Μὲ τὸ ἄρθρον τοῦ Χρήστου Πασαλάρη θὰ συμφωνήσω. Ὅπως καὶ μὲ κάθε ἄρθρον ποὺ καταγράφει τὶς ἀλήθειες. Θὰ διαφωνήσω ὅμως μὲ τὴν στιγμή. Γιατί τώρα;
Ὁ κάθε δημοσιοκᾶφρος, ὅσο εἰλικρινής κι ἐὰν εἶναι (λέμε τώρα), τώρα τελευταῖα ἔχει μίαν «ἔφεσι» πρὸς τὴν ἀλήθεια. Ἢ τοὐλάχιστον πρὸς ἐκείνην τὴν δόσι ἀληθείας ποὺ δὲν θίγει τὰ κεκτημένα του.
Ποῦ ἦταν ὁ κάθε Πασαλάρης ὅταν κάποιοι ἄλλοι (ὄχι δημοσιοκᾶφροι φυσικά) οὔρλιαζαν γιὰ τὰ προβλήματα τῆς χώρας; Ποῦ ἦταν ὁ κάθε Πασαλάρης ὅταν θησαύριζε ἀκριβῶς ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐγκληματικότητα, διότι ἐνοικίαζε τὸ πατρικό του σὲ 40 ἀντί γιὰ δύο; (Δὲν εἶναι προσωπικὴ βολὴ κατὰ Πασαλάρη. Ξέρουν αὐτοί ποὺ ἔχουν τὰ ἀκίνητα σὲ ποιούς ἀναφέρομαι.) Τέλος, ποῦ ἦταν ὁ κάθε Πασαλάρης ὅταν τὰ σύνορα ἔμπαζαν (καὶ μπάζουν), ὅταν τὸ μισὸ Αἰγαῖον ἐπαραδίδετο ὡς δεῖγμα καλῆς θελήσεως κι ὅταν ἡ Θράκη γινόταν ἐπαρχία τοῦ βεζύρη;
Νὰ ἀπαντήσω ἐγώ; Νομίζω ὅλοι γνωρίζουμε.
Σαφῶς καὶ συμφωνῶ μὲ τὸ ἄρθρον. Διαφωνῶ μόνον μὲ τὴν χρονικὴ στιγμή.
Μια Ελλάδα παραδομένη στους κακοποιούς
ΛΑΟΣ ΜΟΥΤΡΩΜΕΝΟΣ, λαός στριμωγμένος, λαός απελπισμένος… Πάνω από όλα, όμως, ΛΑΟΣ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ. Οπως ακριβώς τον θέλουν αυτοί που σήμερα τον χειρίζονται, ξένοι και ντόπιοι. Οι Ελληνες πολίτες φοβούνται όσο δεν έχουν φοβηθεί ποτέ στην ιστορία τους.
ΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ; Φοβούνται τους ανθρώπους που κατέχουν τις εξουσίες. Φοβούνται υπουργούς όπως ο Ραγκούσης (που ο Παπανδρέου θα έπρεπε να τον έχει πετάξει στη χωματερή των επικίνδυνων υπουργών, πριν καν κηρυχθεί η απεργία των ταξιτζήδων).
