Νανούρισμα δεν άκουσα
Κι απανεμιά δεν είχα
Στα κύματα μεγάλωσα
Κι αέρα είχα προίκα.
Ίχνη στα χιόνια έψαξα
Νύχτα στη Σιβηρία
Και κόνδορα παντρεύτηκα
Ψηλά στη Βολιβία.
Χρυσές σταγόνες άφησα
Πάνω στις πυραμίδες
Σε χρώματα Ινδιάνικα
Σε ψάθινες καλύβες.
Φτιάχνω του Σαμουράι σπαθί
Σάρισα και ασπίδα
Πληγές στο σώμα γέμισα
Και ζω στην καταιγίδα.
Μάρμαρα απ’ το Πεντελικό
Ανέβασα στο βράχο
Και στίγματα ανεξίτηλα
Απέχτησα στο μπράτσο.
Και στο Παρίσι μια βραδιά
Γεμίζω μια σελίδα
Την παίρνω παραμάσχαλα
Και χτίζω την ελπίδα.
Λύνω τον Γόρδιο δεσμό
Για μια στιγμή μονάχα
Ξέχασα όμως τη γραφή
Και μου έμεινε η βάρκα.
Δάσκαλοι βγαίνουν στα γυαλιά
Και τα μυαλά ματώνουν
Σελίδες γέμισα πολλές
Τις έχω φυλαχτό μου.
Στον φίλο μου Κώστα Τοσ.
Διονύσης Παλούμπας
