http://www.prototypia.gr/2012/10/blog-post_5.html
ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΠ΄ ΤΗ ΖΩΗ!
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ… ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΤΟ «ΦΕΥΓΙΟ ΤΟΥ»!!!
ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ… ΤΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΑΠ΄ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΜΑΣ ΒΙΩΜΑΤΑ;;;
ΛΙΓΑ ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΤΩΡΑ….
ΘΥΜΑΜΑΙ…
Ήταν το 1975-76 Εγώ 15-16 χρονών παιδί και ο Λίας 32… (πελάτης στο μαγαζί του Πάτερα μου)!
Μου έλεγε κάποια βράδια … (Μήτσο μετά… που θα κλείσετε το μαγαζί… Θέλεις να πάμε «Μέσα» να πιούμε από ένα;;; (Μέσα λέγαμε και λέμε ακόμα εδώ το Αγρίνιο)… Που ήταν τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης!
Του άρεσε του Ηλία να κάνουμε παρέα γιατί σηκωνόμουν και χόρευα…
Κι έτσι γίνονταν τις περισσότερες φορές… Εγώ έτρεχα στον Πάτερα μου (Στο μαγαζί μας, πίσω απ΄ το γκισέ) να μου δώσει χαρτζιλίκι… να ΄χω κι εγώ...να κεράσω κάποια ποτά…
Με ποιον θα πας;;; με ρωτούσε ο Πατέρας μου…
- Με το Λία το Γαλάνη του απαντούσα….
- ΕΕΕ.. τότε πάρε μου έλεγε… (και μου έδινε παραπάνω λεφτά από όσα πρόσμενα…)!!!
- Και εμπιστεύονταν το Λία... γιατί ήξερε πως θα ξαναγυρίσουμε Ασφαλείς κι Ωραίοι!!!
- Και πηγαίναμε τότε… Παντού... αλλά και στο motel του Σουμέλη… Στο ισόγειο στα μπουζούκια που το λειτουργούσε τότε το μαγαζί… ο Βασίλης ο Πανάκης)…
- Βουρκώνω τώρααα… Δε μπορώ να γράψω άλλα...
- Δυο λόγια ακόμα…
- Σαν κατέβαινε ο Λίας και το μεγαλοβδόμαδο από την Αθήνα (Που εκεί ζούσε πάνω από 40 χρόνια…) Πάντα από παράδοση έφερνε το φως της Ανάστασης … στο Μαγαζί του Πατέρα μου… Μας αγκάλιαζε όλους, Έναν – έναν… και μας φιλούσε σταυρωτά!!!
- ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΗΛΙΑΣ!!!
Δημήτρης Ντόκας
