Εκποιείται τ’ όνειρο!
Ενός λαού, που πέρασε μέσα απ’ της Ιστορίας τις «Συμπληγάδες» …κι όμως κράτησε τα «φτερά» του!
Το αυριανό αποφασιστικό, οργισμένο, νευρικό και θορυβώδες «φτεροκόπημά του», θα κάνει πολλούς απ’ τους τυχάρπαστους, ανάλγητους «δημοπράτες» και «μεσίτες», να γυρίσουν ανάστροφα το χέρι μπροστά στα μάτια τους, τυφλωμένοι απ’ τη λάμψη της εξεγερμένης αλήθειας κι από ξάφνιασμα… φόβου!
Ενός λαού, που πέρασε μέσα απ’ της Ιστορίας τις «Συμπληγάδες» …κι όμως κράτησε τα «φτερά» του!
Το αυριανό αποφασιστικό, οργισμένο, νευρικό και θορυβώδες «φτεροκόπημά του», θα κάνει πολλούς απ’ τους τυχάρπαστους, ανάλγητους «δημοπράτες» και «μεσίτες», να γυρίσουν ανάστροφα το χέρι μπροστά στα μάτια τους, τυφλωμένοι απ’ τη λάμψη της εξεγερμένης αλήθειας κι από ξάφνιασμα… φόβου!
Και τούτη η απόπειρα, είναι αυτή που κάνει το συναίσθημα, το φιλότιμο του Έλληνα ηφαίστειο! Λάβα θα τρέξει η οργή, στους δρόμους της εκδικήτρας αγανάκτησης. Στο διάβα της θα κάψει, τους αποθρασυνόμενους πλέον, εκμεταλλευτές του λαϊκού πλούτου. Αυτούς που μια ζωή καρπώνονται, τα «είναι και τα έχει» του λαού. Αυτούς που ξεδιάντροπα, με «ακοντίων αιχμές» τους εξαρτημένους, υποκριτές πολιτικούς και τ’ αποκρουστικά υπανθρωπίδια φερέφωνά τους, τους ξεπουλημένους συνδικαλιστές, που προπαγανδίζουν τη συνέχιση της προκλητικής και ανάλγητης λαϊκής εκμετάλλευσης, με περίσσιο και προκλητικό θράσος!
Εκποιείται τ’ όνειρο!
Ίχνος ντροπής δεν υπάρχει, αίσθημα ευθύνης δεν διακατέχει τελικά κανέναν πια, απ’ τους κυβερνήσαντες και κυβερνώντες, απ’ τους «φωτισμένους εκπροσώπους μας», σε τούτον τον άμοιρο τόπο;
Αναφέρομαι στους «κρατικοδίαιτους επαγγελματίες» και τους «δημοσυντήρητους φωστήρες μας», τους πολιτικούς που δεν…μας αξίζουν, που λουφαγμένοι στην επίπλαστη και κάλπικη ευδαιμονία τους, αδιαφορούν για τους πάντες, αυτοπροσδιορίζοντας την οντότητά τους, σαν το κέντρο του σύμπαντος.
Η Ιστορία, σας φωνάζει: «Μη στρουθοκαμηλίζετε… τα κατάπτυστα έργα σας καταγράφω»!
Η υστεροφημία, σας κραυγάζει: «Κοιτάξτε με… με γράμματα μελανά καταγράφει το φτερό μου, στον πάπυρο του μέλλοντος, τα της αισχύνης λόγια και τ’ απάνθρωπα έργα σας, τα δοσιλογικά κατορθώματά σας»!
Ίχνος ντροπής δεν υπάρχει, αίσθημα ευθύνης δεν διακατέχει τελικά κανέναν πια, απ’ τους κυβερνήσαντες και κυβερνώντες, απ’ τους «φωτισμένους εκπροσώπους μας», σε τούτον τον άμοιρο τόπο;
Αναφέρομαι στους «κρατικοδίαιτους επαγγελματίες» και τους «δημοσυντήρητους φωστήρες μας», τους πολιτικούς που δεν…μας αξίζουν, που λουφαγμένοι στην επίπλαστη και κάλπικη ευδαιμονία τους, αδιαφορούν για τους πάντες, αυτοπροσδιορίζοντας την οντότητά τους, σαν το κέντρο του σύμπαντος.
Η Ιστορία, σας φωνάζει: «Μη στρουθοκαμηλίζετε… τα κατάπτυστα έργα σας καταγράφω»!
Η υστεροφημία, σας κραυγάζει: «Κοιτάξτε με… με γράμματα μελανά καταγράφει το φτερό μου, στον πάπυρο του μέλλοντος, τα της αισχύνης λόγια και τ’ απάνθρωπα έργα σας, τα δοσιλογικά κατορθώματά σας»!
Τ’ όνειρο του κάθε λαϊκού, περήφανου Έλληνα για ανοικοδόμηση τούτου του κράτους, που μπορεί κι έχει δυνατότητες να επιτύχει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους πολίτες του. Που έχει όλα τα εχέγγυα οι λαϊκοί, περήφανοι, εργαζόμενοι άνθρωποι, οι νοικοκυραίοι, οι απλοί νοματαίοι του, να ζήσουν δημιουργώντας κι απολαμβάνοντας.
Επειδή όμως έχει το κράτος δυνατότητες, αλλά δεν έχουν οι κρατούντες …διάθεση, θα βρει ο λαός σύντομα το «συντονισμένο βήμα του», να πορευτεί προς την εξουσία.
Επειδή όμως έχει το κράτος δυνατότητες, αλλά δεν έχουν οι κρατούντες …διάθεση, θα βρει ο λαός σύντομα το «συντονισμένο βήμα του», να πορευτεί προς την εξουσία.
Εκποιείται τ’ όνειρο!
Τούτος ο λαός! Ε!! αφυπνιστείτε!!! Άντεξε πάμπολλα κι άλλα μπορεί ν’ αντέξει. Έκανε και κάνει αιώνιες θυσίες… που δεν πιάνουν τόπο. Τούτος ο λαός! Που παρ’ όλα τα δεινά, στάθηκε και στέκεται όρθιος.
Τούτος ο λαός!
Ένα όμως, δεν είναι στη φύση του να δεχτεί:
Να εκποιείται τ’ όνειρό του!!!
Δημήτρης Ντόκας
Τούτος ο λαός! Ε!! αφυπνιστείτε!!! Άντεξε πάμπολλα κι άλλα μπορεί ν’ αντέξει. Έκανε και κάνει αιώνιες θυσίες… που δεν πιάνουν τόπο. Τούτος ο λαός! Που παρ’ όλα τα δεινά, στάθηκε και στέκεται όρθιος.
Τούτος ο λαός!
Ένα όμως, δεν είναι στη φύση του να δεχτεί:
Να εκποιείται τ’ όνειρό του!!!
Δημήτρης Ντόκας
