η ώρα είναι οκτώμισι κι ακόμα είμαι στην ¨έτσι¨
και στα λευκά σεντόνια της γίναμε κοκορέτσι.
Μου λέει: ¨μείνε αγάπη μου να σε χαρεί το στρώμα¨
τηλεφωνεί η γυναίκα μου: ¨έξω είσαι ακόμα;¨
Μετέωρος στο δίστρατο κι έχω ένα μόνο σώμα...
Βαρίδι το ’να πόδι μου, τ’ άλλο μου λέει: ¨ξεκίνα,
της περιπόλου ο φρουρός κρατάει καραμπίνα
μπαίνει λουκέτο στις εννιά, lookdown, καραντίνα¨.
Ρουφιάνε κορονοϊέ, κουφάλα πανδημία
έβγα ψυχή, έμπα ψυχή∙ δε μου ’φτανε η μία
τώρα πρέπει να κρύβομαι κι απ’ την αστυνομία.
ακολουθείστε στο http://arisbitsoris.blogspot.com/
