Ένα δειλινό του Μάη 2021 στην Παραβόλα…
«Στης νοσταλγίας μου τη σκέψη, ξανανύχτωσα…»!
Ο Ιπποκράτης... (Στην Παραβόλα)!
***
Με βρήκε μόνο, να γυρνώ στην Παραβόλα*
Πάνω στο κάστρο, μιαν αυγή, ο Ιπποκράτης
Ήμουν παιδί, σου τα ’χα δώσει τότε όλα
Και τώρα παίζω, με το φέγγος της Αστάρτης.
Και βρήκε την καρδιά μου, λαβωμένη
Ότι μου είπε, αναντίρρητα θα το ’κανα
Μα βρήκα πάλι, την ελπίδα δακρυσμένη...
Με την παλάμη μου ανοιχτή, μετρώ τον ήλιο
Ήρθα σε βρήκα, μια στιγμή, δε σε λησμόνησα
Κρατώ το λόγο μου, από τότε στο Δασύλλιο.
Με νούφαρα το στόλισα και με βοστίνες
Πήγα στο Γκούβελο και χίλιες λαμπάδες έταξα
Να μην ξεχάσεις, τις καλές στιγμές εκείνες.
Είχες στα στήθια σου, τα χέρια σου, δεμένα
Στης νοσταλγίας μου τη σκέψη, ξανανύχτωσα
Κι είδα τα βλέμματα της αγοράς, κλαμένα.
Μόνοι τον βρίσκουν κι απ’ το χέρι τον κρατούν
Κι όσοι θνητοί, για όσα γράφω αμφιβάλουν
Πρέπει να μάθουν, στη ζωή τους, ν’ αγαπούν.
ΥΓ: Στην Παραβόλα Τριχωνίδας ήταν και το Αγαπημένο μας σκολειό (Το παλιό Γυμνάσιο - Λύκειο στο λόφο του Βουκατίου)...
που με νοσταλγία θυμάμαι...
συνάμα με τα πανέμορφα βιώματα μας εκεί...
Την Ανάρτησή μου Αυτή... την Αφιερώνω στους Αγαπητούς μου Παλιούς Συμμαθητές, στους Καθηγητές μας και Σ’ Όλους τους Γνωστούς και Φίλους μας!
ΓΕΙΑ ΣΑΣ... ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!!!
Στίχοι - κείμενο - φωτογραφίες: Δημήτρης Ντόκας