 |
| Δημήτρης Λιάτσος - Δημοσιογράφος |
ΚΑΠΟΤΕ ΕΙΧΑ… ΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΑΙ ΦΙΛΟ!!!
Κάποτε είχα… ένα σύντροφο και φίλο …. Μήτσο Λιάτσο τον έλεγαν.
Αν θυμάμαι καλά... μαζί την ιδία εποχή… το 1975… οργανωθήκαμε στην Περήφανη ΚΝΕ!!!
Χρόνια παλιά… μ’ έναν ακόμα σύντροφο έρχονταν από το Αγρίνιο εδώ …. Στο Καινούργιο!
Κι εκείνον … Ζάχο τον έλεγαν!!!
Ζάχο Κυλάφη!!!
Αν και «δεν τα χω καλά με τις μάρκες των αυτοκινήτων»…
τότε ο Ζάχος οδηγούσε ένα κόκκινο NSU… (Συνοδηγός ο Μήτσος ο Λιάτσος).Μπαπ…. Πάταγε ένα φρένο... μπροστά στο μαγαζί του πατέρα μου εδώ στο Καινούργιο…. Έσκυβε λίγο με δυσκολία…. (τον εμπόδιζαν και τα παραπανήσια του κιλά) Και φώναζε στον πατέρα μου: «Μπάρμπα Γιάννη … που είναι ο Μήτσος»;;;
«Έρχεται παιδιά… έρχεται.» Έλεγε ο πατέρας μου…
Και συνάμα γύριζε πίσω .. προς το σπίτι μας και φώναζε…
«Έλα Μήτσο… ήρθαν τα παιδιά»!!!
Κι έτρεχα εγώ … και θυμάμαι να χτενίζομαι περπατώντας με μια μικρή πλαστική τσατσάρα... μη με δούναι κι «αξάγκλιγο» οι κοπελιές!
Γιατί εμείς ήμασταν του Αγώνα και του Έρωτα!!!
Και πηγαίναμε να κάνουμε Οργανωτική δουλειά… Παραβόλα και παραπέρα!!!
Από 3 άτομα πήρα βιογραφικό εγώ και τους οργανώσαμε στην ΚΝΕ… Δε θα πω ονόματα... «προς το παρόν» … γιατί οι δύο δεν υπάρχουν πια στη ζωή!!! Αβάσταχτος πόνος για μένα!!!
Κι έτσι κάθε τόσο γίνονταν…. Και οι άλλοι σύντροφοί μας οργάνωσαν κι άλλους φίλους και συμμαθητές μας.
Μέχρι που το Φθινόπωρο του 1978 …. Εκεί που ετοιμάζαμε το φεστιβάλ της ΚΝΕ… Μου λέει ο Φίλος και σύντροφος ο Μήτσος ο Λιάτσος... Φεύγω για την ΕΣΣΔ… ανάμεικτα τα αισθήματα για μένα… απ’ τη μια μεριά χάρηκα που θα σπούδαζε εκεί... απ’ την άλλη στεναχωρήθηκα που δε θα ήμασταν μαζί εδώ να δουλεύουμε για την ΚΝΕ!
Ο αγαπητός μας σύντροφος ο Ζάχος ο Κυλάφης μετά από λίγα χρόνια έφυγε απ’ τη ζωή…
Και μείναμε οι υπόλοιποι εδώ… να παλεύουμε και να πασχίζουμε να ισχυροποιήσουμε τη νεολαία μας. Για όσους δεν το ξέρουν τότε το 1978 η ΚΝΕ στο Καινούργιο είχε 74 νεολαίους!!!
Μετά από συσκέψεις που κάναμε στο Αγρίνιο αποφασίσαμε όσοι επιθυμούσαμε και φοιτούσαμε στο Λύκειο Παραβόλας να φτιάξουμε την οργάνωση εκεί… φύγαμε σχεδόν όλοι οι ΚΝΙτες μαθητές και φτιάξαμε την ισχυρή τότε ΚΝΕ στην Παραβόλα!
Κάναμε κρυφά συνελεύσεις... γιατί αν μας «κατέδιδαν» αν μας «Κάρφωναν» στο Λυκειάρχη είχε αποβολή!
Κάποτε είχα… ένα σύντροφο και φίλο …. Μήτσο Λιάτσο τον έλεγαν.
Κι επανασυνδεθήκαμε πριν λίγα χρόνια…
Οι θύμησές μου από τότε νοσταλγικές καταιγίδες… και οι τωρινές συγκινήσεις μου απανωτοί κεραυνοί!!!
Γεια σου Σύντροφε… Μήτσο Λιάτσο!
Που είσαι στη Μόσχα!!
Καλή αντάμωση!!!
Μήτσος Ντόκας
