Τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω…

Έξω η βροχή τον κόσμο πλένει
Μα που να πάει τόση βρωμιά;
Κι εγώ μέσα… μ’ ένα ποτήρι
Να καθαρίζω την καρδιά.

Τα λόγια γίνηκαν καρφιά
Και η καρδιά μου, στράτα
Το μονοπάτι, δύσβατο
Αν το μπορείς, περπάτα.

Τα χέρια ανοίγω, όσο μπορώ
Τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω
Ο κόσμος γίνηκε μικρός
Δεν ξέρω αν θα τον φτάσω.

Μικρέ, δικέ μου κι άφταστε
Κόσμε μου και ψυχή μου
Μες στη βροχή σε καρτερώ
Να γίνεις η ζωή μου.

Θ…