«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Η Πόλυ Πάνου «έφυγε» …αλλά θα είναι πάντα στις καρδιές μας!!!


Μια πίκρα… ακόμα!!!
Η Πόλυ Πάνου αγάπησε, επέλεξε τραγούδια μου …που δεν τα τραγούδησε ποτέ!!!
Γι’ αυτό η αποψινή πίκρα μου έχει δυο σκέλη!
Πρώτα –πρώτα γιατί έφυγε απ’ τη ζωή μια αγαπημένη μου ερμηνεύτρια, που ερμήνεψε ανεπανάληπτα διαχρονικά τραγούδια σαν το «Φέρτε μια κούπα με κρασί», «Της ταβέρνας το ρολόι», «Το δίχτυ»,  «Ένα σφάλμα έκανα», το «Δαχτυλίδι», «Τα αδέρφια δε χωρίζουνε», «Να πας να πεις της μάνας μου» αλλά και...
τα «Μες την πολλή σκοτούρα μου», «Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι», «Τι σου κανα και πίνεις», «Αλλα μου λεν τα μάτια σου», «Πάρε το δαχτυλίδι μου» και τόσα άλλα!!!
Ξέρεις τι είναι να σε πυρπολούν τ’ απερίγραπτα, βιωματικά σου συναισθήματα κι εσύ να μην μπορείς ν’ αποστασιοποιηθείς;
Ξέρεις τι είναι να δέχεσαι καταιγισμό «καλλιτεχνικοσυναισθηματικών επιθέσεων» και να σου είναι αδύνατον ν’ αμυνθείς;
Ξέρεις τι σου είναι να σ’ ακολουθεί της ευαισθησίας σου το ίδιον, εσαεί, καταπόδας και να μην μπορείς…να ξεσπαράξεις;
Βαριά κατάρα κι ευχή!
Βαριά κατάρα…. γιατί οι συναισθηματικοψυχικές σου υποχρεώσεις σ’ αφήνουν …άυπνο!
Κι ευχή …γιατί τέτοια ψυχής χάδια, υποθέτω πως λίγοι απόλαψαν!!
Θα σας ιστορήσω «εν συντομία» ένα καλλιτεχνικό οδοιπορικό της Πόλυς Πάνου…και δικό μου!

Η Πόλυ Πάνου έφυγε απ’ τη ζωή χωρίς να ξέρει, χωρίς να μάθει ποτέ …υποθέτω, πως: «Με δικά μου τραγούδια κάτω απ’ το μαξιλάρι του, με δικούς μου στίχους έφυγε απ’ τη ζωή ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης»!
Ναι… δεν της το γνωστοποίησα ποτέ, να μην θεωρήσει πως επιδιώκω να γίνω «ετερόφωτο αστέρι» να πάρω απ’ τη λάμψη του Γρηγόρη Μπιθικώτση για να αυτοπροβληθώ!
Αλλά για να πάρουμε τα πράγματα απ’ τη δική μου αρχή…απ’ το σημείο εκείνο που πρωτογνωρίστηκα με την Πόλυ Πάνου…
Ήταν πολύ πίσω… είκοσι χρόνια πριν!!!
Η Πόλυ Πάνου είχε έρθει για μια εμφάνιση στον Πλατανιά της Παραβόλας Τριχωνίδας. Τελείωσε την εμφάνισή της κι αποχωρώντας, την συνόδευε ο Πάνος Καρασούλας, την συνάντησα…
Αυτοσυστήθηκα και της είπα:
Κυρία Πόλυ έχω γραμμένα κάτι τραγούδια, τα μελοποίησαν κάποιοι συνθέτες, ένας απ’ αυτούς είναι ο Μιχάλης Τερζής θέλετε να τα δούμε;
Γιατί όχι …μου απάντησε! Α…ο Μιχάλης Τερζής!! Δος μου το τηλέφωνό σου να επικοινωνήσουμε!!!
Καλοκαίρι δεκαπενταύγουστος ήταν…Μπήκαμε στο μαγαζί του Σωτήρη Μπάδα στον Πλατανιά, της έγραψα το τηλέφωνό μου, μου έδωσε το δικό της 210 672…. κι’ από τότε είχαμε συχνή επαφή! Με κάλεσε κι ανέβηκα στο Ψυχικό και τα είπαμε…
Της έδωσα το τηλέφωνο του Μιχάλη Τερζή κι επικοινώνησαν…
Μεσολάβησαν πολλά και διάφορα καλλιτεχνικά …μεταξύ μας (Της Πόλυς Πάνου του μαέστρου Μιχάλη Τερζή και της ταπεινότητάς μου)…αυτά ας μου επιτρέψετε να τα κρατήσω μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας, για μένα… και για τους δικούς μου ανθρώπους …όσους με ξέρουν καλά, που εξ’ άλλου αυτοί τα γνωρίζουν με λεπτομέρειες!! 
Αποτέλεσμα αυτής της επαφής μας ήταν να τραγουδήσει το «Βρήκα τα φτερά μου»!!!

Είχα την «ατυχία» να γεννηθώ μεταγενέστερα….και την «ευτυχία» να …οραματίζομαι…επιτυχώς – ανεπιτυχώς, εσείς θα κρίνετε… τα πολύ μεταγενέστερα, τα σημερινά….η ενδεχομένως τα μελλούμενα !!!

ΥΓ:1 Η Πόλυ Πάνου ήταν παντρεμένη με τον μετέπειτα άντρα της αείμνηστης συγχωριανής μας, της λεβέντισσας Καινουργιώτισσας της …Χάϊδως Λαμπροκωστοπούλου! Που έφυγε κι αυτή πρόσφατα απ’ τη ζωή!!
Και γι’ αυτόν ακόμα τον πρόσθετο λόγο την αισθάνομαι σαν δικό μας άνθρωπο!!!

ΥΓ 2: Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης που «έβγαλε» την Πόλυ Πάνου (Πολυτίμη Κολιοπάνου) στο Τραγούδι…μετά απ’ την Πάτρα που πρωτοεμφανίστηκαν μαζί ήρθαν στο… Αγρίνιο, όταν εγώ ήμουν… αγέννητος!!
Μου είπε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης κάποτε, όταν επιλέγαμε κάποια τραγούδια μου στο σπίτι του στο Χαλάνδρι: « Α…ρε Ντόκα …αν μου τα ’φερνες αυτά 15-20 χρόνια πριν, θα τα έκανα όλα…επιτυχίες»!!!
Συγκινημένος τον κοίταξα και σιώπησα!!!

Κυρία Πόλυ…αν ανταμώσεις στα σκαλιά της αιωνιότητας, τον δάσκαλο τον Γρηγόρη Μπιθικώτση να μου τον φιλήσεις…και ξέρω πως αγκαλιασμένοι θα μου τραγουδήσετε το «Ένα σφάλμα έκανα»…για να σας το χορέψω βουρκωμένος!!!

Είχα την «ατυχία» να γεννηθώ μεταγενέστερα….και την «ευτυχία» να …οραματίζομαι…επιτυχώς – ανεπιτυχώς, τα πολύ μεταγενέστερα, τα σημερινά….η ενδεχομένως τα μελλούμενα !!!

Εσείς θα κρίνετε!!!

Δημήτρης Ντόκας