Σκίζω το χρόνο σημάδια να βρω
Με χρυσό αλφάδι
Τη ζωή να μετρώ.
Δεν έχω κρυψώνα
Χτίζω τις πόλεις
Τις δένω με νήμα
Παράγω χρυσάφι, ασήμι, πλατίνα...
Μου παίρνεις το αίμα
Τα νιάτα, τα χρόνια
Μου λες πως κοιμάσαι
Σε χρυσαφένια σεντόνια.
Στο τελευταίο ταγκό της ζωής μας
Θα χαθείς, αν σου κάνω φιγούρα μεγάλη
Μένω μόνος, φλαμένκο χορεύω
Και κρατάω ψηλά τα κεφάλι.
Διονύσιος Παλούμπας
