«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Εμείς… «παιδιά της θημωνιάς*»!

 «Τράβα πίσω απ’ το λουρί»!!!
 Σαν και τούτο το μήνα τον Ιούλη «τον Αλωνάρη» οι παιδικές μου θύμισες με πάνε στα ηρωικά του λαού μας χρόνια!
Απ’ τη «Μάχη της σοδιάς» στην κατοχή, που μικρό παιδί άκουγα να την ιστορούν με περηφάνια, σχεδόν συνωμοτικά, ο πατέρας μου οι σύντροφοί του συναγωνιστές και οι παππούδες μου…  στη μάχη της μετακατοχικής Ελλάδας μέσα στα σταροχώραφα της Πατρίδας μας, της ηρωικής Θεσσαλίας μέχρι και της «Απλωταριάς» του Καινούργιου Τριχωνίδας…
 Τότε που η Ελλάδα μπορούσε και παρήγαγε αγροτικά, ποιοτικά προϊόντα για τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας…σήμερα άραγε γιατί δεν «μπορεί» να παράξει;
«Τράβα πίσω απ’ το λουρί» φώναζε ο πατέρας μου σαν δούλευε η πατόζα που έβγανε το στάρι!!!
«Τράβα πίσω απ’ το λουρί» μου φώναζε και στο πηγάδι στον Περιβολάρη «ρέμα στο Καινούργιο Τριχωνίδας» όταν βγάζαμε νερό να το στείλουμε  στη «Μπάρ» με βενζινοκίνητη μηχανή (αναλογιστείτε το κόστος λειτουργίας) και με αντλία «υψηλής πίεσης», τριακόσια μέτρα απόσταση με 75% υψόμετρο, να ποτίσουμε το καπνοχώραφο κι όταν εγώ παιδάκι ασυλλόγιστο πέρναγα από μπροστά απ’ τις τροχαλίες να με προστατέψει μην πεταχτεί το λουρί και με …ξεκάμει!
Μου φώναζε δυνατά… «Τράβα πίσω απ’ το λουρί»!!!
 Πολλά «λουριά» είδα στη ζωή μου να πετάγονται…δεν μπόρεσε κανένα, να με «πάρει»… να με ξεκάμει!!!
Η τόσο τυχερός, προσεχτικός ήμουνα …η μέχρι τώρα ακόμα δε φτιάχτηκε ένα τέτοιο «λουρί» να ξεκάμει… «ένα παιδί της θημωνιάς»!!!

Εμείς «παιδιά της θημωνιάς» και της αιώνιας αγωνίας. της αδικιάς, της περιφρόνιας… δεν έχουμε περιθώρια να εκφραστούμε αλλιώς …παρά έτσι:
Όχι ρε σκιαγμένε νεοραγιά!
Δεν θα σε καταστήσω για μια ακόμα φορά άβουλο αναγνώστη των ιστορικών βιωμάτων μου, των ενδόμυχων πόθων μου, πιθυμιών και προσδοκιών μου…για μια καλύτερη κι αξιοπρεπή ζωή!
Δεν θα σπάω μεσάνυχτα και κοντά στα χαράματα την ψυχή μου να σου αραδιάζω αξίες ζωής κι εσύ να τις διαβάζεις σαν φανταστικό μυθιστόρημα, να τις βλέπεις σαν παραπλανητικό σήριαλ της τηλεόρασης, σαν…του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος… τον σανό!!!
Εσύ έχεις το πρόβλημα…αφού το δημιούργησες με τη  στάση ζωής σου και τις πολιτικές επιλογές σου… Λυσ’ το μόνος σου….αν δεν μπορείς
Άκου…«Ο καθένας για τον εαυτό του κι όλοι μαζί για το σύνολο»!!!
Το μόνο που αυτή τι στιγμή έχω διάθεση να σου προσφέρω είναι αυτό το τραγούδι:
Ποτέ ο Λαός μας δεν ήταν κυρίαρχος στον τόπο του παρά μόνο τότε που πάλευε με το τουφέκι στον ώμο οργανωμένα, στοχευμένα, συνειδητά κι ακατάβλητα για τ’ αδιάσειστα Δίκια του!!!

Καλή αντάμωση σύντροφοι συναγωνιστές στη Νέα Εθνική Αντίσταση (ΝΕΑ)!!!…μ’ όποια μορφή Πάλης!!!!!

*Θημωνιά: Σωρός θερισμένα δεμάτια σταριού γι’ αλώνισμα.

Δημήτρης Ντόκας