Φοβάστε… ε ! ναι ρε υπανθρωπίδια …φοβάστε!!!!

Εμείς …βγάζουμε απ’ την ψυχή μας… το αντισυστημικό σύνθημα!
Και κρατάμε στα δόντια…. το ΕΛΑΣίτικο μαχαίρι!!
Φοβάστε ε…ναι ρε υπανθρωπίδια …φοβάστε!!!!
Και σ’ όποιον αντέξει… και σ’ όποιον αρέσει!!!
Γιατί οι κομμουνιστές δεν επιτίθενται ποτέ…παρά μονάχα αμύνονται!!!!
Στη βία και στον εξανδραποδισμό!
Στον βάρβαρο καπιταλισμό …στον αντιουμανισμό!!
Στη βία της καπιταλιστικής εξουσίας, ενάντια των Λαϊκών Συμφερόντων και των κατάφτυστων υποταχτικών της.
Το πρώτο δικό μας κι αμάχητο όπλο μας είναι οι σφυριλατημένες και αναμφισβήτητες ιδέες μας!
Μ’ αυτές προπορευόμαστε ….αλλά αν το θέλετε «παίζουμε» κι αλλιώς!!!
Και κρατάμε στα δόντια…. το ΕΛΑΣίτικο μαχαίρι!!
 Σ’ όποιον δεν αρέσει, σ’ όποιον τον σοκάρει, σ’ όποιον τον τσούζει, είμαστε εδώ χωρίς κουκούλες… να του το «εξηγήσουμε»!!
Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια, διαβήκαμε πολλές φορές τη Νιάλα και δεν κιοτέψαμε!!!
Πληρώσαμε με αθώα θύματα τη δοξασία μας …
Για μας ο Όλυμπος, το Βελούχι κι ο Παρνασσός είναι… μια δρασκελιά!!!
Είμαστε παντοτινά  ολόρθοι και περήφανοι…
Σε πόλεις, κάμπους και βουνά….

Γιάννης Ντόκας

Ευχή και ΕΥΧΗ… μου άφησε ο μακαρίτης ο πατέρας μου ο Γιάννης Ντόκας , πέρα απ’ την ανυπόταχτη διαπαιδαγώγηση που μου εμφύσησε, να τιμώ αγνούς και καθαρόαιμους αγωνιστές!
Τιμούσε αφάνταστα και υποστήριζε τον αείμνηστο ΕΠΟΝίτη τον Χρήστο Τριάντη τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων (ΠΟΣ) ΤΕΒΕ - της μετέπειτα ΠΟΣ ΟΑΕΕ για δύο λόγους.
Επειδή κι οι δυο ήταν Περήφανοι ΕΠΟΝίτες και δεύτερα επειδή ήταν αναγκαστικά …αυτοαπασχολούμενοι!

Χρήστος Τριάντης

Είπε κάποτε ο λεβέντης Τρικαλινός, ο μακαρίτης ο Χρήστος Τριάντης, σε προβοκατόρικη ερώτηση νεαρής δημοσιογράφου, για την προσωπική του οικονομική ευχέρεια:

«Αλίμονο σαράντα χρόνια στο επάγγελμα και να μην είχα την ικανότητα μέσα και απ’ αυτό το καπιταλιστικό σύστημα να είμαι ανεξάρτητος…»

Για να επανέλθει εκείνη…

Ναι αλλά είστε ΚΚΕ!

Χρήστος Τριάντης: «Τιμή και περηφάνια  μου που είμαι με το ΚΚΕ το τιμημένο κόμμα του Λαού»!!!

Μακάρι να προκληθώ κι εγώ κάποτε δημόσια και φανερά…να δώσω την ίδια απάντηση!!!!!

Είπε ο Αθάνατος Χρήστος Τριάντης: «Αλίμονο σαράντα χρόνια στο επάγγελμα και να μην είχα την ικανότητα μέσα και απ’ αυτό το καπιταλιστικό σύστημα να είμαι ανεξάρτητος…»

Εννοώντας πως «στραβώθηκα» σαν ράφτης και καμπούριασα…. με το βελόνι σαράντα χρόνια και να μην έχω την αξιοπρεπή άνεση να διεκδικώ τα επαγγελματικά δικά μου δίκαια και αυτά των συναδέλφων μου αυτοαπασχολούμενων!

Γι’ αυτό ο μπάρμπα Χρήστος ήταν άπαιχτος, αετός και παλικάρι!!!

Έκανε και κείνος και ο μακαρίτης ο πατέρας μου «τα κουμάντα τους» να ζουν ολιγαρκείς και αυτάρκεις μέσα σ’ αυτό το ανταγωνιστικό και αντιουμανιστικό καπιταλιστικό σύστημα.

Έτσι μ’ έμαθαν και μένα...έτσι με δίδαξαν με τη στάση ζωής τους, ανυπόταχτα ΕΠΟΝιτόπουλα… να μου φτάνουν τα λίγα, η τα  τίποτα…. που έχω και να μου περισσεύουν τα πολλά …που δεν έχω!!!

Έχω όμως τη συγκινητική αγάπη αυτών και όσων με ξέρουν που καθημερινά μ’ αγκαλιάζουν και με φορτίζουν… επικίνδυνα συναισθηματικά!!!

Είμαι μ’ αυτούς που με ιδανικά με εμπλούτισαν, που με αξίες με «χρέωσαν»!!!

Είμαι μ’ αυτούς τους ωραίους παλιούς, τους ανυπόταχτους σημερινούς και τους ελπιδοφόρους …αυριανούς!!!

Αν δεν κάνω εγώ, αν δεν κάνεις εσύ τις πλάτες μας γέφυρα …πως μπορεί η νέα γενιά άβρεχτη «το ποτάμι» να περάσει;

Σπείρανε…Σπείραμε…μπορείτε; Θερίστε!!!!

ΥΓ: Έχω στο αρχείο μου μια συνομιλία με τον Αντώνη Καλογιάννη, που επιθυμούσε και επιθυμεί, να έρθει στο Καινούργιο για να πει ένα και μόνο τραγούδι «Το ποτάμι» που ξέρει πως με … εξαϋλώνει!!!!!!

ΥΓ: Αφιερωμένο σ’ όσους πέρασαν… το «ποτάμι»!!!!!!!

Δημήτρης Ντόκας