«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Το άγαλμα του Ηνίοχου

 Αντιγράψτε μας, αλλά μη μας παραποιείτε!
Λεηλατήστε μας, αλλά μη μας ευτελίζετε!!

Κάποτε μου είπε ένας ιδιοκτήτης τηλεοπτικού σταθμού, μετά από κάποια επετειακή εκπομπή που είχα δημιουργήσει και προβάλει εκεί, όταν διαπίστωσε πως μια παρόμοια σ’ άλλο κανάλι είχε παρουσιαστεί:
 «Σε αντιγράφουν»!
Του απάντησα αυθόρμητα, ακαριαία:
«Το πρωτότυπο έχει αξία! Το άγαλμα του Ηνίοχου ένα είναι κι είναι στο αρχαιολογικό μουσείο των Δελφών!! Κάθε απόπειρα αντιγραφής δίνει ένα ακόμα κακέκτυπο!!!» Έμεινε ακίνητος, κατάπληκτος και με κοίταζε  προβληματισμένος, περίμενε ίσως μιαν άλλη αντίδρασή μου.
Αυτή ήταν και είναι η άποψή μου, δεν είναι που έχω τόσο εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, ούτε που, κάθε που έχω έμπνευση, η ασύχαστη ευρηματικότητά μου και η αχαλίνωτη φαντασία μου, κάτι άλλο πρωτοποριακό θα με στείλει να υπηρετήσω. Είναι που η ψυχοσύνθεσή μου αυτό επιτάσσει: «Να χαίρομαι όταν ανοίγω ίσιους δρόμους κι όταν κι άλλοι, έντιμα και με αξιοπρέπεια, προσπαθούν να τους διαβούν».
Εξ’ άλλου ποιος από μας δεν διαβαίνει και  «προχαραγμένα μονοπάτια»;
Και για «το ταξίδι» είμαι και για «την ουσία»!
Και η ουσία είναι μία: «Ότι δημιουργείται, μακάρι να χει πάντα αξία, είναι για όλο το λαό»! Κτήμα όλων των ανθρώπων, που λεύτερα πρέπει να το προσεγγίζουν, να το απολαμβάνουν  και να το μεταλαμπαδεύουν!
Τούτες οι πάγιες θέσεις μου, θα έρχονταν σε αντίθεση αν διαφορετικά δρούσα, αν τοποθετούσα υδατογραφήματα στις φωτογραφίες μου, στα βίντεό μου και στα κείμενά μου αποτρεπτικά αντιγραφής. Θα ένιωθα ψυχική μιζέρια, πέρα απ’ το αντιαισθητικό του θέματος.
Δεοντολογική όμως ανάγκη επιβάλει, όταν «υιοθετούμε» άλλων δημιουργών έργα, να το πράττουμε με την συγκατάθεση του δημιουργού, η τουλάχιστον να αναφερόμαστε πάντα στην πηγή, αν αυτό είναι δυνατόν. Αυτή είναι μια βασική αρχή της ηθικής της δημοσιογραφίας και για μένα κατ’ επέκταση, της κάθε μορφής δημιουργίας, της ίδιας της ζωής!    

Αντιγράψτε μας, αλλά μη μας παραποιείτε!
Λεηλατήστε μας, αλλά μη μας ευτελίζετε!!

Εμένα καμιά σκοπιμότητα δεν με καθοδηγεί, παρά μόνο αυτή η εναγώνια εμμονή μου στην προβολή της αλήθειας!

Επειδή εδώ που ζούμε, είναι στενός τόπος και το Αγρίνιο ένα «μεγάλο χωριό», όλοι γνωριζόμαστε!
Ξέρουμε λίγο πολύ, τι ρόλο παίζει ο καθένας μας, τι πρακτικές ακολουθεί, τι σκοπούς, η και τι συμφέροντα υπηρετεί!

Συμφέροντα …μια κι έφτασε μέχρι εδώ το πράγμα, το ’γραψα και το ξαναγράφω: «Τούτη η προσπάθεια, η «ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ» έχει ευθεία ρότα και ευθεία θα παραμείνει»!
Γι’ αυτό δε φιλοξενήσαμε και δε φιλοξενούμε πληρωμένη πολιτική διαφήμιση, ακόμα και η εμπορική περνά από κρησάρα!
Είναι δικαίωμά μας!
Το να σχολιάσουμε, να κρίνουμε δημόσια πρόσωπα…εξουσίες πάσης μορφής, ευθέως ευθαρσώς, ανυστερόβουλα και ακριβοδίκαια,  είναι υποχρέωσή μας.
Εξ’ άλλου αν θέλουμε εμείς να βρίσουμε, να λοιδορήσουμε, η να καυτηριάσουμε, πρόσωπα, στάσεις και ανίερες καταστάσεις μπορούμε να το κάνουμε με «ίδιες δυνάμεις». (Δεν φειδόμεθα  μέσων και δυνατοτήτων). Το γιατί δεν το κάνουμε, η τουλάχιστον αποφεύγουμε τέτοιες πρακτικές, είναι γιατί η δεοντολογία της δημοσιογραφίας μας αποτρέπει και το προσωπικό μας ήθος μας το απαγορεύει.  

ΥΓ: Τούτες οι σκέψεις προήλθαν από την επαναλαμβανόμενη χρήση έργων (αναδημοσίευση), τόσο δικών μου όσο και άλλων, χωρίς καμιάν αναφορά στην πηγή και το κυριότερο παραποιημένα και κακοποιημένα!
Τόσο από τοπικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, όσο κι από άλλα Πανελλήνιας, ακόμα και από κάποια Site με μεγάλη επισκεψιμότητα, Παγκόσμιας Εμβέλειας.
Αυτή η τακτική είναι, από άγνοια θέλω να πιστεύω, μια μορφή σύγχρονης βαρβαρότητας, για να μην πω δόλιας σκοπιμότητας.

Δημήτρης Ντόκας