Τι και σε ποιον προσφέρουν οι τράπεζες;
Οι τράπεζες σε όλες σχεδόν τις πόλεις (όπου έχουν αφήσει υποκαταστήματα) της Ελλάδος, είναι σε κεντρικά σημεία μαγαζιά, που απασχολούν ελάχιστους πλέον υπαλλήλους (εξαναγκασμοί αποχωρήσεων) και δέχονται στο εσωτερικό τους επιλεκτικά πελάτες.
Είναι μαγαζιά που για το εμπόρευμα που παίρνουν (καταθέσεις) πληρώνουν επιτόκιο <0.5% ενώ για το εμπόρευμα που δίνουν (δάνεια) ζητάνε επιτόκια 6%-10%-15%-20% (ανάλογα τη συμφωνία).
Τοκογλυφία ή όχι;
Είναι μαγαζιά που για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και επιχειρήσεων έχουν την πόρτα τους κλειστή για να δανείσουν ακόμα και με αυτούς τους τοκογλυφικούς όρους.
Είναι μαγαζιά που δανείζουν POS στις επιχειρήσεις με ετήσιο ενοίκιο (60€-150€) και στη συνέχεια απομυζούν από κάθε συναλλαγή μέσω του POS προμήθεια (1%-5%).
Μαγαζιά που επιβαρύνουν κάθε επιχείρηση με ετήσιο κόστος διαχείρισης λογαριασμού Όψεως (30€-100€).
Μια λειτουργία, ένα κόστος που δεν είναι προαιρετικό για κάθε επιχείρηση, αλλά με νομοθετικές ρυθμίσεις υποχρεωτικό και προς όφελος μόνο του τραπεζικού συστήματος.
Η τράπεζα είναι μαγαζί που παίρνει μόνιμα και διαρκώς στήριξη από το κρατικό ταμείο ( λεφτά Ελλήνων φορολογούμενων), απαγορεύεται να ζημιωθεί ( την όποια ζημία από κόκκινα δάνεια, μέσω των συνεχόμενων ανακεφαλαιοποιήσεων με δικά μας χρήματα, όχι μόνο την έχει ρεφάρει, αλλά έχει και υπερκέρδος) και δε διστάζει να πουλάει τα κόκκινα δάνεια για ευτελή πoσά στις αρπακτικές εισπρακτικές εταιρείες. Εταιρείες συγκεκριμένων συμφερόντων που για να εισπράξουν δεκάδες και εκατοντάδες φορές περισσότερα απ' ότι αγόρασαν αυτά τα δάνεια, απειλούν και βγάζουν ηλεκτρονικά πλέον στο σφυρί ό,τι βρουν διαθέσιμο.
Είναι μαγαζιά που υπέρογκα δάνεια κομμάτων, υπουργών, πολιτικών και μεγαλοκαρχαριών δεν τα διεκδικούν.
Γιατί άραγε;
Γιατί εκεί συμπεριφέρονται ως φιλανθρωπικά ιδρύματα ενώ για το 99% του πληθυσμού της χώρας συμπεριφέρονται ως μαγαζιά;
Και γιατί η πολιτεία τους αντιμετωπίζει ως ιδρύματα προσφέροντας τους Γη και Ύδωρ;
Τυχαίο;
Υ.Γ.1:Αν υπήρχε βούληση φυσικά από τις κυβερνήσεις, όπως με το πάτημα ενός κουμπιού τα Funds παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη, έτσι θα μπορούσαν να λυθούν οι παθογένειες του τραπεζικού συστήματος. Αλλά βούληση δεν υπάρχει.
Υ.Γ.2.: Χρησιμοποιούμε στο κείμενο ως πιο εύηχη και ελαφριά τη λέξη μαγαζιά, αν και η τοκογλυφική δράση και συμπεριφορά του τραπεζικού συστήματος δεν έχει καμία σχέση με μαγαζί.
ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΕΣΑ
***
Για τη μάστιγα της ακρίβειας
Στην Ελλάδα του 2024 ένας οποιοσδήποτε ουδέτερος παρατηρητής μπορεί να αντιληφθεί την εφαρμογή και διατήρηση ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου (μη τον πούμε καπιταλιστικό και εξοργιστούν κάποιοι) όπου:
- Ο φτωχός καθημερινά γίνεται φτωχότερος και ο πλούσιος πλουσιότερος.
- Ο μισθός δε φτάνει να βγει το 15θημερο
- Καταθέσεις και αποταμιεύσεις κάνουν φτερά για να καλυφθούν οι τεράστιες αυξήσεις στα τρόφιμα, στο ρεύμα, στα επιτόκια των τραπεζών, στους φόρους κ.α.
- Σπίτια, χωράφια, μαγαζιά, πατρογονικές περιουσίες βγαίνουν σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς καθημερινά.
- Ελ. επαγγελματίες φορολογούνται για εισοδήματα που δεν έχουν.
- Εμπορικοί δρόμοι που άλλοτε έσφυζαν από ζωή μένουν σκοτεινοί και έρημοι με μαγαζιά κλειστά.
- Άποροι κοιμούνται σε παγκάκια, πλατείες, γέφυρες
- Συνάνθρωποι πεθαίνουν χωρίς πρόσβαση στο φάρμακο.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Από την άλλη βλέπουμε το τέρας της ακρίβειας να γίνεται το τέλειο εργαλείο αισχροκέρδειας στα χέρια αυτών που ελέγχουν απόλυτα την αγορά.
Επικαλούμενοι γεωπολιτικές αναταράξεις, προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, τιμές στην ενέργεια, αστρικές συστοιχίες κ.α. τα καρτέλ των ολιγοπωλίων και πολυεθνικές προχωρούν διαρκώς και ανενόχλητες σε ανατιμήσεις για να μεγιστοποιήσουν τα υπερκέρδη τους.
Τράπεζες, διαχειριστικές εταιρείες συντήρησης οδικού δικτύου, έμποροι ρεύματος, πετρελαιούχοι, ολιγοπώλια, μεγαλοεισαγωγικές και πολυεθνικές σέρνουν το χορό των ανατιμήσεων.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα πουκαταρρίπτεται ο μύθος της αυτορρύθμισης της αγοράς στην ελεύθερη οικονομία, είναι το τρόφιμο, όπου η αγορά ελέγχεται από 5-6 μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ
Ας δει κάποιος τις τιμές στα ράφια τους, τους ετήσιους ισολογισμούς τους, τα κέρδη τους, τις φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις τους.
Αλλιώς ας κάνει κάτι πιο εύκολο.
Ας απαντήσει στο κουίζ, που θα τα βρει πιο φθηνά;
- Ελληνική Φέτα στην Αθήνα ή στο Μόναχο;
- Ελαιόλαδο στη Βαρκελώνη ή στη Θεσσαλονίκη;
- Βρεφικό γάλα στο Αγρίνιο ή στη Στοκχόλμη;
Ακρίβεια για όλους; Ή ακρίβεια για τους πολλούς και αισχροκέρδεια για τους λίγους;
Το τέρας της ακρίβειας είναι υπαρκτό και πλήττει τα λαϊκά εισοδήματα.
Κάποιοι όμως, με την πολιτική τους το ταΐζουν και για τα συμφέροντά τους το συντηρούν.
Δεν είναι αόρατοι.
Η διαπίστωση όμως και η θεωρία δεν αρκούν. Χρειάζεται αντίδραση, σύμπραξη δυνάμεων και αγωνιστικός προσανατολισμός. Εμείς με αυτές τις σκέψεις και προς αυτή την κατεύθυνση σκοπεύουμε να κινηθούμε.
Το ΔΣ του ΕΣΑ
