Φίλε… Δεν έπρεπε να μου το κάνεις αυτό…
Σε «δικαιολογώ» για ένα και μόνο λόγο… γιατί έκανες 278 χιλιόμετρα απ’
Την Αθήνα… να ’ρθεις να μ’ ανταμώσεις!!
Ήξερες και ξέρεις … πως ο Μήτσος ο Μητροπάνος…. το ένιωσες… μαζί ήμασταν….μ’ Αγαπούσε…. παλιά …παρέα …ήμασταν!
Με συγκλόνισες όμως …όταν είπες και μ’ έδειξες…
«αυτός είναι ο φίλος μου ο ποιητής ο Μήτσος ο Ντόκας… ήταν κι ο φίλος του Δημήτρη Μητροπάνου κι απ’ αυτόν εγώ τον γνώρισα»!
Η κοπελιά σου …. Σηκώθηκε … εμπιστεύτηκε εσένα… μ’ αγκάλιασε και μου … φίλησε το χέρι!!!
Τρελάθηκα … τέτοιες τιμές δεν τις θέλω…. κι ούτε τις αντέχω!!!
Σας αγαπώ νια μου γενιά!!!
Βλαστάρια μου βγάλτε τον αληθινό εαυτό σας …και δε θα ’στε μακριά απ’ της αληθινής ψυχής μας… την αύρα!!!
Πάρτε την ψυχή μου…
Δεν έχω τίποτα πια άλλο να σας δώσω!!!
Παρά την ταπεινή υπογραφή μου…
Δημήτρης Ντόκας
