Τώρα δεν «ευκαιρώ»…να σου γράψω αυτά που θέλεις ν’ ακούσεις…αυτά
που θέλεις να πεις… και δεν μπορείς!
Δεν… «αδειάζω»… τινάζω ελιές!!
Όπως έκανα από παλιά …όπως κάνω σήμερα…όπως θα κάνω κι αύριο!!!
Γιατί έτσι μου ’μαθαν να πορεύομαι «Λόγω και έργω» κάτι ανυπόταχτοι
αγωνιστές…κάτι αυθεντικοί αναμφισβήτητοι ουμανιστές!!!
Κάτι βαθιά φιλοσοφημένοι, παλιότεροι Καινουργιώτες, αγνοί κι
ανεπιτήδευτοι Άνθρωποι του Λαού μας, που τους έχω πρότυπο!!!
Ακόμα κι ένας σαν αυτούς….
Ιδεολογικά απ’ αυτούς… ο Σοβιετικός Ποιητής Παντελέι Μαχίνια μιλώντας για τους λογοτέχνες, για τους Πνευματικούς Ανθρώπους …που είπε:
Ιδεολογικά απ’ αυτούς… ο Σοβιετικός Ποιητής Παντελέι Μαχίνια μιλώντας για τους λογοτέχνες, για τους Πνευματικούς Ανθρώπους …που είπε:
«Ο πραγματικός Λογοτέχνης όταν αφήνει την πένα… πιάνει το
τσαπί»!!!!
Σαν τον αείμνηστο Πυθαγόρα Παπασταματίου που έγραψε….το «Δυο
παιδιά απ’ το Βραχώρι»!!!
Δε θα φύγω …τώρα να πάω για ύπνο…άγρυπνος θα μείνω…κατευθείαν
θα πάω να τινάξω…τις ελιές!!!
Γιατί «Τα παιδιά απ’ το Βραχώρι» ξέρουν να δουλεύουν…να τραγουδούν…
και να παλεύουν!!!
Θα τα ξαναπούμε… όταν κι όποτε «αδειάσω»!!!
ΥΓ: Δε θα σας πω «προς το παρόν», τι συγγενική σχέση έχω εγώ
με τα «Δυο παιδιά απ’ το Βραχώρι», που η Πραγματική Ιστορία τους ενέπνευσε τον αλησμόνητο
στιχουργό τον Πυθαγόρα Παπασταματίου, να γράψει τους παραπάνω στίχους …γιατί θα
ξαφνιαστείτε!!!!!
Έδωσαν τη Ζωή τους για τη Λατρεμένη μας Πατρίδα την Ελλάδα, στα βουνά της Αλβανίας, στον ΙταλοΕλληνικό πόλεμο…"
"Δυο πρωτομπαρμπάδες της μάνας μου…Αδέρφια της γιαγιάς μου της
Θοδώρας Καμαριάρη, δυο Λεβέντες… και δεν είχε άλλους!
Έδωσαν τη Ζωή τους για τη Λατρεμένη μας Πατρίδα την Ελλάδα, στα βουνά της Αλβανίας, στον ΙταλοΕλληνικό πόλεμο…"
Δημήτρης Ντόκας
