Το «Δυοσμαράκι» με την αυθεντική παραδοσιακή φωνή, μέσα απ’
την αγνή ψυχούλα της συντοπίτισσάς μας Αρετής Κετιμέ μου θύμισε το ...«Διοσμαρίνι»!
Τ’ αφιερώνω στον ποιητή – δημιουργό του, τον αγαπητό μου Τάσο Παντ. Δασκαλάκη!
Όπως διαπιστώνεται αραιά και
που γράφω και σπάνια …πολύ σπάνια κάνω αφιερώσεις. Αν δεν μ’ αγγίζει κάτι …δεν
με προκαλεί!
Κι αν δεν προκληθώ δεν εκφράζομαι…δεν
δημιουργώ!!
Γεια σου ΔΑΣΚΑΛΕ! Με το «Διοσμαρίνι»
σου!!
Μου αφυπνίζεις το ρομαντισμό και το συναίσθημά μου…ότι με κράτησε
και με έφτασε μέχρι δω! Αυτά που απόψε
κατά περίεργη σύμπτωση «καλόβολοι συνομιλητές μου» με «συμβούλεψαν» ν’ αποποιηθώ!
Η απάντησή μου σχεδόν κλισέ η… μία απ’ τα ίδια:
Αν χάσω το συναίσθημα και τον ρομαντισμό μου δεν θα είμαι ο
εαυτός μου!!
Αγαπητέ Τάσο, το «Διοσμαρίνι»
σου… ευωδιάζει τις ψυχές μας!!!
Δημήτρης Ντόκας
