«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Ο Παναιτωλικός είναι όλων όσων φόρεσαν τη φανέλα με τον «Τίτορμο»…και μετά δικός μας!!!

Καλά και άριστα, έπραξαν όποιοι ανθοστόλισαν το άγαλμα του σπουδαίου Αγρινιώτη ποδοσφαιριστή του αείμνηστου Γιώργου Παπαδόπουλου «Γάλλου», που είναι έξω απ’ το γήπεδο του Παναιτωλικού! Είχα την ευτυχία, να τον έχω καλεσμένο σε μια τηλεοπτική εκπομπή μου, τρία χρόνια πριν το θάνατό του. Μας είπε αλήθειες για την νοσταλγική όμορφη παλιά εποχή του ποδοσφαίρου. Για τους αγώνες του με τον αγαπημένο μας Παναιτωλικό, για το πώς έφτασε να παίξει μπάλα στον Ολυμπιακό του Πειραιά!
Όμορφες νοσταλγικές μνήμες!
Ναι ο Γιώργος Παπαδόπουλος, (ο Γάλλος) μαζί του τότε στη ζωντανή εκπομπή και δύο άλλοι επίσης αξιόλογοι ποδοσφαιριστές, ο αείμνηστος Γιώργος Μπισδούνης και ο Αριστείδης Μαρχαμπάς! Που έπαιξε και στον Παναθηναϊκό, εκεί το έμαθα...κι εγώ τούτο το Επώνυμο δεν μπορούσα να το «καταφέρω»!
Θυμάμαι  σ’ ένα διάλειμμα της εκπομπής, αν δεν απατώμαι μου τηλεφώνησε …η μικρή εγγονή (έτσι μου αυτοσυστήθηκε) του Αριστείδη Μπαρχαμπά!
«Σε παρακαλώ» μου είπε ευγενέστατα «Πρόφερε έστω και για μια φορά σωστά το Επώνυμο του παππού μου»!!!
Ταρακουνήθηκα…μπαίνοντας στο στούντιο, για τη συνέχιση της ζωντανής εκπομπής, με διακατείχε μέχρι το τέλος της η αγωνία, μήπως και ξαναπροφέρω λάθος το επώνυμο Μπαρχαμπάς! Εκείνο το ρ και το χ …πάντα με μπέρδευε από τότε που αγωνίζονταν και τούτος ο άλλος σπουδαίος ποδοσφαιριστής στην αγαπημένη μας ομάδα τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ!!!
ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ…Τα αμέτρητα νοσταλγικά τηλεφωνήματα των τηλεθεατών, που κατέκλισαν τότε το κοντρόλ του σταθμού!
Την ντόμπρα και λεβέντικη παραδοχή του Γ. Μπισδούνη «Δεν έχουμε παράπονο, τους  περισσότερους από μας  τους ποδοσφαιριστές ο Παναιτωλικός μας εξασφάλισε Επαγγελματικά, (αξίζει να τονιστεί πως τότε οι ποδοσφαιριστές ήταν ερασιτέχνες) άλλον στην Μηχανοκαλλιέργεια, άλλον στην ΔΕΗ, άλλον στον ΟΤΕ μου είπε!!!
Μια άλλη …μνήμη: Όταν τέλειωσε η εκπομπή κι εγώ θωρούσα στα μάτια των παλαιμάχων ποδοσφαιριστών δάκρια ικανοποίησης και συγκίνησης συνάμα,  ήταν μιάμιση με δύο τη νύχτα, κάποιος τους, για λόγους ευγένειας, δεν ήθελε να μας … «αγγαρέψει» να τους μεταφέρουμε στα σπίτια τους, εξέφρασε την επιθυμία να καλέσει ταξί!
Όχι τους είπα θα σας πάω εγώ, μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο…εκεί συνέχισαν τις αφηγήσεις τους, μια δεύτερη πιο ουσιαστική εκπομπή, που αν είχα μαζί μου κάμερα θα κατέγραφε ανείπωτες μαρτυρίες, που δεν ακούστηκαν στον αέρα! Πρώτα πήγαμε στο σπίτι του τον «Γάλλο» που λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε στα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν δυσκίνητος, ποιος ο Γιώργος ο «Γάλλος» ν’  αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, ένας γυμνασμένος άνθρωπος, ένας αητός αθλητής κι όμως… «εδώ μένω εγώ» μου είπε ο ένας, «εδώ  εγώ» ο άλλος …λίγο πιο κάτω ο τελευταίος!
Όταν  τους άφησα ένιωσα μέσα μου ένα κενό, αποχωρίστηκα την Αθλητική Ιστορία του Παναιτωλικού, του Βραχωριού! Συλλογίστηκα …ίσως ποτέ δεν τους ξανανταμώσω, τον Γιώργο Παπαδόπουλο και τον Γιώργο Μπισδούνη από τότε δεν τους ξαναντάμωσα!!!
Στο τριπλοδιασφαλισμένο αρχείο μου, εξέχουσα θέση κατέχει εκείνη η εκπομπή, «εν ευθέτω χρόνω» θα την ξανακοινοποιήσω!
Την στιγμή που γράφω τούτα τα λόγια ακούω το «Τίποτα δεν πάει χαμένο»
Και συλλογιέμαι …η ιστορία κραυγάζει!!!
Γιατί Πρώτα ο Παναιτωλικός είναι του Σταρακά, του Μπάθα, του Παπαδόπουλου, του Μπισδούνη, του Μπαρχαμπά,  του Ντόκα, του Τσάμη, του Γιακουμή, του Οικονόμου, του Παππά, του Μαντέλου, του Τάκου, του Μίχου, του Βασιλείου, του Αποστολάκη, του Μπελεβώνη, του Ασημακόπουλου, του Δάρλα…όλων όσων φόρεσαν τη φανέλα με τον «Τίτορμο»…και μετά δικός μας!!!

Δημήτρης Ντόκας