 |
|
Γεια σου ρε…Ντόκα!!!
|
Λυπάμαι ναι… λυπάμαι και δεν πικραίνομαι για τη διαστρέβλωση
της ΑΛΗΘΕΙΑΣ!!!
Η λύπηση έχει να κάνει, κατά κύριο λόγο, μ’ αυτούς που
παραποιούν τα γεγονότα!!
Η πίκρα είναι δικό μας θέμα κι έχει να κάνει …για την
παραπέρα ανάλυση, απόδειξη, τεκμηρίωση των γεγονότων, που δεν είναι και δεν
συνεργούν κάποιοι να είναι, η μόνη αλήθεια, η κατανοητή, η αυταπόδεικτη αλήθεια!!!
Δεν είναι δυνατόν… «εγώ να έρχομαι απ’ το γάμο κι εσύ να μου
φέρνεις τα μαντάτα»!
 |
|
Γεια σου…Γρηγόρη!!!
|
Ε! όχι τρελαίνομαι, δεν το δέχομαι, να μου λες τερατολογίες,
να μου λες πως ο Γρήγορης Μπιθικώτσης…. εγκαταλείφθηκε μετά την μεγαλειώδη
συναυλία στο Καινούργιο το 1996!
Μέσα στο δικό μου αυτοκίνητο μπήκε!
Πως έγινε αυτό; Θα το περιγράψω τώρα!!!
Ήμασταν το απόγευμα της 31ης Αύγουστου 1996 (ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ) στο γήπεδο
του Καινούργιου, εκεί που έγινε μετά από λίγες ώρες η συναυλία…ο μαέστρος και συνεργάτης
μου, έχει μελοποιήσει τραγούδια μου, ο Μιχάλης Τερζής, εγώ και η ορχήστρα του!!
Ποια ορχήστρα; Αυτή του άρχιζε απ’ τον σολίστα του μπουζουκιού Μανώλη Γεωργοστάθη
και τον ταλαντούχο κιθαρίστα Δημήτρη Σακελαρόπουλο κι έφτανε μέχρι εκεί που έφτασε…
εκείνη την ανεπανάληπτη βραδιά!
 |
|
Ποια ορχήστρα;
Αυτή του άρχιζε….
απ’ τον σολίστα του
μπουζουκιού
Μανώλη Γεωργοστάθη και…
|
Όταν φτιάξανε τον ήχο…κάποια στιγμή μου λέει ο μαέστρος: Ρε
συ Ντόκα είμαστε εντάξει, ήρθε η ώρα να φέρουμε το δάσκαλο (Γρηγόρη Μπιθικώτση)…
Να πούμε σ’ ένα απ’ τα παιδιά …να πάει να τον φέρει του λέω!
Ε! δεν είσαι καλά! Μου λέει, ποιος άλλος εκτός από σένα
μπορεί να χειριστεί τον …Μπιθικώτση!!!
Χωρίς δεύτερη κουβέντα έφυγα για Αγρίνιο…
Τον αείμνηστο κι αθάνατο Γρηγόρη Μπιθικώτση, τη φωνή της Ρωμιοσύνης…
Εγώ τον έφερα στο
γήπεδο του Καινούργιου απ’ το ξενοδοχείο του στο Αγρίνιο, εγώ τον παρέλαβα μετά
απ’ την συναυλία, δίπλα απ’ το πατάρι και τον έφερα στο μαγαζί μου, μαζί με την
αγαπημένη του σύντροφο την Κυρία Μεταξία, εκεί που η διοργανώτρια αρχή των
πολιτιστικών εκδηλώσεων, η ιστορική ΔΟΞΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ είχε διοργανώσει
αποχαιρετιστήριο δείπνο.
 |
| Ο Μιχάλης Τερζής και η ταπεινότητά μου |
Δεν είναι δυνατόν… «εγώ να έρχομαι απ’ το γάμο κι εσύ να μου
φέρνεις τα μαντάτα»!
