Έφυγε τελικά ο Σάκης Μπουλάς;
Ρε μπας και μας κάνει χοντρή πλάκα …
Αναπολώντας τις μοναδικές μας στιγμές στο «Αχ Μαρία»! Στην οδό Σολωμού της Πλατείας Εξαρχείων…δεν μπορώ να μην θυμηθώ τον Σάκη Μπουλά!
Αυτόν τον ταλαντούχο Καλλιτέχνη, τον σπουδαίο άνθρωπο που είχε απέραντη αγκαλιά….
Τον Σάκη Μπουλά που μας «τα χάρισε» …σαρκάζοντας κι αυτοσαρκαζόμενος!!!
Που έφυγε περήφανος απ’ τη ζωή …γιατί περηφάνια και υπέρτατο πνεύμα εξακόντιζε και μόνο μ’ ένα βλέμμα του!!!
Αν διάβαζε αυτά που γράφω τώρα, με την ετοιμότητά του που είχε κάθε στιγμή, δεν ξέρω πως και τι θα μου απαντούσε….
Φαντάζομαι πως…
με μια σαρκαστική κι ενίοτε αυτοκριτική ατάκα του θα έσπαγε τον πάγο της αποστασιοποιημένης θέσης μας, για να μας φέρει πιο κοντά του, όπως συνήθως έκανε!
Κι εμείς ψυλλιασμένοι το περιμέναμε …και γελάγαμε προκαταβολικά …κι εκείνος έπαιρνε το σοβαρό του ύφος, κατ’ άλλους σοβαροφανές, για να μας προσγειώσει!
Κι εμείς γελάγαμε κι αυτός αντιλαμβάνομαι πως ένιωθε υπέροχα…γιατί χάριζε στιγμές όμορφες και μοναδικές …σ’ όσους μπορούσαν να νιώσουν!!!
Είναι δύσκολο πράγμα να κάνεις κωμωδία…πολύ δυσκολότερο πράγμα να κάνεις σάτιρα… και ο Σάκης Μπουλάς το «είχε»!!
Πρέπει να ’σαι πολύ σοβαρός…σοβαρότατος για να κάνεις…κωμωδία!!!
Αυτός και η καλλιτεχνική του παρέα, η μοναδική παρέα του «Αχ Μαρία» Γιάννης Ζουγανέλης, Ισιδώρα Σιδέρη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λάκης Παπαδόπουλος, η Σοφούλα Βόσσου (έτσι τη λέγαμε εμείς) και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες, που κατά καιρούς πέρασαν από κει τη δεκαετία 1980-90 ανέτρεπαν τη μικροαστική λογική και τη καθεστηκυία τότε και μέχρι σήμερα αντίληψη, με τις ανεπανάληπτες ατάκες τους …πέρα απ’ τα τραγούδια τους…
«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη»!!!
Κι τόσες άλλες…
Αυτά το βράδυ…στη μουσική σκηνή…
Αλλά ας έρθουμε στις πρωινές …ποιες πρωινές στις μεσημεριανές για μας ώρες, που κατηφορίζαμε εγώ απ’ την Κυψέλη και η παρέα μου, να πάμε να πιούμε τον καφέ μας στο «Αχ Μαρία» και να παίξουμε τάβλι!!!
Θυμάμαι τώρα μια απ’ τις τόσες πολλές φάσεις…
Ήταν χειμώνας του 1980…έμενα τότε στην οδό Σπετσών στην Κυψέλη, εκεί κατά το σούρουπο χτυπάει το κουδούνι, δεν περίμενα κανέναν…ανοίγω την πόρτα, μπαίνει ο Χρήστος ο Φλωροσκούφης και ο Νίκος ο Σπυρόπουλος, φίλοι μου συμμαθητές απ’ το Καινούργιο. Χάρηκα …είχα καιρό να τους δω. Είπαμε τι είπαμε …ήπιαμε τι ήπιαμε! Τι ήπιαμε; τσικουδιά που μου είχε φέρει πεσκέσι η φίλη μου η Ελένη Απ’ το Ηράκλειο της Κρήτης, απ’ την Αλικαρνασσό!!!
Κάποια στιγμή πετάγεται ο Νίκος και μου λέει: «που πάμε τώρα φίλε;»
Φύγαμε του λέω…
Με τα πόδια από Κυψέλης 78 …τσιγαρολογώντας και κουβεντιάζοντας τις ΚΝίτικες ανησυχίες μας …στα Εξάρχεια!
Ήξερα πως εκεί θ’ ακούσουμε αυτά που μας εξέφραζαν, εκεί θ’ ανταμώσουμε τους γνωστούς Καλλιτέχνες που ακούγαμε απ’ το Καινούργιο.
Αλλά πάνω απ’ όλους τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, που ο Χρήστος ο Φλωροσκούφης…ο «Κλάκης» άνοιγε κρυφά την ένταση πίσω απ’ το ηλεκτρόφωνο του Ρέππα στο Καινούργιο! Για ν’ ακούσουμε σε ένταση τον «Στρατιώτη» και το «Ακορντεόν!!
Έβγαινε ο Γιάννης ο Ρέππας ζοχαδιασμένος:
«Ποιος το άνοιξε…γαμώ την κοινωνία μου;»
Εγώ του έλεγα, έπαιρνα την ευθύνη κι ας το άνοιγε ο Κλάκης!
Καλά μην το ξανανοίξεις μου έλεγε …καλμαρισμένος γιατί μου είχε συμπάθεια και μέχρι σήμερα μου έχει …μέχρι να ξανανεβάσω εγώ πλέον την ένταση να τ’ ακούσουμε!!
Φύγαμε λοιπόν από με τα πόδια, από Κυψέλης 78…και φτάσαμε στο «Αχ Μαρία»!!
Ξέρετε πως προέκυψε το «Αχ Μαρία»;
Ήταν ιδέα του Νίκου του Άσιμου…
Εκεί στο «Αχ Μαρία» ακούσαμε ότι μας εξέφραζε και μας …απογείωνε, τα δικά μας τραγούδια. Αποτέλεσμα ήταν ο Χρήστος που βρέθηκε εκεί για πρώτη φορά …να «κολλήσει»!
«Κόλλησε» όμως ακόμα περισσότερο την επόμενη το μεσημέρι που ξαναπεράσαμε από κει για καφέ και τάβλι…
Έβλεπε τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Σάκη Μπουλά κα τους άλλους και δεν το πίστευε ότι ήταν αυτοί…
Για μένα Σάκης Μπουλάς και «Αχ Μαρία» είναι… δυο έννοιες ταυτόσημες!
Για μένα Σάκης Μπουλάς και «Ανατρεπτική, Αυτοσαρκαστική, Καλλιτεχνική Δημιουργία είναι δυο στίγματα ομόχρωμα και ομόηχα!!
Για μένα Σάκης Μπουλάς και Καλλιτεχνική, Αγωνιστική Αξιοπρέπεια …είναι της νοσταλγίας μου τα Βαριά Φορτία!!!
Καλή Ανάπαυση Σάκη!!!
Στον Αστερισμό των Ωραίων Καλλιτεχνών …εκεί που θα πας …ρίξε την ατάκα μας:
«Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτηηηηηηηη»!!!
Δημήτρης Ντόκας
