
Πολύ πίσω στην εποχή των παιδικών μου χρόνων…
Μια χαρακτηριστική εικόνα:
Απόγευμα ήταν κι εμείς παίζαμε ποδόσφαιρο μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Καινούργιο. Ένας ψαράς με τον γιό του, είχαν πιάσει ένα τεράστιο ψάρι και το πήγαιναν να το πουλήσουν στο Αγρίνιο. Ήταν ένας κυπρίνος, που τον μετέφερε με κόπο στον ώμο του ο γιός του ψαρά, ένας άντρας μέτριου αναστήματος, και η ουρά του ψαριού κόντευε ν’ αγγίξει στο έδαφος!
Αυτός ήταν ο πλούτος της Τριχωνίδας!
Εκτός απ’ τους κυπρίνους στην Τριχωνίδα, υπήρχαν σε αφθονία και δρομίτσες, τσερούκλες, στρωσίδια, γλανίδια, χέλια, αθερίνα, κέφαλοι και όλα μαζί 25 περίπου είδη ψαριών!
Γράφω «υπήρχαν», τώρα ποιος ξέρει τι έχει απομείνει!
Ψάρευαν τους κέφαλους με δυναμίτη!
Τεράστια καταστροφή επέφερε αυτή «η μέθοδος» στην Τριχωνίδα.
Πέρα απ’ αυτά τα ψάρια που σκοτώνονταν απ’ την έκρηξη και προλάβαιναν «οι ψαράδες» να τα περισυλλέξουν, ακόμα περισσότερα βυθίζονταν. Το βάρος αυτών των ψαριών, που έφτανε τότε στην τοπική αγορά και όχι μόνο, ήταν από ένα κιλό μέχρι και εφτά κιλά το ένα!
Πάει πέρασε κι αυτή «η μόδα» εξ’ άλλου πόσο θα κρατούσε; αφού απ’ το παράνομο ψάρεμα, σπάνια βλέπεις κέφαλο πλέον στην λίμνη.
Μετά ήρθαν τα μεγάλα καΐκια, που κατά κύριο λόγω ψάρευαν και ψαρεύουν «αθερίνα» το μικρό νόστιμο ψαράκι, που στα γλυκά νερά το συναντάμε μόνο στην Τριχωνίδα.
Το 1996 και το ’97 σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές που παρουσίασα τότε, έδωσα μεγάλη έμφαση στο θέμα του παράνομου ψαρέματος.
Στις έρευνες που κάναμε, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, αποδείχθηκε δια στόματος του επόπτη αλιείας που είχε έδρα στο Μεσολόγγι και ήταν προσκεκλημένος σε μία εκπομπή μας, πως: «Η Εποπτεία στην Αιτωλοακαρνανία και ο έλεγχος για παράνομο ψάρεμα, ήταν ανεπαρκής για πολλούς λόγους αλλά ειδικότερα λόγω… έλλειψης προσωπικού».
Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι καταγεγραμμένα σε βίντεο (όλη η μαραθώνια εκπομπή –τρίωρη περίπου).
Αποτέλεσμα μετά απ’ την εκπομπή μας, ήταν να παρθούν κάποια μέτρα προστασίας, όπως η παρουσία ενός ταχύπλοου σκάφους της αστυνομίας, έλεγχοι στην αγορά κ.α.
Πέρασαν χρόνια και διαπιστώνουμε πως αυτή η κατάσταση συνεχίζεται…
Για πόσο ακόμα θα συνεχίζεται;
Πολλοί με οικολογικές ευαισθησίες «τοπικοί άρχοντες» δείχνουν συχνά πως… «κόπτονται» για την προστασία της Τριχωνίδας!
Αλλά τι λέω τώρα δεν ευκαιρούν, μελετάνε τον Καλλικράτη… και δη το χωροταξικό!
Φορείς, σύλλογοι και οργανώσεις κυβερνητικές, μη κυβερνητικές, παρακυβερνητικές, εμπορικές, παραεμπορικές φαίνεται ότι συμβάλουν τα μέγιστα στην προστασία της λίμνης…την προστατεύουν επαρκώς!
Αυτή είναι η μέχρι και σήμερα ανεξέλεγκτη κατάσταση!
Για πόσο ακόμα θα συνεχίζεται;
Δημήτρης Ντόκας