Λυπάμαι ναι… λυπάμαι και δεν πικραίνομαι για τη διαστρέβλωση
της ΑΛΗΘΕΙΑΣ!!!
Όλα τα περίμενα …αυτό ποτέ!
Να παραποιείται η ιστορία, για όποιους λόγους, μπροστά στα
μάτια μου! ενώπιόν μου !!
Ποτέ! Ποτέ δεν το
περίμενα εγώ… ο ευφάνταστος, ποτέ!!!
Προβληματίζομαι και συλλογιέμαι γιατί μετά από τόσα χρόνια
ακόμα …ρίχνετε λάσπη…βρόμικη λάσπη!
Σε μένα ρε …μπορείτε;
Σε μένα φίλε και συμμαθητή; Συλλογίστηκες ποτέ αν είναι
δυνατόν;
Καλά οι άλλοι…που αγνοούν πρόσωπα και πράγματα, τεκμηριωμένα
γεγονότα κι απερίγραπτα συναισθήματα, ας με πετροβολούν …κι εσύ φίλε;
 |
| Γρηγόρης και Μεταξία! |
Υπηρέτησα κι υπηρετώ ανυστερόβουλα τον πολιτισμό, με χίλια
δυο κόστη, για να υπερτονιστεί η ουσία…του πολιτισμού η πεμπτουσία!!!
Αν εγκατέλειπα τον Γρηγόρη Μπιθικώτση δε θα μ’ αγκάλιαζε
κλαίγοντας …ξεσπώντας σε λυγμούς δυο φορές. Μία αμέσως μετά την συναυλία μέσα
στο μαγαζί μου στο Καινούργιο και τη δεύτερη φορά στις 12 Μάη 2004 στο σπίτι
του στο Χαλάνδρι…
Απ’ τα τρία πρόσωπα που ήμασταν στο αυτοκίνητό μου τότε, στη
ζωή είμαστε εγώ και η συμπαθέστατή μου Κυρία Μεταξία!
Είναι στη ζωή κι εύχομαι να είναι για πολλά χρόνια ακόμα,
προκαλέστε την να πάρετε την …αληθινή απάντηση!!!
 |
|
Μιχάλης Τερζής - Δημήτρης Σακελαρόπουλος
Πόπη Αστεριάδη- Γρηγόρης Μπιθικώτσης!
|
ΥΓ 1: Την λεπτομερή παράθεση των γεγονότων, με ονόματα και
ημερομηνίες, που διαδραματίστηκαν τότε, θα την παρουσιάσω…συντόμως!
ΥΓ 2: Εγώ το ήξερα πως έχω Αρβανίτικη καταγωγή, απ’ το Σούλι
και είμαι περήφανος γι’ αυτό …κι ο αείμνηστος Γρηγόρης Μπιθικώτσης μου
αποκάλυψε πως είναι κι αυτός Αρβανίτης!!
ΥΓ 3: Μου εκμυστηρεύτηκε ακόμα μέσα από σπάνια της ψυχής του
μυστικά, προσωπικά, οικογενειακά, την …ιδεολογία του! Αισθάνομαι διπλά περήφανος που ενστερνιστήκαμε
τις ίδιες ιδέες!!!
ΥΓ4: Ο φίλος μου και συμμαθητής μου, που μ’ αμφισβήτησε, που
με προκάλεσε να γράψω αυτά που έγραψα, ήταν
ένας απ’ αυτούς που θυμάμαι πως μ’ αγκάλιασαν, όταν ο Μπιθικώτσης τραγουδούσε το
«Της Δικαιοσύνης»!!! κι εγώ βουρκωμένος πάνω στο στίχο «Τους παλιούς μου φίλους
καλώ…» έκοψα πέρα, μέσα στον κόσμο, να ξεφύγω απ’ τη συναισθηματική μου φόρτιση!!!
Δημήτρης Ντόκας
