«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Καθάρια… βαριά κι αδιάσειστα λόγια!

Στην Τριχωνίδα! Που λατρεύω!!
Τέτοιος «ψαράς» που είμαι…
Τέτοια «ψάρια»… βγάνω!!!
Προδότες της Λαϊκής πιθυμιάς… για καλύτερη ζωή. Απεμπολιτές Λαϊκών δίκιων …και ιδανικών. Ατελέσφοροι πολιτικαντίσκοι του επίπλαστου ψευτοπολιτικού βολέματος. Άνανδρα ανδράποδα που μοιράζετε και παίζετε με την σημαδεμένη τράπουλα του καπιταλισμού για να καβατζάρετε … η να ρεφάρετε!
Ναι όλοι αυτοί και κάποιοι άλλοι, τέτοιοι… κατασπάραξαν την πατρίδα μας «τα έχει» και «τα όλα μας»… για να μας φτάσουν μέχρι εδώ!
Χρησιμοποίησαν πάμπολλα τερτίπια. Από τον κοινωνικό αυτοματισμό, την ενδοταξική διαπάλη, την κατάπτυστη μεθόδευση του Αλληλοσπαραγμού, μέχρι την μεθοδευμένη γενική, συνολική ευθύνη!!
Φταίει το ίδιο ο άμοιρος, άπραγος, άψαχτος και απονήρευτος εικονικός λαθροδηλωσίας των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, αυτός ο ταλαίπωρος που έκανε «παντί τρόπω» προσπάθειες να επιβιώσει,  με τον…μεγαλοπράγμονα συνειδητοποιημένο καταχραστή των απροσδιόριστων σε μέγεθος Κοινοτικών κονδυλίων;

(Ποιμενικός σκοπός «Σκάρος» απ’ τον μεγάλος Κλαρινίστα Τάσο Χαλκιά. Οι Χαλκιάδες για χρόνια έπαιζαν στο πανηγύρι στο Καινούργιο, στο μαγαζί του Χ. Φραγκοτάσιου).

Φταίει το ίδιο; 
Ο βλάχος που δήλωνε τρεις φορές τα πρόβατά του και που αναγκαστικά για να πάρει το πεντοχίλιαρο, τότε… έστελνε το κοπάδι του στην Καταβόθρα, η στο Τροβάτο Ευρυτανίας. Αυτός ο Πασοκτζής που μοστράριζε τα πεντοχίλιαρα στον Νεοδημοκράτη για να τον πικάρει!
Τι θυμήθηκα τώρα…όταν είχα κατέβει απ’ την Αθήνα και μαζί με τον αείμνηστο πατέρα μου, στο μαγαζί του, το πρώτο ουζερί στο Καινούργιο, σερβίριζα ούζο για να επιβιώσω…Εδώ περήφανα υπάρχω μέχρι σήμερα! Σε είδα και σε άκουσα να λες:
«Να τι μου έδωσε εμένα το ΠΑΣΟΚ» και μοστράριζες ένα μάτσο πεντοχίλιαρα, τότε που είχαν πρωτοκυκλοφορήσει… σου είπα:
«Αυτές τις επιδοτήσεις τις παίρνεις για να βελτιώσεις την παραγωγή σου…εκεί που έχεις ένα στάβλο με τσιμεντόπλιθες τριάντα τετραγωνικά να τον κάνεις εξήντα. ενενήντα…ν’ αυξήσεις την παραγωγή σου! Σήμερα πίνεις ούζο!! Αλλά φοβάμαι ότι αύριο δεν θα έχεις τη δυνατότητα να πιεις… ούτε ένα ούζο»!!
Έγινε ο λόγος μου μοίρα…

(Ο Ψαράς απ’ τον Γ. Μουφλουζέλη! Με ρώτησε κάποια στιγμή, παλιά… στο Γαλάτσι, στην Αθήνα. 
Από πού είσαι παλικάρι;
Απ’ τ’ Αγρίνιο αποκρίθηκα…
Ξέρεις πότε ήρθα κι έπαιξα στο Πάρκο στο Αγρίνιο;
Πότε Μπάρμπα Γιώργο;
Το ’41 …στην κατοχή! Και ξέρεις με τι με πληρώσανε; Με καλαμπόκι!!!)

Φταίει το ίδιο; 
Το αρχιλαμόγιο που έμπαινε σε κείνα τα ευρωπαϊκά προγράμματα να δημιουργήσει, με πανύψηλο ποσοστό επιδότησης …μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας στην κάθε παραθαλάσσια, η παραλίμνια έστω ακόμα περιοχή, και λίγο πριν τον έλεγχο τρύπαγε τα δίχτυα και… ούτε ψάρι ούτε ζημιά;
Φταίει το ίδιο ο φοβισμένος μικροψαράς της Τριχωνίδας…ναι ο φοβισμένος γιατί όταν είχα οργανώσει και βγάλει στον αέρα μία απ’ τις σχετικές εκπομπές, για το παράνομο ψάρεμα στην Τριχωνίδα, λίγοι μικροψαράδες, να μην γράψω ελάχιστοι βρήκαν το θάρρος ν’ αντισταθούν …να παρευρεθούν στην τηλεοπτική εκπομπή μου, να τα πουν έξω απ’ τα δόντια!
Ε!!! και κάτι άλλο …εσύ μικροψαρά που με έβριζες τότε, εσύ μικροψαρά που έβριζες το σπίτι μου…γιατί νόμιζες πως ήμουνα η αιτία να σου χαλάσουν το παράνομο ψάρεμα στην Τριχωνίδα. Εσύ που με έβλεπες στο γυαλί, να σου υπερασπίζομαι τα δίκια σου, να κόπτομαι και να νοιάζομαι για τα συμφέροντά σου, για το μέλλον σου για την ύπαρξή σου και δεν με καταλάβαινες… τι έχεις τώρα να μου πεις;
Σε ξέρω και ξέρεις πως σε ξέρω …γιατί όταν μ’ ατενίζεις σήμερα γυρνάς ένοχα το βλέμμα σου στην …αντίθετη κατεύθυνση!!!
(Έχω στην κατοχή μου βίντεο αυτών των τηλεοπτικών εκπομπών, πολυκατοχυρωμένα και απειροδιασφαλισμένα) !
Τα είπα τότε, τα ξανάπα αργότερα…δεν με άκουσες!!

(Πίσω από τις καλαμιές! Δεν ξέρω πως μου τυπώθηκε στο μυαλό, ότι τούτο το τραγούδι ο αείμνηστος ποιητής Πυθαγόρας Παπασταματίου που έζησε και στο Καινούργιο, το εμπνεύστηκε απ’ τις καλαμιές της Τριχωνίδας)!
Τα ξαναλέω τώρα και σταματάς… ξέρω πως σταματάς… σ’ αυτό το σημείο δεν με διαβάζεις, σκέπτεσαι και υποθέτω ούτε κι αυτήν την ύστατη στιγμή… δεν με καταλαβαίνεις!!!
Όταν με καταλάβεις σφύρα μου βλάχικα, η έστω και… ψαράδικα!!!

Δημήτρης Ντόκας