Οι πολιτικοί απατεώνες του ΠΑΣΟΚ και οι συνοδοιπόροι τους (Καρατζαφέρης – Μπακογιάννη), προσδοκούν, βεβαιώνουν και υποστηρίζουν ότι σταθμό στην πορεία εξόδου της χώρας από την κρίση, θα αποτελέσει το «πρωτογενές πλεόνασμα». Την έλευση του οποίου, μάλιστα, τοποθετούν στο πρώτο τρίμηνο του 2012. Αφελής η προσδοκία και αφελέστερη η βεβαιότητα.
Φρονώ ότι: Εκείνοι οι οποίοι υπό τις παρούσες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνθήκες υποστηρίζουν τα περί «πλεονάσματος» (η ύφεση ξεπερνά το 7% και η ανεργία πλησιάζει το 20%), είτε αρλουμπολογούν σκοπίμως, είτε παραπληροφορούν εσκεμμένως.
Ό, τι και να συμβαίνει, όμως, ένα είναι το βέβαιο: Ουδείς εξ αυτών υποπτεύτηκε ποτέ ότι, οι δανειστές μας και η «ιερά συμμαχία», οπού διαφεντεύει σήμερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδέχεται και να μην επιθυμούν την πραγμάτωση τού, ούτως ή άλλως, ουτοπικού στόχου των εν Αθήναις ανδρεικέλων τους. Και τούτο, επειδή η επίτευξή του θα έβαζε, ενδεχομένως, σε πειρασμό κάποιο πατριωτικό κυβερνητικό σχήμα στο άμεσο μέλλον, να σκεφτεί την στάση πληρωμών, την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή...
Οι επιχώριοι τοποτηρητές της τρόικας και τα φερέφωνά τους στα εξαρτημένα, λόγω της διαπλοκής και καταχρεωμένα, ένεκα της κρίσεως, μέσα ενημέρωσης, ούτε καν υποθέτουν, ότι οι δανειστές μάς θέλουν ημιθανείς, για να αισθάνονται ασφαλείς οι τράπεζές των. Ότι τα αλυσιτελή μέτρα, τα οποία φορτικώς εισηγούνται, δεν αποτελούν προϊόν αβέλτερης οικονομικής σκέψεως, αλλά δολίου προθέσεως. Προσωπικώς, δεν θεωρώ το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο τραπεζικό κατεστημένο ανόητο, ούτε τους εν Ευρώπη εκφραστές του ευήθεις.
Τουναντίον: Αντιλαμβάνονται και βλέπουν ότι τα μέτρα, τα οποία εισηγούνται στην κυβέρνηση των Παπανδρέου - Βενιζέλου, δεν οδηγούν στην έξοδο από την κρίση, αλλά στη διάλυση της κοινωνίας και στην περαιτέρω χρέωση. Γνωρίζουν ότι οι αντίθετες με κάθε οικονομική θεωρία και πρακτική, εισηγήσεις τους, οδηγούν την ελληνική οικονομία στο βάραθρο. Αλλά την υποστηρίζουν, διότι αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των απατεώνων του διεθνούς παρασιτικού κεφαλαίου.
Χρησιμοποιούν την Ελλάδα όπως οι ιθαγενείς της Αφρικής τις αγελάδες, οπού εκτρέφουν: δεν τις σφάζουν, αλλά τις αφαιμάσσουν.
Το περίεργο είναι ότι, οι μικρόνοες και οι αδολεσχείς του υποτελούς φανφαρονισμού, οπού διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου αυτές τις κρίσιμες ώρες, δεν το έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα.¬_
Υ.Γ.: Η επιχειρούμενη σήμερα, άγαρμπη και ημιτελής, διάλυση κάποιων εκ των συντεχνιών, οι οποίες ως βδέλλες και παράσιτα απομυζούν την ικμάδα του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, αν και θα έπρεπε να έχει συντελεστεί εδώ και χρόνια, τοποθετείται στο ίδιο τσουβάλι με τα, προδήλως, αντικοινωνικά μέτρα, για να μετριάσει τις αντιδράσεις.
Φρονώ ότι: Εκείνοι οι οποίοι υπό τις παρούσες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνθήκες υποστηρίζουν τα περί «πλεονάσματος» (η ύφεση ξεπερνά το 7% και η ανεργία πλησιάζει το 20%), είτε αρλουμπολογούν σκοπίμως, είτε παραπληροφορούν εσκεμμένως.
Ό, τι και να συμβαίνει, όμως, ένα είναι το βέβαιο: Ουδείς εξ αυτών υποπτεύτηκε ποτέ ότι, οι δανειστές μας και η «ιερά συμμαχία», οπού διαφεντεύει σήμερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδέχεται και να μην επιθυμούν την πραγμάτωση τού, ούτως ή άλλως, ουτοπικού στόχου των εν Αθήναις ανδρεικέλων τους. Και τούτο, επειδή η επίτευξή του θα έβαζε, ενδεχομένως, σε πειρασμό κάποιο πατριωτικό κυβερνητικό σχήμα στο άμεσο μέλλον, να σκεφτεί την στάση πληρωμών, την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή...
Οι επιχώριοι τοποτηρητές της τρόικας και τα φερέφωνά τους στα εξαρτημένα, λόγω της διαπλοκής και καταχρεωμένα, ένεκα της κρίσεως, μέσα ενημέρωσης, ούτε καν υποθέτουν, ότι οι δανειστές μάς θέλουν ημιθανείς, για να αισθάνονται ασφαλείς οι τράπεζές των. Ότι τα αλυσιτελή μέτρα, τα οποία φορτικώς εισηγούνται, δεν αποτελούν προϊόν αβέλτερης οικονομικής σκέψεως, αλλά δολίου προθέσεως. Προσωπικώς, δεν θεωρώ το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο τραπεζικό κατεστημένο ανόητο, ούτε τους εν Ευρώπη εκφραστές του ευήθεις.
Τουναντίον: Αντιλαμβάνονται και βλέπουν ότι τα μέτρα, τα οποία εισηγούνται στην κυβέρνηση των Παπανδρέου - Βενιζέλου, δεν οδηγούν στην έξοδο από την κρίση, αλλά στη διάλυση της κοινωνίας και στην περαιτέρω χρέωση. Γνωρίζουν ότι οι αντίθετες με κάθε οικονομική θεωρία και πρακτική, εισηγήσεις τους, οδηγούν την ελληνική οικονομία στο βάραθρο. Αλλά την υποστηρίζουν, διότι αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των απατεώνων του διεθνούς παρασιτικού κεφαλαίου.
Χρησιμοποιούν την Ελλάδα όπως οι ιθαγενείς της Αφρικής τις αγελάδες, οπού εκτρέφουν: δεν τις σφάζουν, αλλά τις αφαιμάσσουν.
Το περίεργο είναι ότι, οι μικρόνοες και οι αδολεσχείς του υποτελούς φανφαρονισμού, οπού διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου αυτές τις κρίσιμες ώρες, δεν το έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα.¬_
Υ.Γ.: Η επιχειρούμενη σήμερα, άγαρμπη και ημιτελής, διάλυση κάποιων εκ των συντεχνιών, οι οποίες ως βδέλλες και παράσιτα απομυζούν την ικμάδα του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, αν και θα έπρεπε να έχει συντελεστεί εδώ και χρόνια, τοποθετείται στο ίδιο τσουβάλι με τα, προδήλως, αντικοινωνικά μέτρα, για να μετριάσει τις αντιδράσεις.
