Δεν έχω τι να πρωτοπώ
Κατά μιαν έννοια θα κοπώ
Πίκρα θα στάξει
Που είσαι για να με κρατάς
Δεν είσαι δω να με κρατάς
Να σε κρατώ να μην πονάς
Για να χαράξει
Παλεύω μες στη σκοτεινιά
Άλμπουρα σπάνε και σκοινιά
Και η πυξίδα μου ακόμα
Αλλάζει ένδειξη και χρώμα.
Του νέου κόσμου ναυαγοί
Να ’ταν ελπίδα κι ας αργεί
Στο κύμα σ’ είδα
Θ’ αντέξουμε με(ς) το βοριά
Είμαστε δυο γερά σκαριά
Στην καταιγίδα.
Παλεύουμε στη σκοτεινιά
Άλμπουρα σπάνε και σκοινιά
Και η πυξίδα μας ακόμα
Αλλάζει ένδειξη και χρώμα.
Καινούργιο 25 Μάρτη 2016 ώρα 3:47 π.μ.
*Στις παντοτινές… μα πιο πολύ… στις σύγχρονες…
«Μπουμπουλίνες»!
Στους παντοτινούς… Μα πιο πολύ στους σύγχρονους … ΕΛΑΝίτες!!
Στις σημερινές... και Στους σημερινούς … «Αντάρτες ΕΛΑΣίτες»!!!
Δημήτρης Ντόκας
