ΟΣΟΙ ΜΑΣ… ΜΕ Αμφισβήτησαν… ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ… ΑΣ ΜΕ ΞΑΝΑΚΟΥΣΟΥΝ!!!
Θέλουν... δε θέλουν θα ξυπνήσουν!!!
ΕΜΕΙΣ… δεν ήμαστε αιθεροβάμονες… (Έτσι με κατηγορούσαν παλιά…)!
Και σηκωνόμουν Όρθιος...
μέσα στις φοιτητικές συγκεντρώσεις μας στην Αθήνα μας και τους τα (Έχωνα)… τους τα έλεγα:ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΑ:
«ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΜΩΡΕ… ΣΗΚΩ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΕΣ ΤΑ ΜΑΣ…»!!!
Κανείς δεν σηκώνονταν…
«ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΑ ΛΕΩ ΜΕ ΒΡΟΝΤΕΡΗ ΦΩΝΗ… ΚΙ ΟΛΟΙ ΑΚΟΥΓΑΝ…»!
(Εγώ μιλούσα πάντα και μιλώ άνευ χειρογράφων… Ότι νοιώθω έλεγα και λέω…)!!!
Ένα θυμάμαι… ΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΟΜΙΛΙΑΣ ΜΟΥ... ΑΚΟΥΓΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ…
«ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΦΤΑΝΕΙ»!!!
Γράφει .. (Μ’ όλα τα θυμητάρια του )…
Ο Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
