ΓΙΑΝΝΗ
ΤΖΗΡΙΝΗ… Η… (ΤΖΙΡΙΝΗ)… (ΑΓΑΠΗΤΕ ΓΥΜΝΑΣΤΗ ΜΑΣ)… ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΚΡΗΝΗ!!! ΤΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΑΣ…
(Είναι ιεροσυλία… να μη θυμάμαι την ακριβή ορθογραφία του Επωνύμου σου)!!!
Κοντά... μισός αιώνας πέρασε...
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ !!!"ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΏ... ΤΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ... ΑΠ' ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΑ"!!!
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ… ΔΑΣΚΑΛΕ… ΚΑΙ Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
ΥΓ: Κι Εσύ…
Μήτσο Καρύπη… μην κρατάς τον Μαθηματικό μας... τον
Κύριο… «Κώστα Νάστο»!!!
ΤΟΝ ΕΙΔΑ... ΚΑΙ... Με είδε τυχαία... ΟΥΥΥΥ... 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ... (Από τότε που τελέψαμε το Λύκειο... ΣΑΝ ΟΔΗΓΟΥΣΑΜΕ... ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ... (ΣΤΗ ΚΑΛΛΙΘΕΑ)!!!
Σ' ΕΝΑ ΦΑΝΑΡΙ...
ΦΡΕΝΑΡΙΣΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ... ΚΙ ΕΓΩ ... ΒΓΗΚΑ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΜΟΥ ... (ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑ)!!!! ΚΑΙ ΤΟΥ "ΦΩΝΑΞΑΑΑ"!!! ΠΕΡΑΣΤΕ ΚΥΡΙΕ ΝΑΣΤΟ!!!
(Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΤΟΥ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ... ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ... Μ' ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΜΗ ΒΡΩ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ... ΝΑ ΦΥΓΩ!!!)
ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ... (Ο ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ...)!!!
ΚΙ ΕΓΩ... ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΟΥ... ΣΤ' ΑΥΤΟΚΊΝΗΤΟ ΜΟΥ... ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΚΑΤΩ... ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑ... (ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥΣ... ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΓΙΝΕ... ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ"!!!!
"ΤΙ ΚΟΡΝΑΡΕΤΕ ΜΩΡΕΕΕ;;;"!!!
ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ... ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!
Δημήτρης Ντόκας
