Γεια σου Σαλέα…παραπονιάρη!!!

Ηλίας Αντωνόπουλος*

 Φορτισμένος συναισθηματικά γράφω… «βαριά»!

Έχεις «βαρύ χέρι στο γράψιμο»… μου είπε ένας ωραίος συντοπίτης μας!!

Γεια σου Γιάννη, θα περάσω σύντομα λεβέντη μου να τα πούμε…

Δεν ξέρω αν έχω «βαρύ χέρι». Του απάντησα, δεν ξέρω …αν γράφω «βαριά». Ξέρω  μόνο, ότι όταν αποφασίσω να γράψω… γράφω αληθινά!!!

Με…. «βαρύ χέρι», θα γράψω κι απόψε!

Επειδή η αλήθεια καίει, θα παρακαλέσω όσους από σας δεν αντέχετε τις «υψηλές συναισθηματικές θερμοκρασίες»… μην πλησιάζετε!!

Απόψε μου θύμισε τα παλιά ο αγαπητός μου φίλος Ηλίας Αντωνόπουλος (ο Λίας ο Γαλάνης)!!!

Μέσα στη διαδικασία της βάρβαρης, ανάλγητης, ανήθικης κι ανέντιμης επίθεσης που δέχεται ο λαός μας, υπάρχει μόνο μια φρυκτωρία ελπίδας:

Η λεβέντικη, καθαρή και ξάστερη… ανυποταγή!!!

Μες στη μεγάλη μου ψυχική Ανάταση!

Είμαι κι απόψε… γιατί είδα τη μαγιά της ανυποταγής να κρατάει καλά!!!

Και σήμερα περιφρούρηση, με το δικό μου τρόπο, στη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Αγρίνιο και στην πορεία ήμουνα…περπατώ απ’ τα εφηβικά μου χρόνια στο πεζοδρόμιο, περιφρουρώντας το Λαϊκό Κίνημα… και μου έγινε συνήθεια!!

Εκεί θα είμαι, ένα κομμάτι …γνήσιο κύτταρο του, μέσα και δίπλα στο λαό!!!

Εμείς μεγαλώσαμε κι αντρωθήκαμε, με αδιάσειστες λαϊκές αξίες, με την καθάρια και γνήσια ανθρωπιστική – κομμουνιστική θεωρία και με πολύτιμα καλλιτεχνικά διαμάντια, τ’ απαράμιλλα κι ασίμωτα του πολιτισμού μας δημιουργήματα.

Κάποια απ’ αυτά μου θύμισε απόψε ο αγαπητός μου φίλος ο Ηλίας Αντωνόπουλος (ο Λίας ο Γαλάνης) που οι συμμαθητές του στο γυμνάσιο της Παραβόλας επειδή είχε αδυναμία στα τραγούδια του λέγανε: «Γεια σου Σαλέα…παραπονιάρη»!!!

 Και που μετά από χρόνια…ξανανταμώσαμε!

  Ο Ηλίας ήταν ένας απ’ αυτούς που με μύησαν στα ποιοτικά Λαϊκά Τραγούδια!

Αυτός ο άνθρωπος που χάραξε την ψυχή μου, που μ’ έπαιρνε μαζί του δεκαπεντάχρονο παιδί εγώ κι αυτός τριαντάρης, στην τότε όμορφη Αγρινιώτικη νύχτα, στο Μοτέλ του Σουμέλη στην Εθνική, (στα μπουζούκια του Πανάκια), κι αλλού, τότε να κάνουμε παρέα, να σηκώνομαι και να χορεύω ζεϊμπέκικο …να σέβομαι και να με σέβονται!! Ν’ ανοίγω τα χέρια μου φτερά, ν’ αγκαλιάζω και να με σφίγγουν στην αγκαλιά τους οι μεγαλύτεροι μάγκες δακρυσμένοι!!!

Αν είχα …αυτές όλες τις αληθινές αγκαλιές σε φωτογραφία…θα  ήμουνα ο πιο διάσημος τουλάχιστον της περιοχής μας!

Αλλά επειδή ούτε η δημοσιότητα, ούτε τα λεφτά, με δελέαζαν, κάποιοι του συστήματος…και ενώπιόν μου με χαρακτήρισαν αναρχικό κι επικίνδυνο!!!

Ο Ηλίας Αντωνόπουλος (ο Λίας ο Γαλάνης), ήταν αυτός που με παρακίνησε να γράψω στίχο!!!!

Στίχο βιωματικό, ασυμβίβαστο…κοινωνικοπολιτικοερωτικό!!!!

Τιμή μου που αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα με χαρακτήρισε …εχθρό του!

Αλίμονο αν ήμουνα φίλος του… 

Τιμή μου που ο χωροφύλακας Γ. Μ. μου έκανε δημόσια κι εκβιαστική ανάκριση μέσα στο μαγαζάκι του πατέρα μου στο Καινούργιο, για να τεκμηριώσει την κομμουνιστική ιδιότητά μου!! Να μου συμπληρώσει τον φάκελο!!!

Εκεί που ο Λίας και οι άλλοι μεγαλύτεροι, για ν’ ακούν τ’ απαγορευμένα τραγούδια τότε του Θεοδωράκη και τ’ αντάρτικα με είχαν… τσιλιαδόρο!

Αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που θα την περιγράψω εκτενέστερα κάποια φορά.

Ο φίλος μου ο Λίας ο Γαλάνης μου θύμισε απόψε κι έπαιξα τραγούδια απ’ τον αείμνηστο Βασίλη Σαλέα τον παλιό, Καζαντζίδη, Μαρινέλα, Θεοδωράκη, Χατζιδάκη, Μπιθικώτση, Ξαρχάκο, Λοϊζο, Ξυλούρη, Καλογιάννη, Μητροπάνο, Αλεξίου…Τερζή!!!     

Ο Λίας ο Γαλάνης πάντα μου έφερνε τραγούδια, μου έκανε κάποτε δώρο στην Αθήνα και μια κασέτα …την καταχνιά του Βίρβου και του Λεοντή… «Πάρτη μου είπε να με θυμάσαι»!

Γράφει επάνω Αιγάλεω 15-9-1978…παίζει ακόμα!!

Και θα παίζει …πάντα!!!

Γεια σου Σαλέα…παραπονιάρη!!!!

* Ηλίας Αντωνόπουλος: Ποιητής, ζωγράφος-αγιογράφος. Ταξιδευτής, μερακλής και γλεντζές!! Μια ευαίσθητη ψυχή!!Ο πρώτος που απέχτησε στερεοφωνικό ραδιομαγνητόφωνο στην περιοχή μας και χρησιμοποιούσε ποιοτικές κασέτες μετάλλου!  Το αξέχαστο jvc του!!!  

 Δημήτρης Ντόκας