Έμαθα… 2096
***
Έμαθα πως, ο άνεμος ματώνει
Πως πίνει δάκρυ και σκοτάδια η ζωή
Έμαθα πάλι, και γι’ αυτούς, που μένουν μόνοι
Έμαθα πως, ν’ αντέχω καταιγίδες
Πώς να ξορκίζω, με αλήθειες, τη σιωπή
Πώς να μυρώνω, τις πανάχραντες ελπίδες
Πώς να μιλώ, για της ψυχής, την προκοπή.
Έμαθα πως, ν’ ανοίγω νέους δρόμους
Μέσα σ’ αυτήν, την κοσμοχαλασιά
Και πώς να ρίχνω, το σακάκι μου στους ώμους
Και να περνώ ασίκικα, τη δημοσιά.
Καινούργιο Αγρινίου 11 Οχτώβρη 2005
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
