Τα αποξεραμένα κατακάθια, στον πάτο της παρατημένης κοινωνικοπολιτικής κούπας του καφέ της αδιαφορίας μας... ράγισαν!
Ρωγμές, άπειρες ρωγμές, θυμίζουν αποξηραμένο βαλτότοπο της κακοτοπιάς και της αρρωστημένης κι απ’ την ωχαδερφική συνήθεια, επίπλαστης «ευδαιμονίας» μας!
Άμα ορεχτείς έναν αφυπνιστικό, βαρύ, μερακλίδικο, Ελληνικό καφέ, σκέτο, μέτριο, βαρύ γλυκό … «Να πατάει το βόδι και να μη βουλιάζει» που ’λεγε παλιά ο γερο- Δασικός!
Η σπας τα κατακάθια και πλένεις την κούπα …η σπας την κούπα και ξεπλένεις το μέλλον σου!!!!
Μα… θα μου πεις, υπάρχουν και οι άλλοι καφέδες που είναι «να τους πιείς στο ποτήρι»!
Ποιοι άλλοι;
- Ο στραγγιστός, ο Γαλλικός!
Ωπ… μη λες βρομόλογα!
- Τι είπα ο απερίσκεπτος;
Ύποπτο για την εποχή το κάθε Γαλλικό κι αφήνει υπονοούμενα.
- Τι υπονοούμενα αφήνει; Εμένα ο Γαλλικός παλιά που δούλευα σε ξενοδοχείο στην Αθήνα δεν με πείραζε! Έβανα έναν το πρωί στο ποτήρι με γάλα…έκανα δυο τρία τσιγάρα! Σερβίριζα, πεταγόμουν μέχρι το χώρο του προσωπικού, έβαζα άλλον έναν και ξαναδόστου, πέρα δώθε, μ’ ένα τσιγάρο, μια στο στόμα μια στο τασάκι …τα ίδια και τα ίδια, μέχρι το μεσημέρι. Δε με πείραξε σου λέω!
Πότε;
- Τότε !!
Άλλο τότε κι άλλο τώρα !!!
- Τι άλλο τότε κι άλλο τώρα, όλες οι εποχές ίδιες είναι, τα γεγονότα, οι ρόλοι επαναλαμβάνονται, τα πρόσωπα αλλάζουν. Και τότε είχαμε απεργίες, αγωνίες, ελπίδες και …στοματικούς έρωτες!
Τι είχατε ;
- Ότι ακούς και δεν το επαναλαμβάνω.
Απεργίες, απήργησε ένας συνάδελφος σερβιτόρος, θα γράψω κι επώνυμο, Ε ! εσείς των «προσωπικών δεδομένων» κλείστε τ’ αυτιά…Λιαροκάπη τον λέγανε κι ήταν απ’ την Άρτα!
Του τη φύλαγε η εργοδοσία κι όταν μια μέρα βαριά του χειμώνα, μια και με βαρύ εθνικιστικό εγωισμό Γαλλίδα, που ήξερε αγγλικά και δε μίλαγε , του την «έπεσε» κι αυτός για να υποστηρίξει το τότε σύνθημα «Ελλάς- Γαλλία- Συμμαχία» την έσυρε στο υπόγειο, πίσω απ’ τις κουρτίνες του Green Room …τον κάνανε τσακωτό και τον απέλυσαν!
Με το πρόσχημα, ότι στον εσωτερικό κανονισμού της επιχείρησης απαγορεύονταν το προσωπικό να έχει σχέση με πελάτες και μάλιστα «εν ώρα εργασίας»!!
Σιγά τη σχέση …ένα Γαλλικό πήγε να πιεί η πελάτισσα κι ο σερβιτόρος την …εξυπηρέτησε!!!
Ούτε στροσκανιές έκανε, ούτε λεκέ της άφησε στο πέτο…αλλά να, εκείνη «η μαϊμού με το παπιγιόν» ο κάπταιν τον «συνέλαβε επ’ αυτοφώρω»!
Καλά τον Λιαροκάπη, τον συνέλαβαν επ’ αυτοφώρω και τον έδιωξαν…τον Γάλλο μας, επ’ μη πει κανείς κουβέντα, δε θέλω αντίρρηση! Τον Γάλλο μας, ναι τον Γάλλο μας, γιατί είναι …μας , εμείς τον καλέσαμε, τον έπιασε ο κάπτεν, η ο κάθε μετρ επ’ αυτοφώρω; Γιατί μας τον ξευτελίζουν, γιατί μας τον στεναχωρούν και μας στεναχωρούν, γιατί τον διώξανε;
Θέλουμε πίσω τον Γάλλο μας, γιατί είμαστε μαζόχες, θέλουμε «Γαλλικό καφέ και… ξύλο», μέχρι να βγάλουμε το γράσο απ’ τα μάτια μας!
Μέχρι να τιναχτούμε πάνω και ν’ αναρωτηθούμε, με …παγκόσμιας έντασης , με μιαν ουρανομήκη κραυγή: « Ήμασταν κάποτε Έλληνες εμείς…τώρα τι είμαστε;»
Άμα ορεχτείς έναν αφυπνιστικό, βαρύ, μερακλίδικο, Ελληνικό καφέ, σκέτο, μέτριο, βαρύ γλυκό … «Να πατάει το βόδι και να μη βουλιάζει» που ’λεγε παλιά ο γερο- Δασικός!
Η σπας τα κατακάθια και πλένεις την κούπα …η σπας την κούπα και ξεπλένεις το μέλλον σου!!!!
ΥΓ: Αυτό το αφιερώνω στους λαϊκούς αγωνιστές, παλιούς συναδέλφους – ξενοδοχοϋπάλληλους. Που ξέροντας πως φοιτούσα σε σχολή δημοσιογραφίας μου επαναλάμβαναν : «Κάποια στιγμή γράψε κάτι και για μας» που χύναμε αίμα και ιδρώτα, στα φαντεζί, πολύφωτα και πολύχρωμα κάτεργα, που λέγονταν …ξενοδοχεία!
Εκεί νότια… του Ζαππείου!
Τότε μας θέλανε για «σερβιτόρους της Ευρώπης»!!
Τώρα ρε πούστη, δε μας θέλουνε ούτε και γι’ αυτό!!!
Άμα ορεχτείς έναν αφυπνιστικό, βαρύ, μερακλίδικο, Ελληνικό καφέ, σκέτο, μέτριο, βαρύ γλυκό … «Να πατάει το βόδι και να μη βουλιάζει» που ’λεγε παλιά ο γερο- Δασικός!
Η σπας τα κατακάθια και πλένεις την κούπα …η σπας την κούπα και ξεπλένεις το μέλλον σου!!!!
Δημήτρης Ντόκας
