Μέσα στη σχολή του Αγρινιώτη Μουσικού του Αριστείδη Μόσχου… στην Αθήνα… βράδυ ήτανε…
Τα λέγαμε… Εγώ κι ο Αριστείδης!
Με κάλεσε κι ανέβηκα Αθήνα απ΄ τ΄ Αγρίνιο… να του δείξω κάποιους στίχους μου…
Τα είπαμε… μέσα σε απερίγραφτη συγκίνηση… εκεί που τελεύαμε την κουβέντα μας… Φτάνει τυχαία στην πόρτα του γραφείου του Αριστείδη... η Νάντια Καραγιάννη!
Και της λέει ο Αριστείδης…
- «Νάντια… Έλα να δεις κάτι Αληθινούς κι Όμορφους στίχους που έγραψε ένα Πατριωτάκι μου απ΄ το Αγρίνιο…»
Διαβάζει η Νάντια… (την κολακευτική κριτική της … για το έργο μου… δεν είναι τόσο εύκολο για μένα να σας την παραθέσω… Η σεμνότητά μου δεν μου το επιτρέπει… Σαν θέλει η ίδια… το ξαναλέει…)!
Όμορφες θύμησες…
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΝΑΝΤΙΑ!!!
Δημήτρης Ντόκας
