Αφιερωμένο σε σένα που με ρώτησες:
«Είσαι καλά;»!
Και σου απάντησα:
«Σε σένα πια δεν κρύβομαι…όχι δεν είμαι»!!
Κάποιοι από μας ήμασταν…κι ήμαστε…απ’ τη ζωή μας…πιο παραπέρα!
Κάποιοι … οι «απερίγραπτοι» κρύβουμε επιμελημένα, από γεννησιμιού μας τα «σχετικά επίθετα» του αυτοπροσδιορισμού μας, κι εντέχνως του αυτοσαρκασμού μας …για να μη μας παρεξηγήσετε!!
Μας τάξανε… μας πρόσφεραν…χαμογελάσαμε αινιγματικά απέναντί τους… τους απορρίψαμε…
άλλοτε ευγενικά… για να μην τους εκθέσουμε, κι άλλοτε δυναμικά, για να τους καθηλώσουμε…prototypia: Δραπετσώναααααα!!!
Εξ’ άλλου η συνειδητή, ιδεολογική επιλογή μας, δεν το επέτρεπε… «Να βάλουμε νερό στο κρασί μας».-
Κρατήσαμε την ψυχή μας!!!
Το τι καταφέραμε… ο βίος κι η πολιτεία του καθενός μας… έδειξε και θα δείξει… και του μέλλοντος η κρησάρα θα το αποδείξει!!!
Αφιερωμένο σε σένα που με ρώτησες:
«Είσαι καλά;»!
Και σου απάντησα:
«Σε σένα πια δεν κρύβομαι…όχι δεν είμαι»!!
Ότι κι αν έγινε… ότι κι αν γίνει… όσο βαρά η φλέβα μου, ομορφιά μου, εγώ θ’ αγωνίζομαι για να ’σαι εσύ … πάντα καλά!!!
Δημήτρης Ντόκας
