«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

Απόψε θα βγάλω κραυγή …στεντόρεια κραυγή... γιατί νομίζω πως έτσι πρέπει!

Μενέλαος Λουντέμης...
«Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα»!
Κι εγώ από παιδί τ’ άστρα μετρούσα!!!
Θα προσπαθήσω μ’ απλά λόγια, τόσα απλά της «καθομιλουμένης», να περιγράψω τη σημερινή κατάσταση και τις Λαϊκές Προοπτικές του αύριο.

Κατά καιρούς όταν πολλοί δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι …η δημοσιολογούντες, αράδιαζαν τις δοξασίες τους, άλλες απ’ τις προσωπικές τους δοξασίες ορμώμενες κι άλλες τις απ’ τα συμφέροντά τους επιβαλλόμενες.
Μας είπαν και τι δεν μας είπαν …δε θα σας κάνω εδώ παραπομπές για να μη σας κουράσω, ανατρέχοντας σε παλιότερα όσα δημοσιεύματά μου… άκρη να βρείτε!
Πείτε μου όμως, πόσοι απ’ την καρδιά τους, σε ανύποπτο χρόνο, σας επισήμαναν αυτά που σήμερα ζούμε… αυτά που σήμερα ζείτε;
Πείτε μου… μπορείτε;
Το ξέρω πως δεν μπορείτε και ξέρω και κάτι άλλο πολύ διορατικό, προφητικό, αν και ούτε μάντης Κάλχας είμαι ούτε ενδεχόμενα σύγχρονος γκουρού …ούτε τον κακό μου τον καιρό είμαι, με διορατικότητα να φρονώ πως διακατέχομαι, για να σας κάνω τον «ξύπνιο»…

