άυλη χτένα...
Πόσες σκιές εγώ ανέσυρα απ’ το χώμα
Πόσες στιγμές εσύ άλλαξες πρόσωπο και χρώμα
Πόσες φορές εσύ με διώχνεις…ναι… λυπημένη
Πόσες φορές… εγώ σε θέλω δική μου… αν και ξένη!
Ότι κι αν πω για σένα θα ’ναι λίγο…
Κλείνω σελίδα… νέο κεφάλαιο ανοίγω…
Να τη η μορφή σου… στα όνειρά μου, π’ όλο πνίγω
Θλίβομαι… το ’θελα …άλλους γιατί να θλίβω;
Βαριά η ευθύνη μου…και πάω παραπέρα
Λάθος εκτίμηση… νόμισα πως πατάς σε ξέρα
Μ’ αυτό το τέλμα δεν αντέχει… την αντοχή μου
Τι κι αν σου έδωσα φλόγα απ’ τη ψυχή μου.
Να με ξεχάσεις πια δεν γίνεται το ξέρω…
Μου το ’χεις πει… σε κολακεύει… κι υποφέρω
Αυτό που έβγαλα απ’ τα στήθια μου για σένα
Θα ’ναι… για τα μαύρα σου μαλλιά… άυλη χτένα.
Ποιεί ο Δημήτρης Ντόκας
ΥΓ: Απόψε …σαν όπως και πάμπολλες βραδιές με λιώνει το μαράζι… της νοσταλγίας μου καημός, μόνο αυτούς που αισθάνονται …νοιάζει!
Τους στίχους απ’ το τραγούδι του βίντεο τους έγραψε ένας απ’ τους πιο αγαπητούς φίλους μου ο αείμνηστος …ο Τεράστιος Ποιητής ο Άκος Δασκαλόπουλος!!
Μ’ αυτό το έργο του μπήκε στη δισκογραφία μετά από ένα ποιητικό διαγωνισμό!!
Είχε την τύχη αυτό… το πρώτο του τραγούδι…. να του το μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης!!!
ΥΓ:1 Δικούς μου στίχους γνωστοποίησε στον Υπέρτατο για μένα Μουσικοσυνθέτη ο Δημήτρης Μητροπάνος …τον Φλεβάρη του 1985!!! Ο Μίκης Θεοδωράκης με γνωρίζει κατ’ όνομα!!!
Ποτέ δεν Ανταμώσαμε!!!
Το τι έγινε τότε …και τραγούδια μου που άρεσαν στον Μητσάρα… και στον Μίκη (όπως μου είπε ο ίδιος ο Μητρόπανος)… και δεν έτυχαν μελοποίησης … δε θα σας το πω ποτέ!!!
Γιατί έδωσα το λόγο μου… τότε στο Μητροπάνο μέσα στο Ζυγό στην Πλάκα πως δε θα μιλήσω… δημόσια!!! (οι δικοί μας ξέρουν)!!!
Κι όταν ένας άντρας δίνει το λόγο του …είναι συμβόλαιο!!
Κι όταν ένας συνειδητοποιημένος κομμουνιστής … συμφωνεί … είναι δυο φορές συμβόλαιο!!!
Τα χειρόγραφά μου ο Μίκης σίγουρα τάχει ακόμα στο συρτάρι του! Είναι κι αυτός κι εγώ στη ζωή!! Για ότι γράφω… και με το αίμα της καρδιάς μου και τ’ αγέρι ψυχής μου… υπογράφω. Είμαι σε θέση να τ’ αποδείξω!! Αυτά τα γράφω τώρα που είναι ακόμα στη ζωή ο Μίκης Θεοδωράκης…
Για του λόγου μου το αληθές υπογράφω με τ’ όνομά μου… κι αν παραστεί ανάγκη … και με το δαχτυλικό μου αποτύπωμα!!!
Ποιεί…γράφει κι υπογράφει… αυτός που μιλά με λόγια της ψυχής του… δεν χρειάζεται δεύτερη υπογραφή … ίσως να θεωρηθεί πλεονασμός.-
