Μου λες μ’ αγαπάς
Και είναι ψέμα
Χιλιάδες νήματα
Σε δένουν μ’ εμένα
Στο στόμα της μάνας μου
Έβαλες λόγια
Και η ζωή μας
Στ’ ανήλιαγα ρετιρέ κι υπόγεια.
Τον ήλιο ποτέ δεν είδα
Μονάχα στο δρόμο μιαν αχτίδα
Φωτόνια άπειρα σμιλεμένα στο χρόνο
Μορφές γεγονότα τα πήρα στον ώμο...
Με την αχτίδα φωτιές θ’ ανάψω
Ένα- ένα τα νήματα όλα θα κάψω
Κι όσοι ζούνε με παραμύθια
Όμορφα είναι δεν λεν την αλήθεια.
Μου λες μ’ αγαπάς
Και είναι ψέμα
Μ’ αυτήν την αλήθεια
Θα πάμε ως το τέρμα.
Στο Γιάννη Π.
Μάης 2016
Διονύσης Παλούμπας
