«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Ελευθερία - Ψωμί - Παιδεία!

Το κεντρικό σύνθημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, (Σάββατο 17 Νοέμβρη 1973), Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία! 36 χρόνια μέχρι και τώρα, επετειακά και από πολλούς από συνήθεια, μιμητικά επαναλαμβάνεται. Αυτοί που με το μεγαλείο του αγώνα τους, το συνέθεσαν και πέρασε από τις καρδιές των αγωνιζομένων φοιτητών στα χείλη τους, στα χείλη όλου του βασανισμένου λαού, το ένιωσαν και το νιώθουν, ξέρουν τι σημαίνει!
Αν αναστρέψουμε το σύνθημα σε Ελευθερία-Ψωμί-Παιδεία! (Που έτσι ίσως θα μπορούσε να εκφέρεται, αν πρακτικά βοηθούσε ο ρυθμός του, γιατί έτσι ήταν!) και το αναλύσουμε, θα μπορέσουμε να δούμε την τύχη μέχρι σήμερα, αυτών των εννοιών-αιτημάτων!
Τολμούμε την αναστροφή και την αιτιολογούμε.
Το σύνθημα αυτό, απορρέει από τις συνθήκες που επικρατούσαν στην τότε δικτατορική- ανελεύθερη Ελλάδα. Άρα βαρύνουσα, πρωταρχική θέση, είχε η λέξη Ελευθερία. Εξ’ άλλου σε ανελεύθερες κοινωνίες, είναι ανέφικτο να προσδοκά κάποιος, να υπάρχει Ψωμί (Βιοτικό Επίπεδο) και Παιδεία (Εκπαίδευση και Μόρφωση).


«Καλύτερα μια ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»
Έγραψε ο Ρήγας Φερραίος στον Θούριο, που ο σταυραετός του Ψηλορείτη ο Νίκος Ξυλούρης, με την ηρωική του ερμηνεία τότε, δονούσε τις καρδιές των φοιτητών, τις ψυχές όλων των αγωνιζόμενων Ελλήνων.

Αλλά ας πάρουμε τις έννοιες με τη σειρά: Ελευθερία. Υπήρξε και υπάρχει πραγματική Ελευθερία από τότε μέχρι σήμερα; Υπάρχει Εθνική ανεξαρτησία; Λαϊκή αυτεξουσιότητα; Κοινωνική ασφάλεια; Χειραφέτηση, Αυτοκυριαρχία και Αυτοτέλεια στον Νεοέλληνα;
Ψωμί. Το βιοτικό επίπεδο είναι αυτό που επιτρέπει στον Έλληνα πολίτη να ζει με αξιοπρέπεια, να δημιουργεί, να ελπίζει;
Παιδεία. Υπάρχει αξιόλογη Μόρφωση, που εξαρτάται απ’ την ιδιοσυγκρασία των ατόμων και από την Εκπαίδευση;
Τίποτα απ’ όλα αυτά σήμερα, δεν υπάρχει στον απαιτούμενο βαθμό. Παρά μόνο, ένας λαός: Τριπλοδεσμευμένος (Εξωτερικό-ατομικό χρέος). Αποπροσανατολισμένος (Ευτελείς, ρηχές, ευκαιριακές επιλογές, σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής).
Εξαθλιωμένος (Απογοητευτικό εισόδημα, προϋποθέσεις και συνθήκες εργασίας, ανεργία, μεγάλο ποσοστό κάτω απ’ το όριο της φτώχειας)!

Ελευθερία - Ψωμί - Παιδεία!!

Το Πολυτεχνείο ζει! και θα ζει!! Όσο τα παραπάνω αιτήματα μένουν ανικανοποίητα!!!

Το Πολυτεχνείο ζει! και θα ζει!! Όσο υπάρχουν υποτακτικές, αντιλαϊκές, απάνθρωπες και άσπλαχνες εξουσίες, σαν αντίπαλό τους δέος!!!

Το Πολυτεχνείο ζει! και θα ζει!! Όσο υπάρχουν ανυπόταχτοι, ανυποχώρητοι και αταλάντευτοι αγωνιστές, να αγωνίζονται για τα αιτήματά του και να μεταλαμπαδεύουν τα μηνύματά του!!!

Δημήτρης Ντόκας