«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Δε «φεύγει» ποτέ… ο ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!!!



Έφυγε ο Μάνος* …

Απόψε πίνω για να μην κοιμάμαι
Και να μη θυμηθώ …. Πως σε θυμάμαι
Τους στίχους σου δεν κάνω μαξιλάρι
Η λήθη της αυγής μην μου τους πάρει.

Έφυγε ο Μάνος … η ψυχή του εδώ θα μένει
Να ξαστερώνει τη «νυχτιά» τη βουρκωμένη
Έφυγε ο Μάνος κι άφησε τη «Διαθήκη»...

Κι ένα μερίδιο σ’ όποιον ένιωσε ανήκει
Έφυγε ο Μάνος κι άφησε τη «Διαθήκη»
Κι ένα μερίδιο σ’ όποιον πόνεσε ανήκει.

Απόψε πίνω κι όλο σε θυμάμαι
Με τα τραγούδια σου π’ ανάβουνε φωτιές
Αλήθειες έχουν στην «Αγρύπνια»… με κρατάνε
Που πυρπολούνε των ανθρώπων τις ψευτιές.

Έφυγε ο Μάνος … η ψυχή του εδώ θα μένει
Να ξαστερώνει τη «νυχτιά» τη βουρκωμένη
Έφυγε ο Μάνος κι άφησε τη «Διαθήκη»
Κι ένα μερίδιο σ’ όποιον ένιωσε ανήκει
Έφυγε ο Μάνος κι άφησε τη «Διαθήκη»
Κι ένα μερίδιο σ’ όποιον πόνεσε ανήκει.

Καινούργιο Τριχωνίδας Κυριακή 22 Ιούλη 2018 ώρα 08:30 μ.μ.
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας

*Ο ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ … ΕΓΡΑΨΕ!!!

Και τι δεν έγραψε…  χίλιες ζωές σε μια ζωή αραδιασμένες
Μύριες στιγμές…  σε μια στιγμή συγκεντρωμένες!
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΧΑΣΕ… ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΩΤΥΠΟ ΤΟΥ!!
Η Ποίηση, η Διανόηση,  η Σεμνότητα, η Ευγένεια  και το ‘Ήθος….  τον Δάσκαλό τους!!!

Μέσα στην απερίγραφτη πίκρα μου … Αισθάνομαι μια κρυφή χαρά που το Αξιόλογο Μουσικό Σκολειό του Τόπου μας … ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ  Διοργάνωσε και παρουσίασε  πρόσφατα  ένα Αξιόλογο Αφιέρωμα στον ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!!!
Απ’ τα βάθη της καρδιάς  μου …. Αισθάνομαι την Ανυπέρβλητη Ανάγκη –Χρέος μου… ν’ απευθύνω … να καταθέσω στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΓΡΙΝΙΟΥ , στη διεύθυνση,  στο εκπαιδευτικό προσωπικό κι ιδιαίτερα στους Αυθεντικούς Ερμηνευτές στους Μαθητές … στα Βλαστάρια μας, στην Περήφανη Νια Γενιά μας…. Το πιο μεγάλο μου Ευχαριστώ!!!
Για την Τεράστια προσφορά τους ….  Στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!!

ΥΓ: Ένα απ’ τ’ αγαπημένα μου τραγούδια του ΜΑΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ… ήταν (το απαγορευμένο τότε) και είναι : «ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΕΧΕΙ ΚΑΗΜΟ»… Το Τραγουδούσα μεσοστρατίς παιδόπουλο στο Καινούργιο Αγρινίου…  χούντα τότε είχαμε… και θυμάμαι … έρχονταν οι δικοί μου και συγκεκριμένα ο Πατέρας μου ο Γιάννης ο Ντόκας κι η θειά  μου η Όλγα Ντόκα…Αείμνηστοι!!! με τον κίντυνο της δίωξης,   κρυφά χαμογελαστοί και συνάμα Περήφανοι πλην όμως  συνειδητά,  να μου κλείσουν το στόμα να μην το τραγουδώ βροντερά … κι όσο αυτοί πάσχιζαν  εγώ πιο σθεναρά  με πιο στεντόρεια φωνή αντιδρούσα!
«ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΕΧΕΙ ΚΑΗΜΟ… ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟ ΚΟΙΤΩ…»
Άκουσα σήμερα (Ότι διαβάζετε εδώ τα έγραψα στις 22 Ιούλη 2018) πως έφυγε απ’ τη ζωή ο  ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ… αν και προϊδεασμένος και με τα πάντα υποψιασμένος…. Συγκλονίστηκα!
Για μένα … όσο «ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΕΧΕΙ ΚΑΗΜΟ»!!!

Δε «φεύγει» ποτέ… ο ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!!!

ΥΓ1: Θα ήταν συναισθηματική μου παράληψη,  βαριά κι ανυπέρβλητη συνειδησιακή μου Αμέλεια … ιεροσυλία αν δεν έγραφα τα παραπάνω για το Παληκάρι που … είχε κι έχει  καημό!

Δημήτρης Ντόκας