Γράφω… και έγραφα πάντα … με της ψυχής μου το μελάνι…
Γράφω βιωματικά … αυτή είναι η ζωή μου!
Ξέρεις τι χρώμα έχει;
Βαθύ κόκκινο… άλικο!!!
Το αίμα της καρδιάς … βαθύ κόκκινο χρώμα!!!
Κι όταν κάποιος έχει τη δυνατότητα …η νομίζει πως έχει….έτσι να γράφει …δεν παίζεται!!!
Ίσως κι εγώ να νομίζω… πως δεν παίζομαι!
Εσύ τι λες… να παίζομαι;
Προκάλεσέ με …
Η…
Αν έχεις τις αμφιβολίες σου… η τις ενστάσεις σου, για ότι έζησα, είπα κι έγραψα …είμαι ακόμα εδώ!
Αν σ’ αδίκησα, ήμουνα λάθος, παραφέρθηκα… απόδειξέ το… να σου ζητήσω δημόσια ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!!
Αν ναι… είμαι στη διάθεση του καθενός …και στη δική σου, να παραβρεθώ όπου κι όταν νομίζεις… για δημόσιο διάλογο.
ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΕΚΑΝΑ… ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ… ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΒΑΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ …ΠΟΤΕ!!!
Κάλεσε με κι εγκάλεσέ με… αν βρεις της ψυχής σου την υπέρτατη διάσταση!!!
Θα την βρεις …άραγε…εγώ εδώ είμαι …. Κάτι δεκάδες χρόνια… και σε περιμένω!!!
Διάψευσέ με… κάψε με… στάχτη να γίνω… να μ’ απαλλάξεις απ’ τις έγνοιες μου … να σ’ απαλλάξω απ’ την παρουσία μου!!!
Μα όσο βαρά η φλέβα μου, θα στήνω τον εαυτό μου ενσυνείδητα μπροστά στ’ απόσπασμα της Αγιάς Τριάδας τ’ Αγρινιού, στον τοίχο της Καισαριανής και σύ… θα με πυροβολείς!!!
Κι εγώ ολόρθος θα τραγουδώ… δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια!!!
Ρίξε ρε… έχεις την ψυχή;
Δημήτρης Ντόκας
