Διάβασε παιδί μου για να μη γίνεις χειρότερος από μένα!!!

Με συγκίνηση, χαρά, νοσταλγία, κι απροσδιόριστα κι αμέτρητα άλλα συναισθήματα, είδα σήμερα πρωί - πρωί τα μαθητούδια να τραβούν…άλλα να τα τραβούν οι μανάδες τους …κι άλλα να τις τραβούν για το σκολειό!
Αισθητή η βιασύνη όλων …αγουροξυπνημένα τα παιδιά, η καλοκαιρινή συνήθεια τους να ξυπνούν πιο αργά αναγκαστικά θ’ αλλάξει.
Ο Πύλος… ωχ μπερδεύτηκα, ποτέ στα πολύ μικρά παιδιά μη μιλάτε όπως μιλούν, αλλά σωστά με ορθοφωνία και καθαρότητα, ο μικρός Σπύρος λοιπόν περήφανος μου είπε όταν τον ρώτησα:  σε ποια τάξη θα πας Σπύρο; Στην Πρώτη…κι όταν επανέλαβα σκόπιμα το ερώτημα δήθεν ξαφνιασμένος κι απορώντας που μεγάλωσε μου επανέλαβε...

χαμογελώντας παρατεταμένα και βροντερότερα …στην Πρώτηηηηηη!

Η Βασιλική κλαμένη…τράβαγε τη μανούλα της απ’ το χέρι με την απαίτηση να την πάει μέχρι απέξω απ’ το σκολειό!

Βάλε τη μαργαρίτα στα μαλλάκια σου Βασιλική, όπως την έβαζες και πέρυσι, να ’ναι φυσική όμως, να σε βλέπω να περνάς και να χαίρομαι! 

Τι θυμήθηκα τώρα…

Ο τσιγγάνος ο Χρηστάρας πλανόδιος έμπορας χαλιών, απ’ την Κάτω Αχαγιά, στέκι είχε παλιά, πολύ παλιά στο Καινούργιο και φίλους έκανε εδώ… ανοιχτός, καλόκαρδος πότης και καλαμπουρτζής. Μια μέρα πέρασε απ’ το Καινούργιο, αντάμωσε μ’ έναν συγχωριανό μας, τον πήρε μαζί του στην κλούβα, στο κλειστό άσπρο φορτηγάκι του, για παρέα όπως συνήθιζε και πήραν τα χωριά ένα-ένα βόρεια της Τριχωνίδας πουλώντας την πραμάτεια του. Στο δρόμο προς τα κατω και στο γυρισμό σταματώντας στα μαγαζιά έπιναν και τα σχετικά…γύρισαν καταμεσήμερο πιωμένοι και χαμογελαστοί στο Καινούργιο. Κατεβαίνει ο Χρηστάρας μισοτρεκλίζοντας βγάζει ένα διάδρομο (στενόμακρο χαλί) κάμποσα μέτρα και με μια κίνηση το ξετυλίγει στην άσφαλτο…» Πάρτε το όσο-όσο άρχισε να λέει και τ’ άλλα τα δικά του!

Βλέπει συνάμα ένα γειτονάκι μου τον Κώστα και τον ρωτάει!

Πας  σχολείο παιδί μου;

- Πάω λέει ο Κώστας

Σε ποια τάξη πας;

- Στη Δευτέρα Γυμνασίου

Και η αμίμητη, αυτοσαρκαστική ατάκα του Χρηστάρα:

"Διάβασε παιδί μου για να μη γίνεις χειρότερος από μένα"!!!

Ορμήνιες δεν έχω ν’ αφήσω σε καμιά μαθήτρια, σε κανέναν μαθητή που φρονώ πως καλύτερα από μας τους μεγαλύτερους καταλαβαίνουν και ανεπιτήδευτα με την άδολη γνησιότητά τους εκφράζονται. Ούτε φιλοδοξώ ακόμα να νουθετήσω τους γονείς πως ν’ αναθρέψουν, πως να γαλουχήσουν τα παιδιά τους…τις σκέψεις μου-πιθυμιές εξωτερικεύω: Δώστε στα παιδιά σας κίνητρα να μορφωθούν, δώστε τους ακόμα και «της ζωής ποιοτικές λαβές» να ’χουν από κάπου να πιαστούν, στέψτε τα παράλληλα με τις σπουδές τους στην Καλλιτεχνία, στον Αθλητισμό για να ’χουν τις δυνατότητες  για ν’ αντιπαλέψουν την πιο βάρβαρη μελλούμενη πραγματικότητα! 

Γιατί η βαρβαρότητα παλεύεται με την μόρφωση και τον Πολιτισμό!!

Καλή Σχολική Χρονιά Βλαστάρια μου!!!

Δημήτρης Ντόκας