«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο»!!!
«Για μιαν αξιοπρέπεια ζάμε»!!!!
Βαριά λόγια …λόγια ψυχής κι απερίγραπτης για τον άνθρωπο αγάπης!
Λόγια που μέχρι χτες ήταν …κομπολόγια!!
Σήμερα τα ίδια λόγια γίνονται βόλια…βαράνε κατάστηθα ίσια στην καρδιά, όσους δεν μπόρεσαν, δεν ήθελαν η δεν είχαν τη δυνατότητα να δουν της αλήθειας τη δημοσιά!!!
Και τούτη η ολοφώτεινη δημοσιά φωτίζεται από κάτω απ’ των αδερφών μας εργατών τον ιδρώτα και το αίμα …αυτή η ολοφώτεινη δημοσία!!!
Κι από πάνω απ’ των ακατάβλητων ουμανιστών αγωνιστών την πιθυμιά για πιο ανώδυνη πόρευση του Λαού μας σ’ αυτό το ταξίδι που λέγεται …ζωή!
Αλλά επειδή σε τούτη την μοναδική πορεία, που για τούτη και μόνο εμείς παλεύουμε, σ’ αυτή την πορεία που ’χει μπούσουλα και ρότα … «Για μιαν αξιοπρέπεια ζάμε»!!!!
Που είπε και κάποιος Έλληνας Πόντιος που επαναπατρίστηκε απ’ την Σοβιετική Ένωση…
Σ’ αυτή τη ρότα ο καθένας … «Όπως πορεύεται…αντιμετωπίζεται»!!!
Μεγάλη τιμή όχι τόσο προσωπική για μένα αλλά για ότι ιδεολογικά και με τη στάση ζωής μου υποστηρίζω και πρεσβεύω… όλα όσα μαζεμένα σήμερα ένιωσα:
Καταμεσήμερο στο κέντρο του Βραχωριού (Αγρινίου) ακούω μια φωνή: Μήτσο… έλα Μήτσο να σε κεράσουμε!
Συμμαθητής μου που μαζί με την παρέα του επιθυμούσε τη συντροφιά μου… τ’ απλά μου κι ολοστρόγγυλα λόγια που λέει κι η μάνα μου: «Πως τα κάνεις παιδί μου κι όλα τα στρογγυλεύεις;»!!!
Αλλά αδειά δεν είχα και περιθώρια του χρόνου τα ίδια και τα ίδια να ξαναπώ…τα ίδια και τα ίδια … σε κενές συνειδήσεις, σε μυαλά βαλτωμένα… σε μια πόλη άδεια!!!
Σ’ ευχαριστώ… μου είπε ένας παραγωγός αγροτικών προϊόντων, όταν του είπα φέρε μου ζαρζαβατικά…δεν ήταν για το ότι θα του έδινα λίγα ευρώ, αλλά να… γιατί τον προτιμώ!!! Αυτός που μαλώνουμε κάθε τόσο γιατί δε θέλει να μου πάρει λεφτά κι εγώ τα δυό του χέρια πιάνω και στην τσέπη του ρίχνω…το αντίτιμο του τιμημένου κόπου του και τ’ ανεκτίμητου ιδρώτα του…που δεν εξαγοράζεται!!!
Σ’ ευχαριστώ μου είπε ακόμα κάποια συγχωριανή μου, ερευνήτρια της τοπικής ιστορίας μας που θέλει να την αποτυπώσει, όταν της έδωσα το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει αποσπάσματα απ’ το δικό μου συγγραφικό ιστορικό έργο σε μελλοντική Έκδοσή της! Η Ιστορία δεν είναι χτήμα κανενός μας, αλλά δικαίωμα του Λαού μας στην προσέγγισή της!!!
Πιότερη ακόμα ικανοποίηση είσπραξα από παλιό μου συμμαθητή – πολιτικό γιατί «δεν τον χτύπησα κάτω απ’ τη ζώνη», ούτε συνείργησα σε προσπάθεια πολιτικής επίθεσης σε βάρος του, δυο ώρες πριν τη λήξη της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου, γιατί ήταν ανέντιμο κι ανήθικο πολιτικά κι ανθρώπινα επειδή δεν του άφηναν τα χρονικά περιθώρια ν’ αμυνθεί!!!
Σ’ ευχαριστώ Μήτσο μου είπε…και κάτι περισσότερα, που η ταπεινότητά μου δεν μου επιτρέπει να δημοσιοποιήσω!
Απ’ όλους τους παραπάνω μόνο ο αγρότης παραγωγός είναι σύντροφός μου κομμουνιστής…οι άλλοι είναι δεξιοί !!!
Αλλά εμείς δεν κάνουμε διακρίσεις … «Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδερφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο»!!! Που έλεγε κι ο αείμνηστος ποιητής της Ρωμιοσύνης ο Γιάννης Ρίτσος… που η αγκαλιά του στην πλατεία Συντάγματος νιώθω μετά από χρόνια, πως καίει ακόμα την πλάτη μου!!!
Τούτη την πλάτη που οικιοθελώς κουβαλά …όσο μπορεί κι αντέχει…κι όσο βαρά η φλέβα μου θα μπορεί και θ’ αντέχει…Λαϊκά φορτία!!!
Δημήτρης Ντόκας
