχιπέλαγος της φανταστικής θαλάσσιας ρότας μου πορεύομαι …θα κλείσω και θα δημοσιοποιήσω για πρώτη φορά τούτη τη στιγμή απόσπασμα από ένα τραγούδι μου που μου είπε ο δάσκαλος ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης ένα χρόνο πριν φύγει για την αιωνιότητα στις 12 Μάη 2004 το βράδυ στο σπίτι του στο Χαλάνδρι:

«Δημήτρη…αυτό το τραγούδι... κάτι μου λέει»!!!

 Ο κάπταιν Σώτος
Φίνος και πρώτος
Και…

Σ’ όλα τα πόρτα
Έχει μια πόρτα
Για μια βραδιά
Αγάπες …
Καρδιές …
Κι εφτά παιδιά!!!

 Αυτούς τους στίχους ούτε αυτός πρόλαβε, ούτε κανείς άλλος συνθέτης έτυχε να τους μελοποιήσει…κι «ο Κάπταιν Σώτος μου» χρόνια τώρα βολοδέρνει στις θάλασσες του κόσμου…αλύτρωτος!!!

* Την παραπάνω φωτογραφία απ’ το Καινούργιο την «υιοθέτησε» ο apitharxos1453  και κατέκλεισε το διαδίκτυο… χωρίς να με ξέρει, χωρίς να τον ξέρω… έτσι απλά φίλε μου επικοινώνησε αν θέλεις μαζί μου, το τηλέφωνό μου είναι δίπλα στην μπάρα… για να σου πω ένα ευχαριστώ, να σε φιλοξενήσω αν κι’ όταν βρεθείς εδώ…κατά την Τριχωνίδα μεριά…. 

Δημήτρης Ντόκας