ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ - ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ *
Όσοι από σας νομίζατε ότι…όλοι εμείς… «οι κάποιοι από μας»…
παίζαμε τις ψυχές μας «κορώνες γράμματα»… η «στη χάση και στη φέξη» …είστε
εκτός τόπου και χρόνου !
Ε… όχι δε βαράμε μια ζωή «κούφιες» ….. ξέραμε τι
λέγαμε…ξέρουμε τι λέμε και είμαστε πεπεισμένοι πως και στο μέλλον τα ίδια θα
λέμε!!!
Γιατί… για τον απλούστατο λόγο…. λέμε υπερασπίζουμε
ουμανιστικές κι αδιάσειστες αξίες ζωής!
Βγήκαμε…βγαίνουμε αληθινοί;
Εσύ θα το κρίνεις!
Αν ήμασταν κι είμαστε μετέωροι …
πάλι εσύ θα μας κρίνεις θα μας
δικάσεις κι αν έχεις τα επιχειρήματα ζωής…θα μας καταδικάσεις!
Μπορείς;
Άκου νεοραγιά… όσο σφίγγεις το ζωνάρι κι όσο σκύβεις μέση
κάποιοι θα σε καβαλάνε….κάποιοι θα σε πηδάνε!
Σου αρέσει το πήδημα;
Την καβάλα την ανέχεσαι;
Αν όχι …
Γιατί σκύβεις νεοραγιά…γιατί;
Είσαι περήφανος εσύ απόγονος των Μποτσαραίων, των Κατσαντωναίων των Κολοκοτρωναίων,
των Σουλιωτών των Αγραφιωτών των
Μοραϊτών…τι στο διάολο είσαι;
Είσαι ορέ εσύ απόγονος του Βελουχιώτη, του Επαμεινώνδα, του
Σαμαρινιώτη, του Σαράφη του Αυγερόπουλου, του Μάντακα…τίνος άραγε είσαι;
Τίνος ορέ σκιαγμένε απόγονος είσαι;
Τίνος είσαι ορέ και τους ανέχεσαι…τίνος είσαι και σκύβεις το
κεφάλι και δεν ντρέπεσαι;
Τίνος ορέ;
Πέτα πέρα ορέ τους φόβους σου … βγες στο ξέφωτο της ζωής και
στου αγώνα τη λιακάδα... σκόρπα της ζωής σου τη συννεφιά πάρτους τα πέταλα και τα καρφιά!
Καβαλίκευσε τ’ άλογο της ανυποταγής…. Πάτα δυνατά να τρέμει
η γης… Τούτη η γης είναι δική σου
καταδική σου αν δε σκύψεις το κεφάλι κανένας δε θα μπορέσει να σου την πάρει!
Ήξερα πως θα ξανανταμώσουμε…ξέρω πως ξαναβρεθήκαμε… ξέρεις
αν δεν δώσουμε τώρα τις ψυχής μας τα χέρια θα κάνουν τις ζωές μας
πυροτεχνήματα!!!
Το ξέρεις;
Αν το ξέρεις…αν το ’χεις συνειδητοποιήσει… σφίξε το χέρι του
συντρόφου σου…κι ο βάρβαρος καπιταλισμός …δε θα σε συντρίψει!!!
Αλληλέγγυοι τα βάρη βαστάζουσι!
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!!
Έλα και πάρτη μόνος σου τη Λευτεριά!!!
Με τραγούδια όπλα και σπαθιά!!!!
Ξύπνα…νεοραγιά!!!!!
*Αυτός ο… ΑΝΘΡΩΠΟΣ… ο της ψυχής μου ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ…. ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ….μ’ αγκάλιασε δυο φορές … και ξέσπασε σε λυγμούς!!!
Τιμή μου!!!
Δημήτρης Ντόκας
