 |
Πατήστε ΕΔΩ: Αφιερωμένο στο δικό μου Αύγουστο |
Σαράντα χρόνια γνωριμιάς … σαράντα χρόνια Έρωτα
Οι πιθυμιές μίας γενιάς … και βράδια αξημέρωτα
Μου είπες όσα στην καρδιά… η πίκρα είχε κρύψει
Και μέριασαν οι φόβοι μου… κι έγινε φως η θλίψη!
Στις απλωτές του Έρωτα… πήγα με την ψυχή μου
Τι κι αν εγώ είμαι στεριανός … χρυσή Θαλασσινή μου
Χίλια καράβια έδεσα…. μακριά μου μη σε πάρουν
Και για την Πάρο άδικα…. χαράματα σαλπάρουν...
Οι κάβοι μου δεν έσπασαν και κράτησαν αιώνια
Είχαμε μαύρα τα μαλλιά τα όνειρά μας χιόνια
Τα χιόνια τα κρατήσαμε
Τα όνειρα δε σβήσανε
Γι’ αυτό θα είμαστε μαζί
Αυτό το σύμπαν… όσο ζει….
Καινούργιο Τριχωνίδας 12 του Αύγουστου 2016 ώρα 5:21 π.μ.
Αφιερωμένο στο ΦΙΛΟ ΜΟΥ … Δημήτρη Τσούκα και στον άνθρωπό του στην ΚΥΡΙΑ Σταυρούλα!!!
Με την αγάπη μου
Δημήτρης Ντόκας
Αυτό το τραγούδι… σας το Αφιερώνω!!!
Μην πετάξεις τίποτα!!!
Μουσική:Διονύσης Σαββόπουλος Στίχοι:Διονύσης ΣαββόπουλοςΠάνω από τριάντα χρόνια λόγια ηχογραφώ
ήμουν νέο κύμα έναν καιρό
Πόθησα τον κόσμο σαν αχόρταγο παιδί
κάθε του αναγνώριση για μένα ήταν γιορτή
Μα όπως μεγαλώνουμε
κι όμορφα παλιώνουμε
θα 'θελα η καρδιά μου να κριθει
από τους δασκάλους μας
μικρούς μας και μεγάλους μας
κι όσους προπαντός έχουν για πάντα κοιμηθεί
Κι όταν, καλή ώρα, φεύγουν φίλοι και κοινό
και μονάχος μένω στο κενό
νοιώθω να μου φέγγουν απ' τις όχθες τις πλαϊνές
κάτι φαναράκια των δασκάλων μου οι σκιές
Φέγγουν οι αθάνατοι
σ' ένα βυσσινί βαθύ
Χαίρε η Ελληνίς ανατολή
Κι από το σκοτάδι πλάι
η μορφή τους μας κοιτάει
και χαμογελάει βουρκωμένη, θεϊκή
Βρήκα τ' όνειρό μου σε γραμμές πολιτικές
και το πήγα πέρα απ' αυτές
όπου μ' οδηγούσαν δίχως να το αντιληφθώ
η καταγωγή μου και η τέχνη που εξασκώ
Κλείνει τώρα ο κύκλος κι είν' ο θάνατος πολύς
θάνατος στη μέση της ζωής
και πονώ για σένα που 'ρθε η ώρα να το δεις
δόξα είν' η ευθύνη της δικής μας αλλαγής
Φτάσαμε στ' ανείπωτα:
Μη πετάξεις τίποτα
Μας μεταμορφώνει μια πνοή
Τώρα ένα παιδί αρκεί
να μας εντοπίσει εκεί
κι όμορφος ο κόσμος θα 'ρθει πάλι να μας δει
Σταυρούλα – Δημήτρη … Εμείς μεγαλώνουμε … «κι όμορφα παλιώνουμε»!!!
Σας καλώ από τώρα … του χρόνου τέτοια εποχή …
Να σας τιμήσουμε για τα σαράντα χρόνια του Έρωτά σας!!!
Θα σας καλωσορίσω στον κήπο μου με μιαν ευχή:
«Να κρατήσετε... (τα κάτασπρα) τα χιόνια – όνειρά σας… για πάντα»!!!
Δημήτρης Ντόκας
