Της ζωής μας τα παρκόμετρα… που επιβάλουν με βλακόμετρα!!!

Eκτιμώ…θ’ αναρωτηθεί ο «καθείς»: Ποιος είσαι εσύ που εκτιμάς;

Εκτιμώ… «πως την κάτσαμε τη βάρκα»!

Εκτιμώ…θ’ αναρωτηθεί ο «καθείς»: Ποιος είσαι εσύ που εκτιμάς;

Αυτός που σου είπε, από τότε που κατάλαβε τον εαυτό του, αδιάσειστες και τεκμηριωμένες αλήθειες, που βασίζονταν πάνω στην υπερουμανιστική θεωρία της «μη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο»! Αυτός που είναι δίπλα σου και είσαι δίπλα μου, που μου σφίγγεις το χέρι, που με συναντάς και αναρριγείς που μου μιλάς και βουρκώνεις!!!

Αυτός που του προσφέρανε χρήμα, προβολή και τόσα άλλα οφίτσια, μια ξεφτιλισμένη σαν τη δική τους ζωή και απάντησε με τη στάση ζωής του και την πικραμένη του αλλά συνάμα βροντερή κι ανυπόταχτη φωνή του: Δεν θα πάρω!!!

Αυτός που δε θα αυτοπροσωπογραφηθεί, γιατί...
η ταπεινή ιδιοσυγκρασία του τον αποτρέπει. Αυτός που δέχτηκε και δέχεται μέχρι και σήμερα, αποδεδειγμένα και πιστοποιημένα, πυρά και δεν το βάνει κάτω.

Αυτός που δεν έχει φρούδες προσωπικές φιλοδοξίες, που δεν έθεσε ούτε μια φορά, ποτέ και πουθενά υποψηφιότητα να εκπροσωπήσει οποιουσδήποτε και οτιδήποτε, επειδή η «περίεργη και δυσνόητη δοξασία του»… τον απέτρεπε. Αυτός που δεν θα θέσει υποψηφιότητα ποτέ και για κανέναν δημόσιο θώκο,επειδή φρονεί πως δεν είναι τόσο ικανός να αντιπροσωπεύσει «εαυτούς και αλλήλους» σ’ αυτήν την σάπια και κατάπτυστη καπιταλιστική πολιτική πρακτική, που γεννά ηλίθιους και τελευταίως… πανηλίθιους. 

Για σένα παλεύω …ηλίθιε!!!

Για σένα πασχίζω πανηλίθιε!!!

Όπως πάντα… χρόνια στο μετερίζι της ουμανιστικής ζωής, υπερβάλλοντας, ριψοκινδυνεύοντας, ακροβατώντας και ρισκάροντας προσπαθούσα και προσπαθώ «πολλάκις επί ματαίω» να  υπερασπιστώ άχραντα δίκια κι ανυπέρβλητες αξίες.

Το κατανόησε ποιος και για να είμαι ακριβοδίκαιος πόσοι και ποιοι;

Για σένα παλεύω …ηλίθιε!!!

Για σένα πασχίζω πανηλίθιε!!!

Ξαφνιάζεσαι μου λες, το ξαναλές… το «ματαλές», που λέγανε και κάποιοι παλιοί κι ωραίοι εδώ στο χωριό μου, στο Καινούργιο Τριχωνίδας, γιατί δεν εκμεταλλεύομαι τα «υπέρ μου»;

Απλά και μόνο για έναν και μόνο λόγο: Επειδή είμαι κάθετα ενάντια, «λόγω και έργω», στην «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο»!!!

Λίγοι … «λαγαρίσαμε»! Μου τονίζουν συχνά, πολλοί… το τελευταίο διάστημα. 

«Καθ’ ένας με τις δυνατότητές του», απαντώ.

«Καθείς εφ’ ω ετάχθη»!!

Είπαν και λένε πολλά για σένα, άλλος μου επισήμανε.

Δεν με νοιάζει του αντιτάσσω: Όποιος έχει οτιδήποτε να πει για μένα, τον προκαλώ να μου το πει, αν έχει τη δύναμη, δημόσια και κατά πρόσωπο! Τότε θα…ψαχτούμε!!

Ποιος είναι ο καθένας μας!!!

Για σένα παλεύω …ηλίθιε!!!

Για σένα πασχίζω πανηλίθιε!!!

Για σένα…που χρόνια ολάκερα, πάσχιζα να σου εναρμονίσω τις συγκεχυμένες σκέψεις σου, να σε συζητήσω «να πάρεις και να πάρω», αλήθειες κι αξίες ζωής.

Διαπίστωσα και διαπιστώνω καθημερινά πως «εσαεί επί ματαίω» προσπαθούσα να σε σηκώσω στ’ αστέρια… κι εσύ μου δάγκωνες τα χέρια!!!

Εμμένω στην εναγώνια προσπάθειά μου και πάντα θα εμμένω, όσο φαντάζομαι και υπολογίζω πως ακόμα υπάρχουν Άνθρωποι Αληθινοί, πως ακόμα υπάρχουν Λαϊκοί Αυθεντικοί, πως όσο υπάρχει ζωή υπάρχει κι ελπίδα!!

Το ότι τελειώσαμε σαν έθνος και σαν λαός το θεωρώ δεδομένο.

Το ότι υπάρχει ένα μέρος του Λαού μας που δεν αλλοτριώθηκε το θεωρώ αναμφισβήτητο…

Σ’ αυτούς τους λίγους ωραίους  κι αληθινούς ελπίζω!!!

Έχουν τη δύναμη να κινήσουν την ατμομηχανή του μέλλοντος!

Αθλητισμό κάνουν πολλοί

Πρωταθλητισμό λίγοι!!

Τους αθλητές τους εκτιμούν

Τους Πρωταθλητές τους λατρεύουν!!!

Για σένα παλεύω …ηλίθιε!!!

Για σένα πασχίζω πανηλίθιε!!!

Γιατί αν πάσχιζα για μένα, δεν θα ’βλεπες αυτά τώρα …γραμμένα!!!

Γράφω για μένα… ίσως και για σένα, μα μένω πάντα στα ιερά του Λαού ιδανικά… τα καθαγιασμένα!!!

Σε θέλουν παρκαρισμένο, «άβουλο ον», με ελεγχόμενη στάθμευση…σου το επιβάλουν με πανηλίθια, ανάλγητα, προκλητικά, απάνθρωπα, «μέτρα και σταθμά» κι εσύ αυτοκαταστροφικά…εφησυχάζεις!!!

Της ζωής μας τα παρκόμετρα… που επιβάλουν με βλακόμετρα!!!

Ξύπνα δόλιε…νεοραγιά!!!!

Δημήτρης Ντόκας