Αν ήμουνα «ξύπνιος», με τα δεδομένα του χτες και τα σταθμά του απάνθρωπου  καπιταλισμού, δε θα αισθανόμουνα την ανάγκη, αυτή την ανάγκη εξωτερίκευσης των δικών μου σκέψεων, των δυσνόητων δοξασιών μου κι απόψε μεταμεσονύχτια να πασχίζω να σας κοινοποιήσω…
Αν ήμουν «ξύπνιος», με τα μέτρα και τα σταθμά του Απάνθρωπου καπιταλισμού, όταν μου τα ’ριχναν χοντρά για να βγάλω το σκασμό …θα τον έβγανα! Όταν… μέχρι και σήμερα προσπαθούν να με δελεάσουν, αν και ξέρουνε την ανυπόταχτη ιδιοσυγκρασία μου …μέχρι κι απόψε μου έγινε κρούση….και μ’ αγρίεψε πιότερο, από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου και τάχτηκα συνειδητά δεκαπεντάχρονο παιδί κατά της Απάνθρωπης Καπιταλιστικής Αδικίας… της Απάνθρωπης Προκλητικής αλητείας που κτηνοποιεί ανθρώπους και τους καθιστά υπανθρωπίδια!
Θα έκανα υποχωρήσεις…θα ’ριχνα νερό στο κρασί μου, να σας λέω: «Ναι μεν αλλά»!!!
Τάχτηκα…. κι είμαι περήφανος γι’ αυτό, στο μετερίζι των Λαϊκών Αγώνων κι ότι είχα και δεν είχα το έδωσα και το δίνω για την Πατρίδα μας, για τη Λευτεριά, για τα Λαϊκά Δίκια …για την Ανατολή που Αύριο που θα ’ρθει πιο Λαμπερή από ποτέ….να μου το θυμηθείτε!
Απόψε για μια ακόμα φορά υπέρμετρα φορτισμένος, γνωστοποίησα, επισήμανα …υπενθύμισα σε συνομιλητές μου σε προβληματισμένα άτομα, δικούς μου Ανθρώπους, ιστορικά γεγονότα απ’ την ένδοξη περίοδο της Εθνικής Μας Αντίστασης. μέχρι και γεγονότα απ’ τον εμφύλιο με πρόσωπα και πράγματα και διαπίστωσα πως λίγοι τα ξέρανε και όλοι απ’ αυτούς που άκουσαν τι έλεγα… προβληματίστηκαν!
Τι είμαστε εμείς; Κάθε τι που φέρνει ο βάρβαρος κι ακουκούλωτος πλέον καπιταλισμός εμείς πρέπει να πυρπολούμε τη ψυχή μας για «να γίνουν τα σκοτάδια λάμψη»;
Για να έρθουμε στο δια ταύτα: πάρ’ το χαμπάρι Συμπατριώτη Συνέλληνα, Συμπολίτη… «Ολίγον έγκυος» γυναίκα δεν υπάρχει, η είναι η δεν είναι! «Η πολλά σκατά φας η λίγα μαγαρίζεις», που έλεγες κι ο Παλιός Σοφός Λαός μας, που είμαι ευτυχής γιατί απ’ τ’ αποφθέγματά του μπόρεσε να συγκρατήσω όχι και λίγα…
Στο δια ταύτα λοιπόν
Με ρωτάει κάποιος απόψε …με κίνητρα που υποψιάστηκα…για να δούμε απ’ τη διατύπωση του ερωτήματός του, εσείς θα κατανοήσετε τα κίνητρά του ….
Με ρωτάει κάποιος απόψε … «Τι προτιμάς σ’ αυτές τις εκλογές να ’ρθει πρώτο κόμμα η ΝΔ η ο ΣΥΡΙΖΑ; Απάντησα όπως πάντα το κάνω χωρίς περιστροφές, εξ’ άλλου φημίζομαι εγώ κι οι πρόγονοί μου για την ετοιμολογία μας …κι εγώ ακόμα περισσότερα για την ετυμολογία μου!
«Ίδια γεύση»…δε μου λέει εμένα τίποτα φίλε μου, αν το καπιταλιστικό, αυτό το βάρβαρο σύστημα, μου σκορπάει την αβάσταχτη μπόχα του, την διαχείρισή του θα την έχει στα πλαίσια αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Γερμανίας, με κολαούζο της τη Γαλλία και παραδίπλα της την πονηρή αλεπού της διπλωματίας και της πολιτικής την Αγγλία, που καραδοκεί σαν την αλεπού κοντά στο κοτέτσι να σκορπίσουν οι κότες για να τις αρπάξει.
Δεν αναφέρομαι στην «κοσμοκράτειρα»  Αμερική που εκεί ο Λαός της νιώθει την καπιταλιστική κρίση άγρια στο πετσί του από το 2007!!!
Δεν μου λέει τίποτα αν τη διαχείριση αυτού του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος θα την έχει η ΝΔ…η ο ΣΥΡΙΖΑ!
Μετά απ’ αυτά δεν μπορούσα σιβυλλικά  να μη συνεχίσω έτσι:
Κάποτε ρώτησαν ένα γάιδαρο …μπορεί να ’ταν κι  Ο κυρ Μέντιος του Κώστα Βάρναλη!!!
«Αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ’ρθει ανάποδα ο ντουνιάς»!
Κάποτε ρώτησαν λοιπόν ένα γάιδαρο … Ένα φορτωμένο γάιδαρο … «Τι προτιμάς Ανηφόρα η Κατηφόρα»; κι εκείνος απάντησε «Γιατί το Ίσιωμα σε πειράζει»;
Πρέπει να μας ξαναβάλετε σώνει και καλά στο νέο δίλλημα ΝΔ η ΣΥΡΙΖΑ; Το κάναμε το τεστ…παλιότερα! Ξέρουμε από δίπολα …κάναμε και «διπολικούς αυτοσχεδιασμούς» και…. κάψαμε τις «λάμπες»!!!
Αν εσύ ήσουνα εγώ και χαιρετούσες τον γείτονά σου:
Για σου ρε Γιώργο τι κάνεις; Και σου απαντούσε: «Πεινάω Μήτσο…πεινάω»!!! Δεν του απάντησα, ήταν την περασμένη άνοιξη, δεν είπα τίποτα… γιατί αν για μια ακόμα φορά του έλεγα του ξανάλεγα ότι του έλεγα …δε θα καταλάβαινε…
 Εσύ Τι θα ’γραφες;
Με πήρε η πίκρα και το παράπονο, γι’ αυτόν τον κόσμο, γι’ αυτή την κοινωνία μας, που την κατάντησαν έτσι…να ’χει τα ίδια του νεοραγιά!!!!
Αν έφτανε ένας πολύπαθος οικογενειάρχης, με χίλιες δυο απερίγραπτες ανάγκες και σού ’λεγε: «Κράτα με φίλε… κράτα μας» Εννοούσε ψυχολογικά… εσύ θα μπορούσες ν’ αντέξεις ήρεμος και αυτό το ηθικό φορτίο;
Θα μπορούσες;
Κι επειδή εγώ μπορώ δεν μπορώ, το κάνω… ξέρω πως πρέπει και πως μπορώ να το κάνω…ένα σας λέω:
Τίποτα μέσα στη μονιά των ευρωλύκων δε βγαίνει!
Οι προοπτικές του αύριο είναι μαύρες κατάμαυρες…κατράμι!
Αν δεν περάσεις το ιδεολογικό Ποτάμι….
Απ’ τη μία πλευρά του είναι τα κόμματα του Ευρωμονόδρομου, απ’ τη Δεξιά….
Από την άλλη πλευρά την Αριστερή είναι… η Ελπίδα της Λαϊκής Εξουσίας!!!
Διάλεξε και πάρε!!!!!!
Όσο για την ξεκομμένη Πολιτική Αντίσταση του καθ’ ενός μας φρονώ πως ότι …
Τίποτα από μόνος του ο καθένας μας δεν μπορεί να κάνει…
Η οργανωμένη ταξική πάλη, τώρα αυτή τη φορά, είναι επιβεβλημένη!
Γιατί…
Αν οι αγώνες γίνονταν με Αυτονομίστικες Ενέργειες …θα είχαμε κάθε μέρα Επαναστάσεις!!!

ΥΓ: Να το τελέψω…που τη βρίσκω συχνά τούτη την ρεμπέτικη λέξη, το κείμενο που γράφω;
Ε…όχι δεν το τελεύω…
Πριν από λίγες στιγμές έφυγε…από δω ο συμμαθητής μου ο Πάνος!
Σε ποιόν να δώσω πλέον κουράγιο…σ’ αυτόν... η στον εαυτό μου;

Δημήτρης Ντόκας