«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι!!!


 Τριφωνίες- Κανείς εδώ δεν τραγουδά!
Το μουσικό σχήμα «Τριφωνίες», σε μια πρόβα… στο φιλόξενο στέκι του Δημήτρη Ντόκα του φίλου και στιχουργού, στο Καινούργιο Τριχωνίδας.
Στις 4 Φλεβάρη 2014…

Αφιερωμένο σ’ όλους τους φίλους μας εδώ, σ’ όλο τον κόσμο όπου υπάρχουν Έλληνες, στην όμορφη Θεσσαλονίκη, στον αείμνηστο Νίκο Παπάζογλου, αλλά και στον συντοπίτη μας ποιητή στον Άρη Μπιτσώρη!

Συμμετέχουν:
Αλέξανδρος Ρεντίφης (μπουζούκι)
Θεόδωρος Ντόκας (μπουζούκι)
Κώστας Πανόπουλος (τραγούδι)
Και Βλάσης Σχίζας (κιθάρα- τραγούδι).

Γιατί ο Πολιτισμός …έχει Δύναμη!!!

Το παραπάνω κείμενο το ’γραψαν…το  Μουσικό σχήμα «Τριφωνίες» έβαλα κι εγώ  το χέρι μου για να μη κρύβομαι…

Κανείς εδώ δεν τραγουδά – 1978
Στίχοι: Τάκης Σιμώτας
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου

Ραγίζει απόψε η καρδιά
με το μπαγλαμαδάκι
πολλά κομμάτια έγινε
σπασμένο ποτηράκι

Θυμήθηκα που πίναμε
σε τούτο το τραπέζι
τώρα ποιος ξέρει πού γυρνά
ποιος ξέρει τι γυρεύει

Κανείς εδώ δε τραγουδά
κανένας δε χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει

Τυχαία δήθεν αν τη δεις
φέρ’ την στο ταβερνάκι
κρυμμένος θα `μαι στη γωνιά
για να τη δω λιγάκι

Κανείς εδώ δε τραγουδά
κανένας δε χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει

Έγραψα …ανάμεσα στ’ άλλα στον αγαπητό μας συντοπίτη-ποιητή στον Άρη Μπιτσώρη:
«Γεια σου αγαπητέ Άρη…
Κι αν βρεθείς να κατεβαίνεις στη Μοναστηρίου φέρε στη σκέψη σου ένα φαντάρο με το δίκοχο στην επωμίδα να βαδίζει μεσάνυχτα μόνος δεξιά στο πεζοδρόμιο ….
Με τη σκέψη στον τόπο μας…
Με τις αγωνίες του στη σκέψη ….
 Με τις προσδοκίες του στην ψυχή του….
Λες να ήμουν εγώ;
Κι ήταν το 1982 που κατέβαινα απ’ το 525 ΜΤΠ του Πολύκαστρου….»

Κι εκείνος…μ’ αιφνιδίασε!
Πήρε τ’ απλά μου λόγια και τα ’κανε …τραγούδι!

Φίλε Δημήτρη… Σου στέλνω και το τραγουδάκι που εμπνεύστηκα από σένα.
Φιλιά Άρης

Ντόκας…Μοναστηρίου!

Μεσάνυχτα, Μοναστηρίου
και το χακί στενός κορσές
το δίκοχο στην επωμίδα
και σκέψεις στο μυαλό τρελές.

Είναι μακριά η Τριχωνίδα
κι η Κυρά Βγένα η χιονισμένη
είσαι μακριά γλυκιά πατρίδα
κι εκείνη που με περιμένει.

Το πατσατζίδικο αχνίζει
και στο τζουκ μποξ διπλοπενιές
πώς πέρασαν τριάντα χρόνια
μου φαίνεται σαν να ’ταν χτες.

Στίχοι: Άρης Μπιτώρης

Ναι Άρη …μου φαίνεται σαν να ’ταν χτες!
Και τι περίεργη σύμπτωση …πριν λίγες μέρες «της Ειμαρμένης τ’ αναπάντεχα»…με συγκλόνισαν…κι έγραψα:
Πέμπτη, 16 Ιανουαρίου 2014 
Χάνομαι…αλλά με βρήκαν οι «σειρές μου» απ’ το 525 ΜΤΠ!!!
Δεν με βρήκαν μόνο «οι σειρές μου»…αλλά και φίλοι μου αγαπημένοι…
«Δε σε βρήκαν μόνο οι σειρές …σε βρήκαν και οι φίλοι!» μου Γράφει κι ο παλιός μου φίλος και συμμαθητής απ’ το Παναιτώλιο ο Γιάννης ο Παππάς!

Σας ευχαριστώ όλους για την υπέρτατη συγκίνηση που μου προσφέρετε!
Ανοίγω τη μικρή ουμανιστική μου αγκαλιά τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω…κι απογοητεύομαι!!
Νιώθω πως είναι μικρή…όλο τον κόσμο δε χωράει!!!

Δημήτρης Ντόκας