
Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω απ’ όσα πέρασα!!! που έγραφε ο μεγάλος ποιητής-στιχουργός Πυθαγόρας Παπασταματίου!
Αλήθεια ποιος θυμήθηκε ότι φέτος πάνε 30 χρόνια από το θάνατό του...
Ο Πυθαγόρας έφυγε στις 13 Νοέμβρη του 1979 σε ηλικία 49 χρονών.
Μαθητής γυμνασίου ο Πυθαγόρας υπέγραφε κάτω απ’ τις εκθέσεις του με το μικρό του όνομα «Πυθαγόρας» τον ρώτησε ο φιλόλογός του Πάνος Παπαχρήστος.
Παπασταματίου γιατί υπογράφεις μόνο με το μικρό σου όνομα;
Και η απάντηση του Πυθαγόρα:
«Ένας είναι ο Πυθαγόρας, όλοι με ξέρουν, δε χρειάζεται το επώνυμο»!!
Ένας ήταν, ένας είναι κι ένας θα μείνει!!!

Θυμάμαι ένα γεγονός, που με συγκίνηση, ιστορούσε ο πατέρας μου. Ο Πυθαγόρας είχε βρεθεί στο Αγρίνιο. Ο πατέρας μου περνούσε απ’ την κεντρική πλατεία (πλατεία Μπέλλου). Ακούει μια δυνατή φωνή πίσω του Γιάννη, Γιάννη Ντόκα γυρίζει και βλέπει τον Πυθαγόρα. Έτρεξε ο ένας και έπεσε στη αγκαλιά του άλλου, είχαν χρόνια ν’ ανταμώσουν! Τα είπανε… τι κάνουν οι δικοί σου, ο Κωστής, η Πλουμή τ’ άλλα τα παιδιά (τ’ αδέρφια του); ρώτησε ο πατέρας μου. Απάντησε για όλους ο Πυθαγόρας και τον ρωτάει: Εσύ Γιάννη παντρεύτηκες έχεις παιδιά; Έχω ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, ο μεγάλος τελειώνει το λύκειο, θα έρθει σε μια σχολή δημοσιογραφίας στην Αθήνα. Να έρθει να με βρει Γιάννη, να πάρε και απ’ την μέσα τσέπη του σακακιού του βγάζει χαρτί και μολύβι και του γράφει ένα τηλέφωνο. Πέρασε καιρός και το 1979 τον Σεπτέμβρη ανεβαίνω στην Αθήνα σήμερα αύριο θα πάρω τηλέφωνο τον Πυθαγόρα, όλο το ανέβαλα, οι μέρες περνούσαν. Μια μέρα στις 13 Νοέμβρη ακούω απ’ την τηλεόραση ότι ο Πυθαγόρας έφυγε απ’ τη ζωή!
Δεν το πίστευα, ούτε ακόμα και σήμερα μπορώ να το πιστέψω.
Έτσι δεν τον συνάντησα ποτέ κι από τότε νιώθω μέσα μου, ένα τεράστιο ψυχικό έλλειμμα. Τον Πυθαγόρα τον είχα ίνδαλμα…γιατί με το δικό του ποιητικό ύφος, ήθος και πνεύμα, συνάδει και η δική μου αισθητική.
Πάνω απ’ όλα όμως, μου άρεσαν οι διεθνιστικοί, ανθρωπιστικοί, της αδερφοσύνης ανθρώπων και λαών, εκείνοι στίχοι του: «Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός»!!! Απ’ το ρεφραίν του τραγουδιού «Μες στου Βοσπόρου τα στενά» Από τον δίσκο «Μικρά Ασία» 1972 που μελοποίησε ο Α. Καλδάρας και τραγούδησε ο Γ. Νταλάρας, σ’ αυτόν το δίσκο συμμετείχε και η Χ. Αλεξίου.
Μεγάλο μουσικό έργο και ο δίσκος «ΑΛΒΑΝΙΑ» 1973 τους στίχους του Πυθαγόρα έντυσε με τις μουσικές του ο συνθέτης Γ. Κατσαρός και χαράχτηκε απ’ την σπαραχτική ερμηνεία της Μαρινέλλας.
Δυο παιδιά απ' το Βραχώρι
**********************
Δυο παιδιά απ' το Βραχώρι
πήρανε βουνά και όρη
για την ίδια λευτεριά
Όμως του εχθρού οι σφαίρες
τους σταμάτησαν τις μέρες
και δε θα γυρίσουν πια.
Το 'να γελαστό κοιμάται
και τη λευτεριά θυμάται
Τ' άλλο ξάγρυπνο στο πλάι
το μαχαίρι του τροχάει.
Έστειλαν οι βαθμοφόροι
το μαντάτο στο Βραχώρι
κι έκλαιγαν οι κοπελιές
Επρασίνισε το χώμα
και δεν γύρισαν ακόμα
να τινάξουν τις ελιές.
Ποιος μπορεί όμως να μην αναφερθεί στη μεγάλη επιτυχία του «Υπάρχω» 1975 σε στίχους του Πυθαγόρα, μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου και ανεπανάληπτη ερμηνεία του Στέλιου Καζαντζίδη.

Περισσότερο γνωστός όμως έγινε απ’ τα τραγούδια του:
• Ξαναβλέπω το μικρό το αμαξάκι
• Κάθε λιμάνι και καημός
• Ο Σταμούλης ο λοχίας
• Όταν πίνει μια γυναίκα
• Πίσω από τις καλαμιές
• Κυρά-Γιώργαινα
• Στα βράχια της Πειραϊκής
• Νύχτα στάσου
• Ο επιπόλαιος
• Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
• Υπάρχω…
Ο Πυθαγόρας Παπασταματίου υπήρξε ένας ΑΝΘΡΩΠΟΣ που πάλεψε για «λευτεριά και δημοκρατία»! Ένας ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ που έδωσε την ψυχή του, υπηρετώντας με ήθος και αξιοπρέπεια, υψηλά ιδανικά.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Δημήτρης Ντόκας