Όταν έγραφα τα παρακάτω λόγια, της ψυχής μου ανεπιτήδευτα κι αγνά λόγια, δεν πρόσμενα, δεν φανταζόμουν πως θα επαληθεύονταν, γράμμα κατά γράμμα, λέξη προς λέξη, φράση τη φράση…τόσο σύντομα!
Γήπεδο Καινούργιου 1968! Είμαι ο τελευταίος της πρώτης σειράς Ο Περήφανος…Ξυπόλυτος! Να όμως που έφτασε ο καιρός, που ήρθαν οι μέρες της κρησάρας, όπως παλιότερα έγραφα…. |
Τώρα πέφτει το μεγάλο κοσκίνισμα!
Να δω με ποιόν θα πας… και ποιόν θ’ απορρίψεις;
Εμάς …που με ιδρώτα και αίμα δέσαμε την ύπαρξή μας κόμπο, κάναμε τη ζωή μας άλικη, σαν της καρδιάς μας το αίμα παντιέρα, ν’ ανεμίζει στον ουρανό της περηφάνιας …λεβέντικα…αδούλωτα…ελπιδοφόρα!
Η με τους άλλους…με ποιους άλλους;
Γήπεδο Καινούργιου 1996! Είμαι ο όρθιος… ανεξαρτήτου σειράς Με το ζερβί ψηλά στον ουρανό της συγνεφιάς!!! |