μια χύτρα στην καρδιά, σαν φως
το καταχείμωνο προς ώρας
τρακτέρ στους δρόμους ποταμός.
Οι μηχανές στο ρελαντί τους
κι ο βόμβος φτάνει στη στιγμή
στις εσχατιές των δανειστών μας
που τρέμουν ύστερη στιγμή.
θα ζωντανέψουν οι γκρεμοί…
Στου χαλασμού το πανηγύρι
διαγκωνίζονται και ο γιοι.
Στου πάρε δώσε τη φρενήρη
δυναμωμένη η φωνή
σαν ίσκα ,ανάβει ,στεγνωμένη
και μεταδίδεται μ` ορμή.
Με γλώσσα κόκκινη , φωτιά
όλα τα βάσανα τα σβήνει…
Να μερακλώνει τον ντουνιά
ρεσάλτο άσβεστο ν` αρχίζει.
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
